Leestip van de dag – donderdag 5 april 2018

Jeugdige idealen

Luk Vanmaercke laat zich inspireren door het slotdocument van de recente pre-synodale ontmoeting met driehonderd jongeren.

Liefst driehonderd jonge mensen uit de hele wereld, onder wie de Vlaamse Annelien Boone, verzamelden van 19 tot 24 maart in Rome voor een pre-synodale ontmoeting. Een voorbereiding dus op de synode die in oktober zal plaatsvinden, over jongeren, geloof en roepingen.

De jeugdige deelnemers baarden een slotdocument
dat beslist lezenswaardig is.

Het is doorleefd en oprecht. Geen prekerig pamflet, geen betweterige opsomming van eisen, maar een zoektocht naar aanknopingspunten met jongeren wereldwijd. De toon zit helemaal juist. Fouten uit het verleden worden benoemd, inclusief seksueel misbruik of misbruik van macht en rijkdom. In een opmerkelijke passage beklemtonen de jongeren dat de Kerk er nog steeds niet in slaagt om vrouwen een gelijke plaats te geven als mannen.

Geen zwijgende kudde

Uit de vele interessante gedachten in het rapport, vissen we drie passages die een wegwijzer kunnen zijn voor de Kerk van de toekomst.

Eerste citaat: De Kerk moet jongeren betrekken in haar besluitvorming en hen meer leiderschapsrollen aanbieden. Dat moet gebeuren in parochies, in bisdommen, op nationaal en internationaal niveau, zelfs in een commissie in het Vaticaan.

De tijd van strikt hiërarchische organisaties is inderdaad voorbij. Dat betekent geenszins dat voortaan alles mag en kan, noch dat de Kerk haar organisatiestructuren moet opgeven. Wel moet ze begrijpen en aanvaarden dat de manier waarop die structuren functioneren en beslissingen nemen, ingrijpend moet worden gewijzigd. Er is geen zwijgende en volgzame kudde meer, mensen willen inspraak. Beslissingen die niet gedragen zijn, blijven dode letter of jagen mensen weg. Bovendien wordt de rol van gemeenschappen binnen het grotere geheel belangrijker, met ruimte voor autonomie en diversiteit.

Actief zoeken

Tweede citaat: We willen dat de Kerk ons ontmoet op diverse plaatsen waar ze vandaag niet of nauwelijks aanwezig is. De Kerk moet creatieve Laten we ongegeneerd idealistisch zijn, niet in abstracte termen, maar in zeer concrete situaties manieren vinden om mensen te ontmoeten waar ze zich goed voelen en waar ze op natuurlijke wijze bijeenkomen: in cafés, koffieshops, parken, sportclubs en populaire culturele plekken.

We schreven hier al eerder dat we als kerkgemeenschap niet moet klagen dat de jongeren niet meer tot ons komen, maar dat we zelf naar de jongeren moeten stappen. We maken onszelf te gemakkelijk wijs dat we al veel voor jongeren doen, omdat we een jongerenwerking hebben in de Kerk. Dat is goed en belangrijk, maar onvoldoende. We moeten jongeren, ook niet-gelovigen, actief zoeken op plekken die voor hen belangrijk zijn. Niet eenmalig, maar herhaaldelijk. Jeugdbewegingen, scholen en sociaal-culturele verenigingen, het zijn plekken waar men de Kerk nog nauwelijks aantreft. En dan zwijgen we nog over de sociale media. Kent iemand in ons land één inspirerende katholiek die jonge mensen bereikt via Instagram? Slechts één enkele? Niemand? Kijk, dan is er nog werk aan de winkel.

Ongegeneerd realistisch

Derde citaat: Het is belangrijk op te merken dat, los van de context, iedereen het aangeboren verlangen deelt naar hogere idealen: vrede, liefde, vertrouwen, kansengelijkheid, vrijheid en rechtvaardigheid.

Dat is volgens mij de belangrijkste weg naar jeugdige harten. In een samenleving die hardheid verkiest boven hartelijkheid, snakken veel jonge mensen naar idealen. Daar ligt een reuzenkans voor de Kerk. Laten we ongegeneerd idealistisch zijn. Laten we schaamteloos opkomen voor bovenstaande jeugdige idealen, niet in abstracte termen, maar in zeer concrete situaties. Laten we als Kerk lijnrecht ingaan tegen alles wat egoïstisch of hardvochtig is. Hoe genadelozer de samenleving is, hoe groter de ruimte voor de Kerk om een tegenstem te zijn. Laten we daarbij niet fluisteren, maar luid en helder spreken. Of om het in kerkjargon te formuleren: laten we zonder enige terughoudendheid het koninkrijk Gods verkondigen.

Bron: Kerknet.be / Kerk & Leven