Leestip van de dag – zaterdag 15 juli 2017

Sungsimdang, of het wonder
van de twee zakken meel

In 2016 vierde de Gemeenschapseconomie haar zilveren jubileum. Chiara Lubich was in 1991 bij haar bezoek aan Sao Paulo (Brazilië) getroffen geweest door de ellende van de voorsteden die als een doornenkroon om het rijke centrum van de stad liggen. Ze kreeg het idee om niet zozeer een sociaal project te beginnen maar een echt economisch. Een economisch model dat de wetten van de vrije markt volgt, maar dat anders omgaat met winst en dat de mens centraal stelt. Het kreeg al gauw de naam gemeenschapseconomie mee. Als in de beleidsvisie van een bedrijf de mens – medewerker, klant, leverancier – centraal staat, gaat de winst niet meer onverdeeld naar eigenaar en aandeelhouders, maar wordt een deel anders besteed. Bijvoorbeeld om mensen in nood te helpen, vormingsinitiatieven voor een solidaire levenshouding mee te financieren, startende bedrijven en ondernemers die in deze geest willen werken op weg te helpen. Dit is het verhaal van het Koreaanse bedrijf Sungsimdang.

1950. In Korea breekt een burgeroorlog uit die drie jaar zal duren. Een deel van de bevolking vlucht van het communistische noorden naar het zuiden op zoek naar vrijheid. Eén van hen, Ghil Zon, vestigt zich in de stad Daejeon. Ghil Zon doet in gebed een belofte aan God : “Als ik mezelf en mijn gezin kan redden, zal ik de rest van mijn leven voor de armen leven.”

In 1956 krijgt hij twee zakken meel van de parochie. Hij begint met de productie van gestoomd brood, onder de naam Sungsimdang, wat wil zeggen ‘Heilig Hart’. Hoewel zelf nog arm, deelt hij elke dag brood uit aan de armen. En dit wordt tot op vandaag nog steeds gedaan, zonder een dag over te slaan.

De Sungsimdangbakkerij ligt in het centrum van de stad en verkoopt dagelijks aan 10.000 mensen brood. Waarom komen al die klanten hier kopen ? “Als je aan Sungsimdang denkt”, zegt klant Park Kyong, “dan denk je aan delen, dienstbaarheid, een vrolijke sfeer, een mooie plek. Je komt er graag terug.” Sungsimdang bakt immers niet alleen voor zijn betalende klanten, maar ook om te delen. Dagelijks gaat er versgebakken brood naar meer dan tachtig centra voor maatschappelijk welzijn, en dat ter waarde van 25.000 euro per maand. “Dat is dagelijks het overblijvende brood,” zegt Im Jin Young, de huidige eigenaar. “Wij hebben dus nooit oud brood in de winkel. De klanten weten dat. En dat loont !”
Sungsimdang produceert meer dan 150 soorten brood en stelt 400 mensen tewerk. Die werken hier graag en zijn er trots op dat ze deel uitmaken van deze ‘familie’.

Ondanks de gestage groei van de bakkerij ervoer bedrijfsleider Fedes in de jaren 1990 een grote leegte in zijn leven. Er waren ook moeilijkheden met werknemers.
In 1999 gingen de eigenaren van Sungsimdang in op een uitnodiging voor een Internationale School van de Gemeenschapseconomie in Tagaytay op de Filipijnen. Daar opende zich een nieuw perspectief : het bedrijf beheren met aandacht voor iedereen die er op de een of andere manier bij betrokken is, en een deel van de winst investeren in initiatieven die bijdragen aan het welzijn van de samenleving.
“Op dat moment”, verduidelijkt mede-eigenaar Kim Mi Jin, “had Sungsimdang een schuld van vier miljoen euro. Bereid zijn om meer te delen, dat was een grote uitdaging. Maar we wilden echt dat Sungsimdang een bedrijf van de Gemeenschapseconomie zou worden. Terug in Korea zijn we begonnen met een gift van 800 euro, het maandsalaris van een werknemer. Bij de deur kwam het opschrift ‘Sungsimdang, bedrijf van de Gemeenschapseconomie’.

In 2005 vernielde een brand het hele gebouw. Voor Sungsimdang dreigde opnieuw een periode van ernstige crisis. Maar de dag na de ramp gebeurde er iets onverwachts. Onder het motto ‘Het bedrijf in de as gelegd, wij bouwen het weer op !’ meldden alle werknemers zich om mee te werken aan de wederopbouw. Na een week kwam het eerste brood alweer uit de oven ! De fondsen waren bijna op, maar nu werd het devies, dat het bedrijf meekreeg van Chiara Lubich op het moment dat het resoluut koos voor de gemeenschapseconomie, weer volop in de aandacht geplaatst : “Probeer voor alle mensen goed te doen” (uit de brief van Paulus aan de Romeinen). In deze zin ligt de filosofie van de bedrijfsleiding vervat.

Na de brand groeide het bedrijf en werd het nog groter dan voorheen. De verkoop nam met 30% toe en de eigenaars beslisten om de werknemers 15% van de winst te geven.

In november 2016 vierde Sungsimdang zijn zestigste verjaardag. Het bedrijf is niet ingegaan op een voorstel om zich te richten op de warenhuizen in Seoul. De eigenaars kozen ervoor om als lokale bakkerij in Daejon te blijven. Bij het feest voor het 60-jarig bestaan waren onder de vele genodigden heel wat voorname gasten, zoals de bisschop en de burgemeester van de stad, maar ook binnen- en buitenlandse investeerders die geïnteresseerd zijn in de bedrijfsfilosofie van Sungsimdang en de gemeenschapseconomie beter willen leren kennen. CEO Okada van de Okada Food Company in Japan : “Sungsimdang zet zich in voor de productie van gezond, hygiënisch en veilig voedsel, dat we met een gerust hart kunnen eten. Ze vormen ook doorlopend hun medewerkers. Deze aspecten spreken me aan, je kunt er echt iets van leren.”

De Sungsimdangbakkerij is een integraal onderdeel geworden van Daejon, een plek die je niet mag overslaan bij een toeristisch bezoek aan de stad. En elke dag weer vormt zich voor de winkel een lange rij van mensen die brood komen kopen. Zonder het te weten voelen ze dat men hier ‘voor alle mensen goed wil doen’, iedereen gelukkig wil zien : klanten, medewerkers, partners van het bedrijf en de lokale gemeenschap.

Bron: Focolare.be