Leestip van de dag – donderdag 30 maart 2017

Meer dan hun plicht

Mensen die hun werk met hart en ziel doen, Luk Vanmaercke vindt hen een ware vreugde voor de samenleving.

Vanaf hoeveel jaren kan men over een traditie spreken? Als catechist probeer ik er eentje uit te bouwen. Enkele weken geleden trok ik voor het derde opeenvolgende jaar met mijn vormelingen naar het plaatselijke woon-zorgcentrum. We doen er met de bewoners lichte lichaamsoefeningen en bezoeken hen aansluitend op hun kamer. Spectaculair is het niet, maar deugddoend des te meer, voor bewoners en kinderen.

Dat we elk jaar welkom zijn, hebben we te danken aan Brigitte. Zij is animator in het woon-zorgcentrum. Als ik haar bezig zie, valt het me telkens op dat er mensen zijn die hun baan net dat tikkeltje anders uitoefenen.

Een mens gaat natuurlijk uit werken om een inkomen te hebben,
maar sommigen doen meer dan dat.

Hun werk stopt niet bij wat ze moeten doen. Er is altijd iets extra. Ze zien niet enkel hun loon als motivatie, maar evengoed het werk zelf. Zo iemand is Brigitte.

Die lichtjes in hun ogen

Of ze altijd op zaterdag werkt? Ze glimlacht wanneer ik het vraag. Antwoorden doet ze aanvankelijk niet. Dat hoeft ook niet, ik lees het antwoord het in haar ogen. Natuurlijk is ze vandaag speciaal voor ons gekomen. Bovenop haar reguliere werkdagen. Waarom doet ze dat? Uit liefde voor de bewoners van het woon-zorgcentrum. Ze weet hoe fijn die mensen het bezoek van onze kinderen vinden. Kijk hoe de lichtjes in hun ogen fonkelen, zegt ze. Ze heeft gelijk.

Zou ze beseffen dat ze die lichtjes zelf heeft aangestoken ?

De bewoners spreken vol tederheid over haar. Hun Brigitte. Wat fijn dat wij ons even in haar rol mogen inleven.

Op onze ronde door het woon-zorgcentrum luisteren de kinderen met oprechte belangstelling naar de verhalen van de bejaarden. De stille Nora springt letterlijk op van enthousiasme bij hun bezoek. Gisèle, al jaren blind, vertelt over haar nierdialyses. Drie keer per week, telkens een halve dag lang. De kinderen mogen even voelen aan haar onderhuidse shunt. Didine is de spraakwaterval van dienst. Ze laat de kinderen een speeltje vissen uit een grabbelton.

Goede raad en grapjes

Mensen die hun werk met hart en ziel doen zijn een vreugde voor onze samenleving. De apotheker die zijn patiënten bijstaat met goede raad. De loketbediende die meer doet dat de volgende klant afhandelen. De dame aan de kassa die haar klanten persoonlijk kent. De kruidenier die een medewerker uitstuurt om de boodschappentas van een oudere dame te dragen. De kaartjesknipper die de onervaren reiziger op de juiste aansluiting wijst. Of die bij zijn aankondigingen een grapje durft te maken. Ik ken er één die aankondigingen doet zoals Welkom in het aardige Aarschot, of We komen aan in het levendige Leuven, de parel van Vlaams-Brabant. Heerlijk toch?

Zij maken uw dag, deze mensen. We zien ze gelukkig
ook in verantwoordelijke functies.

De burgemeester die dag en nacht in de weer is voor de inwoners van zijn of haar gemeente. De minister die niet louter aan de cijfers denkt, maar het welzijn van mensen voor ogen heeft. De bedrijfsleider die voor zijn klanten een echt goed product wil maken en dat in partnerschap met de werknemers doet. De bisschop die slachtoffers van seksueel misbruik niet uit de weg gaat, maar hen persoonlijk ontvangt en daartoe alle nodige tijd vrijmaakt.

Mensen die meer doen dan hun plicht dus. Voor wie niet het maandloon, maar het geluk van de medemens een drijfveer is. Ze worden daar overigens zelf ook gelukkiger van.

Wat dat betreft lijkt geluk op de vijf broden
en twee vissen uit het Lucasevangelie.

Hoe meer je ervan uitdeelt, hoe meer je finaal overhoudt. Hoe het in het rusthuis afliep? Naarmate de voormiddag vorderde, zagen we Brigitte steeds meer stralen. We konden er bijna een lampje op aansluiten. Volgend jaar gaan we terug. Zeker weten.

Bron: Kerk en Leven / Kerknet.be