Leestip van de dag – zondag 26 maart 2017

De Heer vraagt ons zaaiers van
vreugde en hoop te worden

In zijn catechese over de hoop tijdens de audiëntie van woensdag 22 maart onderstreepte paus Franciscus het belang van de volharding en de troost.

Geliefde broers en zussen, goedendag !

Al enkele weken helpt de apostel Paulus ons om beter te verstaan waarin de christelijke hoop echt bestaat. We hebben gezien dat het geen optimisme is, maar iets anders. De apostel helpt ons dat te verstaan. Vandaag doet hij dit door de hoop in verband te brengen met twee houdingen die heel belangrijk zijn voor ons leven en voor onze geloofservaring: volharding en troost (vv. 4-5). In de passage uit de brief aan de Romeinen (Rom 15, 1-6) die we zojuist beluisterd hebben, worden deze woorden tweemaal aangehaald: eerst in verband met de Schriften en dan verwijzend naar God zelf. Wat is hun diepere, ware betekenis? Hoe werpen ze licht op de werkelijkheid van de hoop? Die twee houdingen: volharding en troost.

God wordt nooit moe ons te beminnen en te troosten

Volharding zouden we ook geduld kunnen noemen, de bekwaamheid om te verdragen, op de schouders te nemen, vér – dragen, trouw blijven, ook als de last te groot lijkt te worden, ondragelijk, en we bekoord worden om negatief te besluiten en alles en iedereen achter te laten.

Troost, daarentegen, is de genade om de medelijdende
aanwezigheid
en activiteit van God te vatten en te
tonen in elke situatie, ook in
degene die het sterkst
getekend zijn door ontgoocheling en lijden.

Welnu, de heilige Paulus brengt ons in herinnering dat volharding en troost ons op bijzondere wijze worden doorgegeven door de Schriften (v.4), met name door de Bijbel.

Het Woord van God brengt ons inderdaad op de eerste plaats ertoe
de blik op Jezus te richten, Hem beter te leren kennen en
Hem na te volgen, om altijd meer op Hem te lijken.

Op de tweede plaats openbaart het Woord ons dat de Heer werkelijk de God is, die de volharding en de vertroosting schenkt (v.5), die altijd trouw blijft aan zijn liefde voor ons, die volhardt in zijn liefde voor ons, Hij wordt niet moe ons te beminnen! Hij volhardt: altijd houdt Hij van ons! Hij zorgt voor ons, en bedekt onze wonden met de liefkozingen van zijn goedheid en van zijn barmhartigheid, dat wil zeggen Hij troost ons. Hij wordt niet moe ons te troosten.

Zaaiers van vreugde en hoop worden

Zo verstaat men ook het uitgangspunt van de apostel: Wij die bij de sterken horen, hebben de plicht de gevoeligheid van de zwakken te ontzien, zonder onszelf te zoeken (v.1). De uitdrukking: Wij die bij de sterken horen kan verwaand lijken, maar vanuit de logica van het Evangelie weten we dat het niet zo is, eerder het tegendeel, want onze sterkte komt niet van ons, maar van de Heer. Wie in het eigen leven de trouwe liefde en de troost van God ervaart, is in staat en heeft zelfs de plicht om bij de zwakke broeders te blijven en zorg te dragen voor hun zwakheid.

Als we dicht bij de Heer staan, zullen we de sterkte hebben om
dicht bij de zwaksten te staan, dicht bij de noodlijdenden
en hen troosten en hen sterkte geven.

Dat is de betekenis. We kunnen dit doen zonder zelfvoldoening, en ons eenvoudig een doorgeefluik weten waardoor de gaven van de Heer worden doorgegeven. Zo wordt men concreet een vreugdezaaier. Dat is het wat de Heer van ons vraagt, om, door die sterkte en die bekwaamheid, zaaiers van vreugde te zijn. Vandaag is er nood aan het zaaien van hoop, maar dat is niet makkelijk.

Wederkerige dienstbaarheid

De vrucht van deze levensstijl is niet een gemeenschap waarin sommigen uit de Eredivisie zijn, de sterksten dus, en andere uit Tweede klasse, de zwakken dus. De vrucht daarentegen is, zoals Paulus zegt: God verlene u ook eensgezindheid in de geest van Christus (v.5). Het Woord van God geeft voeding aan een hoop die zich concreet vertaalt in delen, in wederkerige dienstbaarheid. Want ook wie sterk is ervaart vroeg of laat zwakheid en de nood aan bemoediging door anderen. En omgekeerd, bij zwakheid blijft steeds de mogelijkheid aan een broeder in moeilijkheden een glimlach te schenken of een hand te reiken. En zo wordt het een gemeenschap die één van hart en uit één mond de God en Vader van onze Heer Jezus Christus moogt verheerlijken (v. 6). Dit alles wordt mogelijk als men Christus en zijn Woord in het centrum plaatst, want Hij is de sterke, Hij is het die ons de kracht geeft, die ons geduld geeft, die ons hoop geeft, die ons troost schenkt. Hij is de sterke broeder die voor ieder van ons zorgt.

Allemaal hebben we er nood aan door de Goede Herder op
de schouders gedragen te worden en bekeken te worden
met zijn tedere en bezorgde blik.

God van volharding en troost

Geliefde vrienden, we zullen nooit God genoeg danken voor de gave van zijn Woord dat aanwezig is in de Schriften. Het is daar dat de Vader van onze Heer Jezus Christus zich openbaart als God van volharding en troost. Het is daar dat we bewust worden dat onze hoop niet steunt op onze bekwaamheid en op onze sterkte, maar op God en op de trouw van zijn liefde, dat wil zeggen op de kracht en de troost van God. Dankjewel.

Vertaling uit het Italiaans: Marcel De Pauw msc

Bron: Kerknet.be