6 januari
Uit de eerste brief van Johannes 5, 5-13
De Geest getuigt in ons dat Jezus de Zoon van God is, en dat God ons zijn eigen leven meedeelt in Jezus. Wie leeft in de Geest draagt de zekerheid in zich dat hij deel neemt aan het ware leven.
Vrienden,
wie anders kan de wereld overwinnen dan iemand die gelooft dat Jezus de Zoon van God is? Hij, Jezus Christus, is gekomen door water en bloed – niet door het water alleen, maar door het water en het bloed. En de Geest getuigt ervan, omdat de Geest de waarheid is. Er zijn dus drie getuigen: de Geest, het water en het bloed, en het getuigenis van deze drie is eensluidend.
Als we het getuigenis van mensen aannemen, zullen we zeker het getuigenis van God aannemen, dat zoveel meer gezag heeft, want het is het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft. 1
Wie in de Zoon van God gelooft, draagt het getuigenis in zich. Wie God niet gelooft, maakt Hem tot leugenaar, omdat hij geen geloof hecht aan het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft. Dit getuigenis luidt: God heeft ons eeuwig leven geschonken en dat leven is in zijn Zoon. Wie de Zoon heeft, heeft het leven. Wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet.
Dit alles schrijf ik u omdat u moet weten dat u eeuwig leven hebt, u die gelooft in de naam van de Zoon van God.
Psalm 147, 12-15 + 19-20
Refr.: Prijs Jeruzalem, prijs de Heer!
Prijs, Jeruzalem, prijs de Heer,
loof, Sion, loof je God.
Hij heeft de grendels van je poorten versterkt,
het volk binnen je muren gezegend.
Hij geeft je vrede en veilige grenzen,
met vette tarwe stilt Hij je honger.
Hij zendt zijn bevelen naar de aarde,
vlug als een renbode gaat zijn woord.
Hij maakt zijn woorden aan Jakob bekend,
zijn wetten en voorschriften aan Israël.
Met geen ander volk heeft Hij zich zo verbonden,
met zijn wetten zijn zij niet vertrouwd.
Vers voor het evangelie (Heb 1, 1-2a)
Alleluia.
Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen
heeft God in het verleden
tot de voorouders gesproken door de profeten;
nu, aan het einde van de tijd,
heeft Hij tot ons gesproken door zijn Zoon.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 1, 6-11
Bij het doopsel van Jezus in de Jordaan, getuigt God uit de hemel door zijn Zoon. De stem van God is een bevestiging van Jezus’ heilzending, en tevens van de woorden van de Doper.
Johannes droeg een ruwe mantel van kameelhaar met een leren gordel; hij leefde van sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde: ‘Na mij komt iemand die machtiger is dan ik; ik ben het zelfs niet waard om voor Hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Ik heb jullie gedoopt met water, maar Hij zal jullie dopen met de heilige Geest.’
In die tijd kwam ook Jezus daarheen, vanuit Nazaret, dat in Galilea ligt, en liet zich door Johannes dopen in de Jordaan. Op het moment dat Hij uit het water omhoogkwam, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen, en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in Jou vind Ik vreugde.’
Van Woord naar leven
DE ADEM GODS
(Bij Mc 1, 6-11)
Beste mensen, vorige dinsdag kwam Johannes de Doper al in beeld volgens het evangelie van Johannes, de evangelist. Vandaag vertelt Marcus ditzelfde verhaal. Elke evangelist geeft een eigen accent. Soms valt het op dat eenzelfde gebeurtenis door een andere evangelist met andere woorden beschreven wordt, zoals ook wij verschillende woorden gebruiken voor eenzelfde ervaring. Dat is interessant, want een ander facet kan dan belicht worden. Het kan juist een verdieping geven. Het gaat in het evangelie ook niet over een verslag hoe het echt gebeurd zou zijn, maar over de diepere betekenis.
In de oosterse kerken wordt Johannes die uit de woestijn komt Johannes de Voorloper genoemd. Dat was namelijk zijn functie, gezien de tekst van Jesaja, waarin staat dat de weg van de Heer klaargemaakt moest worden. Dopen is daar een onderdeel van, maar zijn taak is breder. Aan de doop gaat het bewustwordingsproces vooraf. Johannes heeft een actieve taak om te werken aan het recht maken van de paden. Niet met een schop of ander materiaal, maar de innerlijke weg. Het woord weg heeft in de Bijbel regelmatig die symbolische betekenis. Ook Jezus zegt van zichzelf dat Hij de Weg is.
Mensen die deze wegbereider meemaken zijn onder de indruk van wat hij zegt, en ze bekeren zich bijna meteen, zagen we dinsdag al. Het zou je bewondering voor hem kunnen vergroten, maar Johannes wil helemaal geen aandacht naar zich toetrekken. Dit zou kunnen gebeuren als je zo snel alle mensen kunt beïnvloeden. Al is Johannes een robuuste kerel, in zijn binnenste is hij heel zuiver en nederig. Hij wijst meteen van zich af: Na mij komt iemand die machtiger is dan ik; ik ben het zelfs niet waard om voor Hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Dat zijn woorden die de mensen echt niet verwachten van deze ruige man die juist uit de woestijn vandaan komt.
Machtig noemt Johannes de persoon die na hem komt. Bij macht stel je je misschien iemand voor met grote woorden en veel beloftes. Soms worden die niet waar gemaakt. De macht waar Johannes over spreekt is de goede, verlossende macht van iemand waar de mensen al lang naar uitgezien hebben. Johannes gaat verder niet in op die macht, maar geeft een nieuw beeld van die te verwachten persoon. Hij zal op een andere manier dopen dan Johannes zelf doet: Ik heb jullie gedoopt met water, maar Hij zal jullie dopen met de heilige Geest.
De heilige Geest, wat stellen mensen zich daarbij voor? Wat stellen wijzelf er ons bij voor?
Voor mij is het de Adem Gods. Ook misschien een vaag begrip. Je zou jouw eigen adem ermee kunnen verbinden. Elke ademhaling van jou is immers zijn Adem. Als je dit bewustzijn toelaat kan er iets in je opengaan, van wat die doop met de heilige Geest betekent. Daar kun je heel stil van worden. Dan gebeurt er misschien wat er met Jezus zelf gebeurde nadat Johannes hem gedoopt had. Op het moment dat Hij uit het water omhoogkwam, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in Jou vind Ik vreugde.’
Ik bedoel dit uiteraard niet letterlijk, maar figuurlijk.
Laten we bidden
Kom, heilige Geest,
daal op ons neer,
laat uw adem
door ons heen stromen
en vernieuw ons
van dag tot dag.
Mogen ook wij dan
steeds meer beseffen
geliefde kinderen te zijn,
van die ene Vader.
Amen
Beste mensen, adem het Leven in, en weet dat je geliefd bent!
Ricky
Beste blogbezoeker,
zoals sommigen misschien gezien hebben tijdens de voorbije dagen zaten we met kapers op de kust wat betreft het respecteren van de bedoeling van de blog. Daarom gaan we voor onbepaalde tijd reacties plaatsen ‘onder beheer’. Dat betekent dat ze zullen geplaatst worden na goedkeuring. Dus uw reacties blijven meer dan welkom en zullen zeker geplaatst worden, al is dit misschien niet altijd onmiddellijk.
Naar Woord van leven van deze dag.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
André Bessette († 1937)
André Bessette (‘Frère André’), Montréal, Québec, Canada; broederportier
Hij werd als vijfde van twaalf kinderen op 9 april 1845 geboren te St-Grégoire-d’Iberville in de Canadese provincie Québec, als zoon van een timmerman. Hij was een kind met een uiterst kwetsbare gezondheid. Toen hij negen was, stierf zijn vader; drie jaar later zijn moeder. Hij werd liefdevol opgenomen bij een tante. Bovendien had de pastoor, André Provençal bijzondere zorg voor hem. Toen achtereenvolgens het beroep van schoenmaker, bakker en boer te zwaar voor hem bleken, trad hij op advies van zijn pastoor in bij de religieuze Congregatie van het Heilig Kruis. Op 27 december 1870 werd hij ingekleed; uit dankbaarheid voor de goede zorgen van zijn pastoor koos hij als kloosternaam André.
Vanwege zijn zwakke gezondheid dacht de Congregatie erover hem weg te sturen. Van pastoor Provençal had hij een grote devotie voor Sint Jozef overgehouden. De jonge novice beloofde in zijn gebed tot Sint Jozef dat hij voor hem een bedevaartsoord zou oprichten, als hij tot de geloften werd toegelaten. Tijdens een visite van de bisschop legde frater André zijn verlangen aan de bisschop voor. Ook vertrouwde hij hem zijn belofte aan Sint Jozef toe. Dat trof, want de bisschop liep zelf rond met plannen voor een apart St-Jozefheiligdom. Hij was onder de indruk van de eenvoud en het eerlijke enthousiasme van de jongeman en zorgde ervoor dat frater André werd toegelaten tot de geloften.
De eerste veertig jaar van zijn kloosterleven was hij portier van het college van de paters. Daar werd hij elke dag opgezocht door tientallen mensen; zij legden hem hun nood voor; hij luisterde, bad met hen, en raadde hen aan zich tot Sint Jozef te wenden. Uit de getuigenverklaringen bij zijn zaligverklaringsproces blijkt dat zeer velen vaak op wonderbaarlijke wijze werden verhoord.
Intussen ijverde hij voor de oprichting van een Jozefheiligdom op de berg recht tegenover zijn klooster, de Mont Royal, de berg waarnaar de stad Montréal is genoemd. Hij lag midden in de stad en was indertijd begroeid met bos en dicht struikgewas. Gaandeweg wist Frère André steeds meer zijn plan te verwezenlijken, zodat hij de laatste dertig jaar van zijn leven diende als portier van het Jozefbedevaartsoord op de berg dat intussen is uitgegroeid tot een enorme basiliek, het zogeheten Oratoire de Saint-Josèph; jaarlijks trekken er duizenden pelgrims naartoe.
Hoewel Frère André zijn levenlang een zwakke gezondheid heeft behouden, stonden toch gebed en naastenliefde voorop. Hij is er bijna tweeënnegentig mee geworden.
Hij werd op 23 mei 1982 door paus Johannes Paulus II († 2004) zalig verklaard.
Bron: Heiligen.net
André Bessette
Van Woord naar leven
DE ADEM GODS
(Bij Mc 1, 6-11)
Beste mensen, vorige dinsdag kwam Johannes de Doper al in beeld volgens het evangelie van Johannes, de evangelist. Vandaag vertelt Marcus ditzelfde verhaal. Elke evangelist geeft een eigen accent. Soms valt het op dat eenzelfde gebeurtenis door een andere evangelist met andere woorden beschreven wordt, zoals ook wij verschillende woorden gebruiken voor eenzelfde ervaring. Dat is interessant, want een ander facet kan dan belicht worden. Het kan juist een verdieping geven. Het gaat in het evangelie ook niet over een verslag hoe het echt gebeurd zou zijn, maar over de diepere betekenis.
In de oosterse kerken wordt Johannes die uit de woestijn komt Johannes de Voorloper genoemd. Dat was namelijk zijn functie, gezien de tekst van Jesaja, waarin staat dat de weg van de Heer klaargemaakt moest worden. Dopen is daar een onderdeel van, maar zijn taak is breder. Aan de doop gaat het bewustwordingsproces vooraf. Johannes heeft een actieve taak om te werken aan het recht maken van de paden. Niet met een schop of ander materiaal, maar de innerlijke weg. Het woord weg heeft in de Bijbel regelmatig die symbolische betekenis. Ook Jezus zegt van zichzelf dat Hij de Weg is.
Mensen die deze wegbereider meemaken zijn onder de indruk van wat hij zegt, en ze bekeren zich bijna meteen, zagen we dinsdag al. Het zou je bewondering voor hem kunnen vergroten, maar Johannes wil helemaal geen aandacht naar zich toetrekken. Dit zou kunnen gebeuren als je zo snel alle mensen kunt beïnvloeden. Al is Johannes een robuuste kerel, in zijn binnenste is hij heel zuiver en nederig. Hij wijst meteen van zich af: Na mij komt iemand die machtiger is dan ik; ik ben het zelfs niet waard om voor Hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Dat zijn woorden die de mensen echt niet verwachten van deze ruige man die juist uit de woestijn vandaan komt.
Machtig noemt Johannes de persoon die na hem komt. Bij macht stel je je misschien iemand voor met grote woorden en veel beloftes. Soms worden die niet waar gemaakt. De macht waar Johannes over spreekt is de goede, verlossende macht van iemand waar de mensen al lang naar uitgezien hebben. Johannes gaat verder niet in op die macht, maar geeft een nieuw beeld van die te verwachten persoon. Hij zal op een andere manier dopen dan Johannes zelf doet: Ik heb jullie gedoopt met water, maar Hij zal jullie dopen met de heilige Geest.
De heilige Geest, wat stellen mensen zich daarbij voor? Wat stellen wijzelf er ons bij voor?
Voor mij is het de Adem Gods. Ook misschien een vaag begrip. Je zou jouw eigen adem ermee kunnen verbinden. Elke ademhaling van jou is immers zijn Adem. Als je dit bewustzijn toelaat kan er iets in je opengaan, van wat die doop met de heilige Geest betekent. Daar kun je heel stil van worden. Dan gebeurt er misschien wat er met Jezus zelf gebeurde nadat Johannes hem gedoopt had. Op het moment dat Hij uit het water omhoogkwam, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in Jou vind Ik vreugde.’
Ik bedoel dit uiteraard niet letterlijk, maar figuurlijk.
Laten we bidden
Kom, heilige Geest,
daal op ons neer,
laat uw adem
door ons heen stromen
en vernieuw ons
van dag tot dag.
Mogen ook wij dan
steeds meer beseffen
geliefde kinderen te zijn,
van die ene Vader.
Amen
Beste mensen, adem het Leven in, en weet dat je geliefd bent!
Ricky
Beste blogbezoeker,
zoals sommigen misschien gezien hebben tijdens de voorbije dagen zaten we met kapers op de kust wat betreft het respecteren van de bedoeling van de blog. Daarom gaan we voor onbepaalde tijd reacties plaatsen ‘onder beheer’. Dat betekent dat ze zullen geplaatst worden na goedkeuring. Dus uw reacties blijven meer dan welkom en zullen zeker geplaatst worden, al is dit misschien niet altijd onmiddellijk.
Naar Woord van leven van deze dag.