3e paaszondag – B

Uit de Handelingen van de Apostelen 3, 13-15 + 17-19

Uit onwetendheid eisten, en eisen ook nu nog, sommige mensen de dood van de heilige en de rechtvaardige. Ze hebben het licht van de Schrift nodig, het woord van de profeten en de bekering van het hart om te begrijpen dat God de heerlijkheid schenkt aan zijn Dienaar.

In die dagen zei Petrus tot het volk:
‘De God van Abraham, Isaäk en Jakob, de God van onze vaderen heeft zijn dienaar Jezus verheerlijkt, die u hebt overgeleverd en voor Pilatus verloochend ofschoon deze geoordeeld had Hem in vrijheid te moeten stellen. U hebt de heilige en rechtvaardige verstoten en geëist dat aan een moordenaar gratie verleend zou worden. Hem die ons naar het leven leidt hebt u gedood, maar God heeft Hem uit de dood doen opstaan, en daarvan getuigen wij.
Volksgenoten, ik weet dat u uit onwetendheid hebt gehandeld, evenals uw leiders. Zo heeft God echter in vervulling doen gaan wat Hij bij monde van alle profeten had aangekondigd: dat zijn messias zou lijden. Kom tot inkeer, keer terug naar God om vergeving te krijgen voor uw zonden.’

Tussenzang uit ps 4

(tekst onder geluidsfragment)

Refr.: God, wees ons barmhartig en zegen ons.

Als ik U roep, geen mij antwoord,
God, die mij recht verschaft.
Gij, die mij redt uit verdrukking,
wees mij genadig, verhoor mijn gebed.

Zie hoe de Heer zijn getrouwen begunstigt:
altijd luistert Hij als ik Hem roep.

Als velen zeggen: ‘Wie geeft ons hoop?’,
toon ons dan Heer het licht van uw aanschijn.

Als ik mij neerleg, slaap ik in vrede,
Gij, Heer, alleen geeft mij veilige rust.

Uit de eerste brief van Johannes 2, 1-5

God nodigt ons uit zijn geboden te onderhouden om de zonde te vermijden. Maar wanneer wij zondigen , spreekt Jezus voor ons ten beste en behoedt ons voor wanhoop.

Kinderen,
ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Maar mocht een van u zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.
Dat wij God kennen weten we doordat we ons aan zijn geboden houden. Wie zegt: ‘Ik ken Hem,’ maar zich niet aan zijn geboden houdt, is een leugenaar; de waarheid is niet in hem. In ieder die zich aan Gods woord houdt, is zijn liefde werkelijk tot volmaaktheid gekomen; hierdoor weten we dat we in Hem zijn.

Vers voor het evangelie (naar Lc 24, 32)

Alleluia.
Heer Jezus, ontsluit ons de Schriften,
doe ons hart branden
terwijl U tot ons spreekt.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Lucas 24, 35-48

De Verrezene houdt eraan te eten voor het oog van zijn leerlingen. Zij durven er niet in te geloven. Zijn verrijzenis betreft zowel het lichaam als de ziel. Wat een hoop wekt dit niet voor heel de mens, voor alle mensen en het heelal. Als getuigen van deze overweldigende ontmoeting en open voor het verstaan van de Schriften, zullen de apostelen er de vurige bedienaars van worden voor heel de wereld.

De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Jezus zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’ Verbijsterd en door angst overmand, meenden ze een geest te zien. Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo ontzet en waarom zijn jullie ten prooi aan twijfel? Kijk naar mijn handen en voeten, Ik ben het zelf! Raak Me aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en beenderen zoals jullie zien dat Ik heb.’ Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten.
Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’
Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op. Hij zei tegen hen: ‘Toen Ik nog bij jullie was, heb Ik tegen jullie gezegd dat alles wat in de Wet van Mozes, bij de Profeten en in de Psalmen over Mij geschreven staat in vervulling moest gaan.’
Daarop maakte Hij hun verstand ontvankelijk voor het begrijpen van de Schriften. Hij zei tegen hen: ‘Er staat geschreven dat de messias zal lijden en sterven, maar dat Hij op de derde dag zal opstaan uit de dood, en dat in zijn naam alle volken opgeroepen zullen worden om tot inkeer te komen, opdat hun zonden worden vergeven. Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen, te beginnen in Jeruzalem.’

Van Woord naar leven

ZENDING EN GETUIGENIS

Vandaag zegt Jezus tot dat bange groepje dat ze naar buiten moeten gaan, naar álle volken, zonder onderscheid. Om te getuigen van het evangelie, het goede nieuws van verlossing dat bestaat in bekering als vrucht van het zich wenden naar God en het vergeving krijgen van de Heer. ‘Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen’. Zo zendt Hij hen.

Zijn wij, jij en ik, nu ook daartoe gezonden?

Heel zeker. Er bestaat geen twijfel over. De Kerk is missionair, uitdragend, en al wie lid van haar is draagt deze zending in zich.

Graag neem ik u mee naar de tijd van Franciscus van Assisi. We zijn in de 13e eeuw. Tegen het einde van zijn leven trok Franciscus zich vaak terug in kluisjes of plekken van eenzaamheid in de natuur. Daar dacht hij na over zijn Orde waar inmiddels duizenden broeders waren bij aangesloten. Hij dacht na over zijn eigen roeping die gepaard ging met vaak dorre perioden wat betreft zijn ‘godsontmoeting’. Hij vocht op die plekken van aanzaamheid een hele strijd uit.
Dit is mooi en diepgaand neergeschreven in een wat ouder boekje door de Franse minderbroeder Eloi Leclerc, met als titel ‘Wijsheid van een arme’. In een vorige uitgave noemde het ‘De nacht van de poverello’. Helemaal op het einde van het boekje vindt er een gesprek plaats tussen Franciscus en broeder Tancredo. Ik citeer:

‘De Heer heeft ons gezonden om de mensen het evangelie te brengen. Maar heb je er reeds over nagedacht, wat dat is? Een mens het evangelie brengen, dat is hem zeggen: ook van u houdt God in de Heer Jezus. En hem dat niet alleen zeggen, maar het ook werkelijk menen. En het niet alleen menen, maar zich met die mens zo gedragen, dat hij voelt en ontdekt, dat er in hem iets bestaat dat gered is, dat groter en edeler is dan hij dacht, en zo tot een nieuw zelfbewustzijn ontwaakt. Dát is hem de goede boodschap melden. Je kan het niet, zonder hem je vriendschap aan te bieden. Een werkelijke, belangloze vriendschap, zonder neerbuigende vriendelijkheid, maar die bestaat in een diep vertrouwen en diepe achting.
We moeten naar de mensen gaan. Het is een delikate taak. De wereld van de mensen is een onmetelijk slagveld voor rijkdom en macht. En teveel lijden en wreedheid verbergen hun Gods gelaat. Als we naar hen gaan, mogen we hun vooral niet voorkomen als een nieuw soort mededingers. We moeten onder hen staan als de tot vrede gekomen getuigen van de Almachtige, mensen zonder begeerten en zonder minachting, die in staat zijn werkelijk hun vrienden te worden. Het gaat over een vrienschap die hun laat aanvoelen dat God van hen houdt en dat Jezus Christus hen verlost heeft.’
De zon was achter de bergen verdwenen. Plotseling was het koeler geworden en er was een wind gaan waaien, die de bomen schudde. Bijna was het nacht en overal klonk ononderbroken het gesjirp van de krekels.

Schoon toch. Met veel inhoud.

Wanneer wij nadenken over onze christelijke zending anno 2024, kan deze tekst ons veel leren.
Het uitdragen van het evangelie gaat hand in hand met het bieden van échte vriendschap. Geen oppervlakkige wollige vriendschap, maar een diepgewortelde, oprechte band vanuit je eigen relatie met de Heer en gebaseerd op diep respect voor ieder. We moeten niet naar anderen gaan als superieure wezens, maar als medereizigers op dezelfde weg; nederig en bescheiden, zonder arrogantie of minachting. Het gaat over drager zijn van Gods vrede, en deze uitdragen, ervan getuigen door daad en woord.

Persoonlijk geloof ik heel sterk dat je eigen godsrelatie het hart is van dit alles. Je kan maar drager en uitdrager zijn van Gods vrede wanneer je deze zelf draagt als gevolg van je eigen leven ‘in Christus’. Hijzelf zal zijn vrede door jou heen uitdragen in de wereld. Hij met jou, jij in Hem. Een beleving waarvan de innerlijke schoonheid alle menselijke grenzen overstijgt wat betreft het verwoorden ervan.

Laten we bidden

Heer Jezus,
geef ons de moed uit onze zetel te komen.
Vul ons met uw Geest,
zodat we vrienden worden voor anderen,
dragers van uw liefde,
uitdragers van uw vrede.
Moge ons leven een blijde getuigenis zijn
van uw genade en kracht.
Tot eer van onze algoede God.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons fris en blij getuigen zijn van Gods goede boodschap. Meer dan ooit heeft onze wereld dorst naar vrede en recht.
Een mooie zondag!
kris

Vragen om mee op weg te gaan

Op welke manieren kan ik echte vriendschap aanbieden aan anderen als een uitdrukking van het evangelie?

Hoe kan ik persoonlijk werken aan Gods vrede in de wereld rondom mij?

Blog ‘Van Woord naar leven’

Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.

Klik hier voor de blog.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.