Leestip van de dag – maandag 9 oktober 2017

Een week met zuster Elvira’s
gelukkige jongeren in Lourdes

Elien Loobuyck leefde een week mee met jongeren in moeilijkheden die opgevangen worden door zuster Elvira in Lourdes. Een ervaring die bijblijft.

In 2009 leerde ik moeder Elvira Petrozzi (zie foto) en haar Cenacolo kennen, die ze stichtte in 1983 in Saluzzo (Italië) en waar ze jongeren opvangt die ongelukkig zijn of in moeilijkheden verkeren. Ze wil hen via een liefdevol familiaal leven, en een intens gebeds- en werkleven helpen om een nieuw leven op te bouwen en terug zin in het leven te vinden. De gemeenschap kende op korte tijd een grote groei: ze telt nu al 62 huizen, verspreid over de hele wereld.

Omdat de gemeenschap – en vooral de aanstekelijke vreugde op de gezichten van de jongeren – me bleef intrigeren, vroeg en kreeg ik toestemming om in juli een week mee te leven in Lourdes.

En zo kwam ik dus terecht tussen 13 meisjes uit 7 verschillende landen (waaronder België). Sommigen van hen hadden een drugsverleden; anderen hadden geworsteld met een eetstoornis, nog anderen waren zoekend in hun leven. Afhankelijk van de reden waarom ze voor het leven in het Cenacolo kozen, blijven ze een paar maand tot 4 jaar in de gemeenschap, om daarna terug een normaal leven op te bouwen in de samenleving.

Toen ik aankwam in Lourdes, werd ik toegewezen aan een engelbewaarder, een heel enthousiast en vrolijk meisje dat dag en nacht voor me zou zorgen en me wegwijs zou maken in de regels van de gemeenschap. Ik werd door haar voorgesteld aan de andere jongeren en werd opnieuw getroffen door hun oprechte en liefdevolle glimlach.

Er werd me ook gevraagd om al mijn bezittingen af te geven.
Ik zou de week verder moeten doorkomen zonder gsm,
portefeuille en sociale media.

Even afstand nemen van alles wat me (teveel?) bond, om terug te komen tot een authentiek, eenvoudig gebeds- en arbeidsleven. Zuster Elvira gelooft dat we op die manier tot liefde en echte levensvreugde kunnen komen. En gelijk heeft ze: het was inderdaad een bevrijding om dit alles los te laten, het was een dankbare hulp ook om meer in het heden te leven en om bewuster met de anderen samen te leven.

Een makkelijk leven hebben ze niet. Om structuur in te bouwen, wordt van hen gehoorzaamheid verwacht binnen een zeer strikt dagschema: om 6 u opstaan, 3 tot 4 uur bidden per dag (rozenkrans, H. Mis, aanbidding), tussen de 8 en 9 werkuren door.

In de voormiddag werkte ik vier uur doorlopend in de moestuin, in de namiddag in het atelier, om knutselwerkjes te maken die verkocht kunnen worden in hun winkeltje. Belangrijk hierbij is dat je je werk bewust en met liefde doet. Zo was zuster Elvira eens getuige van een ruzie tussen jongens die bezig waren met de afwerking van een pas gebouwde muur. Zuster Elvira gebood hen de mooi gebouwde muur helemaal af te breken en opnieuw te bouwen: Ik wil geen perfecte muur, wel een muur die met liefde gemaakt is.

Het strakke en ogenschijnlijk saaie schema
werd doorweven met vreugdevolle daden
van concrete liefde en dienstbaarheid.

Zuster Elvira meent dat liefde de mens wegtrekt uit zijn egoïsme en gekwetstheid, en zin geeft aan het bestaan.

Wat me heel erg trof, was de respectvolle omgang tussen de jongeren, de vriendelijke manier waarop ze elkaar in een georganiseerd tweewekelijks groepsmoment geduldig opvoeden en terechtwijzen, maar bovenal ook hun nederigheid. Meermaals zag ik een meisje rechtstaan om zich voor de hele groep te excuseren voor een begane fout.

Ze leren vergiffenis vragen en schenken,
niet alleen aan de anderen, maar ook aan God.

Ze leren zich bewust te zijn van hun eigen zwakheid maar gelijktijdig ook van hun oneindig bemind-zijn door God, die als een goede Vader met hen op weg gaat, weg uit de duisternis, op tocht naar het licht.

Vanuit mijn ervaring met jongeren in het onderwijs kan ik me enkel in dankbaarheid blijven verwonderen over hoe jongeren met een vaak heel moeilijk verleden, via gebed, werk en samenleven de weg vinden naar geluk, naar een vol leven, en – heel vaak ook – naar een gelukkig huwelijks- en gezinsleven. Ik hoop dat deze gemeenschap in België wat meer bekendheid kan krijgen, zodat ook steeds meer Belgische jongeren hier nieuw leven mogen ontvangen.

Meer weten

Bron: Kerknet.be