Leestip van de dag – vrijdag 15 september 2017

Vergiffenis

Confrontatie en repressie alom in de maatschappij. Is er nog plaats voor vergeving ?
Luk Vanmaercke neemt het op voor vergiffenis in zijn Standpunt in Kerk en Leven van deze week.

Iedereen kent Jezus, maar kent u ook Jezus Sirach? Deze Jood leefde een tweetal eeuwen vóór Christus en is de auteur van het oudtestamentische Bijbelboek Wijsheid van Jezus Sirach. Vandaag kunt u een van zijn wijsheden ontdekken op bladzijde 18 van deze kerk & leven.

In de eerste lezing van aanstaande zondag roept Jezus Sirach ons op vergevingsgezind te zijn: Wrok en gramschap zijn iets afschuwelijks, alleen een zondaar blijft ermee lopen. Wie wraak neemt, zal de wraak van de Heer voelen: de Heer zal zijn zonden nooit uit het oog verliezen. Vergeef uw naaste zijn onrecht: dan worden, wanneer gij er om bidt, uw eigen zonden kwijtgescholden.

Die woorden, 22 eeuwen oud,
klinken verrassend actueel.

Wie al eens een discussie op Twitter of Facebook volgt, schrikt van de wrok en gramschap die daar in grote hoeveelheden worden uitgestort.

Sommige woordenwisselingen zijn een ware explosie van boosheid, frustratie en rancune. Velen slagen er niet in hun emoties te beheersen, de toon te milderen, zich in te leven in het standpunt van een ander.

Van vergiffenis is al te vaak
geen spoor te bekennen.

Moeten we daar niet te zwaar aan tillen? Zijn de sociale media slechts een uitlaatklep, waarbij men zich eens goed laat gaan, om vervolgens opgelucht de beschaving te hervinden? Het valt te vrezen dat de realiteit ernstiger is.

Er waait een gure wind van hardvochtigheid door onze samenleving. De roep om onverzettelijkheid en harde aanpak klinkt ook in maatschappelijke en politieke debatten. Confrontatie en repressie zijn populair.

Hoeveel keer?

Wat moeten we daar als christenen van denken? We maken de sprong van Jezus Sirach naar Jezus Christus. Ook Hij heeft in de zondagse lezingen een boodschap voor ons. Hoe vaak moeten we anderen vergiffenis schenken, wilden de apostelen destijds weten. Zou zeven keer volstaan? Jezus legt de lat fors hoger: Neen, zeg Ik u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventig maal zevenmaal. Dat is dus vierhonderdnegentigmaal, rekent Luc Devisscher ons voor. Begin daar maar eens aan.

Het contrast tussen de roepers van het internet en de oproep van Jezus Sirach en Jezus Christus is gigantisch. Het is zo groot dat er geen middenweg is.

We zullen moeten kiezen welke
weg we bewandelen.

Die van haat en woede? Of die van naastenliefde en begrip? Het antwoord vinden we wanneer we in eigen hart durven te kijken. Zijn we zelf altijd een toonbeeld van perfectie?

Bijbelwetenschapper Bénédicte Lemmelijn becommentarieerde vorig jaar de wijsheid van Jezus Sirach in EZRA Bijbels tijdschrift: Elke mens kwetst andere mensen, met of zonder opzet, met of zonder voorbedachten rade, vroeg of laat, lichtjes of heel erg. Wie dat ontkent, maakt zichzelf iets wijs.

Vergiffenis is dus wederkerig.

We schenken ze en we krijgen ze. Wie het eerste niet doet, moet niet op het tweede rekenen, zo leren we zondag in de gelijkenis over de koning en de schuldenaar.

Vergiffenis is een kwestie van zowel het hart als het verstand. Het hart vertelt ons dat de naastenliefde niet zonder vergiffenis kan. Het verstand hoopt stilletjes dat anderen ook ons vergeven, wanneer we zelf in de fout gaan.

Over de pijn heen

Het meest wonderbaarlijke is dat vergiffenis zich niet enkel afspeelt tussen mensen. Als christenen geloven we dat ook God ons vergeeft. God zelf maakt verder leven opnieuw mogelijk, in zoverre Hij ons falen aanvaardt, maar het ook optilt over de pijn heen, en het door de winter opnieuw tot lente brengt, schrijft Lemmelijn daarover.

Vergiffenis is een van de mooiste geschenken die het christendom te bieden heeft. Dat de tijdsgeest de andere richting uitgaat, doet de waarde van dat geschenk enkel stijgen. Wat schaars is, is waardevol.

Bron: Kerknet.be / KERK en Leven