Lezingen van de dag – maandag 13 november 2017

maandag in week 32 door het jaar


Uit het boek Wijsheid 1, 1-7

De wijsheid wordt verpersoonlijkt als de geest van de Heer die alles ordent en samenhoudt. Hij spoort aan tot menslievendheid, goedheid en eenvoud van hart. Hij schuwt alle dubbelzinnigheid en werkt op innerlijkheid en overtuiging.

Heb de gerechtigheid lief, heersers van de aarde. Koester zuivere gedachten over de Heer en zoek Hem met een eerlijk geweten.
Wie Hem niet tart zal Hem vinden, en wie Hem niet wantrouwt zal Hem zien.
Misvattingen houden een mens bij God vandaan. Dwazen kunnen zijn macht alleen tot hun eigen schande op de proef stellen.
De wijsheid zoekt geen onderkomen in een ziel die sluw is, ze woont niet in een lichaam dat door zonde wordt beheerst.
Als Gods heilige Geest onderwijst ze mensen. Bedrog ontvlucht ze, onverstandig denken gaat ze uit de weg, waar onrecht opdoemt trekt ze zich terug.
De wijsheid is een geest die mensen liefheeft. Maar godslasteraars houdt ze verantwoordelijk voor hun woorden. God weet wat er in hun binnenste leeft, Hij ziet feilloos wat ze in gedachten hebben en hoort wat er uit hun mond komt.
De geest van de Heer vervult immers de hele wereld; Hij die alles omvat weet wat er gezegd wordt.

 

Psalm 139, 1-10

Refr.: Heer, wonderbaarlijk is het zoals U mij kent.

Heer, U kent mij, U doorgrondt mij,
u weet het als ik zit of sta,
U doorziet van verre mijn gedachten.

Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op,
met al mijn wegen bent U vertrouwd.
Geen woord ligt op mijn tong,
of U, Heer, kent het ten volle.

U omsluit mij, van achter en van voren,
U legt uw hand op mij.
Wonderlijk zoals U mij kent,
het gaat mijn begrip te boven.

Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen,
hoe aan uw blikken ontkomen?
Klom ik op naar de hemel; U tref ik daar aan.
Lag ik neer in het dodenrijk; U bent daar.

Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad,
al ging ik wonen voorbij de verste zee,
ook daar zou uw hand mij leiden,
zou uw rechterhand mij vasthouden.

 

Uit het evangelie volgens Lucas 17, 1-6

Vergeving schenken schept leven.

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Het is onvermijdelijk dat er mensen ten val worden gebracht, alleen: wee degene die daarvoor verantwoordelijk is! Het zou beter voor hem zijn als hij met een molensteen om zijn hals in zee werd geworpen dan dat hij ook maar een van deze geringen ten val zou brengen.
Let dus goed op jezelf! Indien je broeder zondigt, spreek hem dan ernstig toe; en als hij berouw heeft, vergeef hem. En als hij zevenmaal op een dag tegen je zondigt en zevenmaal naar je terugkeert en zegt: “Ik heb berouw,” dan moet je hem vergeven.’
Toen zeiden de apostelen tegen de Heer: ‘Geef ons meer geloof!’
De Heer zei: ‘Als jullie geloof hadden als een mosterdzaadje, zouden jullie tegen die moerbeiboom zeggen: “Trek je wortels uit de grond en plant jezelf in de zee!” en hij zou jullie gehoorzamen.’

 

Van Woord naar leven

'Het zou beter voor hem zijn als hij met een molensteen om zijn hals in zee werd geworpen...'.Jezus is boos, héél boos, boos op hen die verantwoordelijk zijn dat mensen zich van God verwijderen. Maar Hij houdt zich in, Hij laat het bij woorden. Wat Hij doet is aansporen tot vergeven, niet één maal maar zeven maal daags, alsof Hij zegt: 'Laat je woede niet de vrije teugel, maar doe zoals Ik: vergeef, vergeef, vergeef'.Om dit te kunnen moet je een groot geloof hebben, waar de leerlingen momenteel alleen maar van kunnen dromen. Ze zijn er ondertussen al achter gekomen dat ze zulk geloof niet kunnen maken. Daarom vragen ze met nadruk: 'Geef ons meer geloof'. Vanuit ons louter mens-zijn is op een dergelijke wijze vergeving schenken quasi onmogelijk. Wij hebben geloof nodig; geloof als een act van onzentwege, een zich 'geven aan de Heer', een geloof dat zich vervuld weet met Gods genade.Het is zoals met dat mosterdzaadje waar Jezus over spreekt. Het is klein maar het is tot veel in staat. Het is in staat, wanneer het de kans krijgt wortel te schieten en vrucht te dragen, het kwaad niet te beantwoorden met kwaad, maar de weg van vergeving en verzoening te gaan. Dat kleine zaadje wil Jezus leggen in ieders hart; in het uwe, in het mijne.Laten we ons openen voor Hem.kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer, het mensenhart kan een plaats zijn van feest, van gemeenschap met U. Doch is dit hart dikwijls bezwaard omdat het niet kan vergeven. Zo ontlopen we de echte diepgang van het feest én, misschien nog erger,  ontnemen we anderen toegang tot uw feest. Genees ons hart dat dikwijls zo moeilijk tot ware vergeving kan komen. Neem alle remmingen weg die het vergeven onmogelijk maken. Dat wij op deze wijze als één gemeenschap in U, meer en meer mogen deelhebben aan uw bruiloft met de mensheid. Alle dagen van ons leven. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.