Leestip van de dag – maandag 20 februari 2017

Hoe blijf je overeind in een lawine
van onheilsberichten ?

Alleen wie voeling houdt met de grond van zijn bestaan, met God, met de mensen om hem heen, met zichzelf, met de natuur, kan rustig worden.

Zodra je ‘s ochtends je ogen opent, dendert de onrust je hoofd binnen. De krant, de radio, tweets en nieuwsapps bestoken je met harde feiten die je een plaats moet geven. Vaak gaat het om ellende, schandalen en wantoestanden die je verontwaardiging en boosheid opwekken. Dat is niet goed voor je spijsvertering en zeker niet voor je gemoedsrust.

Hoe ga je daar als bewuste christen mee om? Mag je al die drukte opzijschuiven en resoluut kiezen voor rust in je hoofd? Of is elke noodkreet op aarde het waard om gehoord te worden? Soms denk ik dan aan wat Jezus zei: Ik ben niet gekomen om vrede te brengen.

Is ons verlangen naar rust en harmonie misschien verkeerd ?

Maar hoe blijf je overeind in die lawine van onheilsberichten?

Eigenbelang viert hoogtij

Het is een hele evenwichtsoefening om je enerzijds blijvend te laten raken en anderzijds je vertrouwen niet te verliezen dat wij mensen geborgen zijn in de hand van God. Op het eerste gezicht lijken die twee niet te rijmen. Er is zoveel pijn en onrecht, misbruik en onverschilligheid. Eigenbelang lijkt hoogtij te vieren. En zelfs als je al die berichten ernstig zou nemen, en er de hele dag op uit zou trekken om het onrecht te bestrijden, zou je ’s avonds niet meer dan een fractie van de problemen hebben kunnen aanpakken.

Toch is er ook die andere werkelijkheid, minder opdringerig en schreeuwerig, maar daarom niet minder aanwezig. Liefde en zorg die in talloze vormen het geluk van mensen overal ter wereld betekenen. Al die kleine maar levensbelangrijke gebaren waarmee mensen elkaar overeind houden.

Allemaal blaadjes van de mosterdboom.

Keuzes maken

Alleen wie voeling houdt met de grond van zijn bestaan, met God, met de mensen om hem heen, met zichzelf, met de natuur, kan het opbrengen om rustig te worden te midden van de chaos. Die rust is nodig om keuzes te maken. Wat kan ik doen? Waar ligt mijn talent? Op welk gebied kan ik zorgen voor een beetje meer vrede en rechtvaardigheid?

Vaak lijkt onze inbreng niet meer dan een peulschil.
Maar alle beetjes helpen.

Misschien is onze eerste plicht wel om ons niet te laten opjagen. Om ons hoofd helder te houden en het niet gek te laten draaien. Zodat de geest erin kan waaien, waarheen hij wil.

Soms als een stormwind, soms als een zachte bries. Maar altijd even onvermoeibaar.

Kolet Janssen

Bron: Kerknet.be