Leestip van de dag – maandag 5 december 2016

‘God zelf zal jullie bevrijden’

Het maandelijkse Woord van leven is een zin uit de bijbel met een uitleg die wil helpen om de woorden in concreet leven om te zetten. De tekst wordt in 90 talen door de Focolarebeweging uitgegeven en bereikt wereldwijd miljoenen mensen. 

‘God zelf zal jullie bevrijden’ (Jesaja 35, 4)

De profeet Jesaja sprak tot het volk dat uitzag naar het einde van de ballingschap en de terugkeer naar het vaderland: “God zelf zal jullie bevrijden.” Deze woorden spreken van een zekerheid, die ook voor nu geldt. We hoeven niet tot morgen te wachten, of tot het einde der tijden, of tot het andere leven. God handelt meteen. De liefde staat geen uitstel of vertraging toe.

In deze dagen, waarin we uitzien naar Kerstmis, denken we aan een soortgelijke belofte die gericht werd tot Maria: “De Heer is met je” (Luc. 1, 28). De engel verkondigde haar de geboorte van de Redder. Hij komt niet zomaar op bezoek: Hij komt om ons te redden! Hij wordt gedreven door medelijden met zijn eigen schepselen en wil niet dat zij verloren gaan aan egoïsme, onverschilligheid voor elkaar, haat of verdeeldheid. Het is alsof Hij zijn hand uitstrekt naar een schipbreukeling die aan het verdrinken is. Ook wij kunnen ieder moment de uitgestoken hand van God grijpen en Hem met vertrouwen volgen. Hij geneest ons hart van egoïsme en geeft ons de mogelijkheid anderen te helpen die in moeilijkheden zijn.

“Het is zeker niet de historische Jezus of het Hoofd van het mystiek Lichaam, die de problemen van de mensheid oplost”, schreef Chiara Lubich. “Dat doet Jezus-wij, Jezus-ik, Jezus-jij. Het is Jezus in de mens die in zijn genade leeft, die een brug bouwt, een straat aanlegt. […] Als een andere Christus, als lid van zijn mystiek Lichaam levert iedere mens een bijdrage: in de wetenschap, de kunst, de politiek, in de communicatie, enzovoort.” De mens is daarmee medeschepper en medeverlosser van Christus.

Roberto is een ex-gevangene. Hij is zo iemand die door een ander ‘gered’ werd en die op zijn beurt anderen ‘redde’. Hij vertelde in april van dit jaar zijn verhaal aan de paus toen deze een Focolare-meeting bezocht in Villa Borghese in Rome. Roberto vertelde: “Na een lange tijd in de gevangenis dacht ik mijn leven weer te kunnen oppakken. Maar ook al heb je je schuld betaald, voor de mensen blijf je altijd een verdacht figuur. Ik zocht werk, maar alle deuren bleven voor mij gesloten. Ik moest gaan bedelen en heb zeven maanden op straat geleefd. Totdat ik tenslotte Alfredo ontmoette die verbonden is met een organisatie die de gezinnen van gevangenen ondersteunt. ‘Als je een nieuw begin wilt maken, kom dan maar met me mee’, zei hij tegen me. Sinds een jaar help ik hem nu met het klaarmaken van de enveloppen voor de gezinnen van de gevangenen die we gaan bezoeken. Voor mij is dat een enorme genade, omdat ik in die gezinnen mezelf terugzie. Ik zie de waardigheid van deze vrouwen die alleen zijn met hun kleine kinderen en die wachten op iemand die hen een beetje troost geeft. Door me voor hen in te zetten heb ik mijn waardigheid teruggevonden en heeft mijn leven weer zin gekregen. Ik voel in mij een kracht omdat ik God in mijn hart heb, en ik voel me bemind…”

Fabio Ciardi