Leestip van de dag – donderdag 18 okt 2018

Wat moet ik toch met dat onkruid
in de tuin van mijn hart ?

Erken je onkruid, want dat maakt je meer mens.

Tijdens een zomerretraite trotseerde iemand de middaghitte om onkruid te wieden. Het viel hem op hoe veel er eigenlijk stond. Een onaangenaam voordeel bij een retraite is dat je heel wat onkruid tegenkomt in de tuin van je geestelijk leven: angst, ongeduld, onvervulde verlangens, onverwerkte pijn, onmacht, kwetsbaarheid. En dat kan ontmoedigen. Elke keer als ik stilsta bij mezelf, zie ik dat onkruid woekeren. Het zou mij er van kunnen weerhouden om elke dag een terugblik of levensgebed te doen, of om even te herbronnen. En zo verdroogt mijn tuin onder de hitte van het leven.

Luister maar naar de Tuinman
Hij merkte op: “Wat is dat eigenlijk: ‘on-kruid’?” Tja, iets dat niet helemaal op zijn plaats staat omdat het een ander plantje niets gunt: geen water, geen ruimte en geen zon. Als je een tijdje in de tuin van je geestelijk leven zit – niet alleen, maar met die tuinman die Jezus heet – kom je plots overal onkruid tegen. Het valt op hoe hoog het staat. Moet ik dat niet allemaal uittrekken vooraleer ik bij God en bij mezelf en bij de ander kan komen? – Neen! Laat het toch staan! zegt hij dan, als ervaren tuinman, die timmerman: Laat beide, graan en onkruid, samen opgroeien (Matteüs 13: 30).

Lees verder …