Standaard afbeelding van thumbnail

Lezingen van de dag – woensdag 14 aug 2019

 

woensdag in week 19 door het jaar


Uit het boek Deuteronomium 34, 1-12

Het boek Deuteronomium eindigt met de dood van Mozes voor de grenzen van het beloofde land. Zijn betekenis is in Israël altijd blijven leven. Hij werd beschouwd als de grootste van de profeten van het Oude Testament, want hij was de Heer trouw geweest in moeilijke dagen.

Toen verliet Mozes de vlakte van Moab en hij beklom de Nebo, een van de toppen van de Pisga, tegenover Jericho. Daar liet de Heer hem het hele land zien: het hele gebied van Gilead tot aan Dan, Naftali, het gebied van Efraïm en Manasse, heel Juda tot aan de zee in het westen, de Negev, de Jordaanvallei en de vlakte bij de palmstad Jericho, tot aan Soar.
De Heer zei tegen hem: ‘Dit is het land waarvan Ik aan Abraham, Isaak en Jakob onder ede heb beloofd dat Ik het aan hun nakomelingen zou geven. Ik laat het je nu zien, maar erheen oversteken zul je niet.’
Zo stierf Mozes, de dienaar van de Heer, daar in Moab, zoals de Heer gezegd had. En de Heer begroef hem in een vallei in Moab, tegenover Bet-Peor. Tot op de dag van vandaag weet niemand waar zijn graf is. Honderdtwintig jaar oud was Mozes toen hij stierf. Tot het laatst toe waren zijn krachten niet afgenomen en zijn ogen niet verzwakt. De Israëlieten, die in de vlakte van Moab bijeen waren, treurden om Mozes’ dood tot de dertig dagen van rouw voorbij waren. Ze luisterden naar Jozua, de zoon van Nun, omdat hij vervuld was van de geest van wijsheid sinds Mozes hem de handen had opgelegd. Daarmee deden de Israëlieten wat de Heer tegen Mozes had gezegd.
Nooit meer heeft Israël een profeet gekend als Mozes, met wie de Heer zo vertrouwelijk omging. Door zijn toedoen heeft de Heer in Egypte tekenen en wonderen laten zien aan de farao en zijn onderdanen, aan heel zijn land. Van alles wat Mozes’ krachtige hand verrichtte en van de daden waarmee hij alom ontzag inboezemde, is heel Israël getuige geweest.

 

Psalm 66, 1-3a + 5 + 8 + 16 + 17

Refr.: Heer, hoe ontzagwekkend zijn uw daden.

Heel de aarde, juich voor God,
bezing de eer van zijn Naam,
breng hem eer en lof.
Zeg tot God: Hoe ontzagwekkend zijn uw daden.

Kom en zie de werken van God,
zijn daden vervullen de mens met ontzag.
Prijs, o volken, onze God,
laat luid uw lof weerklinken.

Kom en hoor wat ik wil vertellen,
ieder die ontzag heeft voor God,
hoor wat Hij voor mij heeft gedaan.
Toen mijn mond Hem aanriep,
lag een lofzang op mijn tong.

 

Uit het evangelie volgens Matteüs 18, 15-20

Matteüs geeft hier enkele praktische voorschriften voor allen die verantwoordelijkheid dragen in de Kerk. Vooral hun verantwoordelijkheid tegenover zondaars moeten ze zich goed bewust zijn. Eerst moeten zijn persoonlijk trachten deze mensen weer tot inkeer te brengen en daarna pas de hulp van de gemeenschap inroepen.

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Als een van je broeders of zusters tegen je zondigt, moet je die daarover onder vier ogen aanspreken. Als ze luisteren, dan heb je ze voor de gemeente behouden. Luisteren ze niet, neem dan een of twee anderen mee, zodat de zaak zijn beslag krijgt dankzij de verklaring van ten minste twee getuigen. Als ze naar hen niet luisteren, leg het dan voor aan de gemeente. Weigeren ze ook naar de gemeente te luisteren, behandel hen dan zoals je een heiden of een tollenaar behandelt.
Ik verzeker jullie: al wat jullie op aarde bindend verklaren zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat jullie op aarde ontbinden zal ook in de hemel ontbonden zijn.
Ik verzeker het jullie nogmaals: als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren. Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben Ik in hun midden.’

Van Woord naar leven

We hebben dikwijls de neiging wanneer we mensen iets verkeerds zien doen, dit al snel te gaan bespreken met anderen. Het zij uit onhandigheid (niet weten hoe eraan te beginnen) of hetzij (en dat is erg) uit behoefte om eens goed te roddelen. Jezus roept vandaag op naar de persoon in kwestie toe te stappen. Niet om hem eens goed rond de oren te slaan, maar om hem vanuit een diepe liefde aan te spreken op zijn daden of woorden die fout waren. Niet vanuit oordeel, maar vanuit vaststelling en diepe welgemeende bezorgdheid.Dikwijls zijn we blind geworden voor de waarheid, of zijn we het kwade goed gaan noemen, en doen daardoor dingen die echt niet kunnen. We hebben het amper door. Iemand die dan de moed heeft om naar ons te komen om ons de ogen te openen, ons hart te openen voor wat het leven in werkelijkheid is, wel, zo'n iemand mag je een vriend noemen in de diepste zin van het woord. Ok, het kan even lastig zijn, maar wat die vriend komt doen is wel van wezensbelang.Jezus roept op om zo met elkaar om te gaan. Dit vraagt moed, wijsheid, inzicht,... het vraagt vooral ook liefde. Niet naar elkaar toegaan vanuit een starre bekeringsdrang. Nee, naar elkaar toegaan met de warmte van God, met zijn barmhartigheid, zijn vergevingsgezindheid, zijn goedheid. Dat is niet gemakkelijk maar wel doenbaar.Als de persoon naar wie we toegaan niet in staat is zijn hart te openen, mogen we er derden bijhalen, zegt het evangelie ons vandaag. Dat noemt men liefde die doorzet, liefde die niet loslaat. Als je echt gemeend met iemand inzit laat je die niet zomaar los. Als je het alleen niet aankan roep je hulp in. Je kan het, bij wijze van spreken, niet verdragen, dat een verdwaald schaap steeds verder verloren loopt. Je zal heel je zijn voor hem inzetten.Als dit nog niet helpt... ja... dan zij dat zo. In dat geval kun je misschien alleen nog bidden, of vasten, in Jezus naam, met twee of meer, zoals Jezus het verdaag zegt.Vraag en je zal verkrijgen. Ons geloof is dikwijls klein wat dit laatste betreft. Ons gebed soms nog kleiner. Doch kunnen we het belang van het samen bidden voor elkaar niet genoeg onderlijnen. Het is een zeer sterke en liefdevolle vorm van de zondaar tegemoet te treden.En laten we vooral niet denken dat we zelf zonder zonde zijn !!krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer Jezus, maak ons zachtmoedig - zacht en moedig - om naar de zondaar te kunnen kijken zoals Jij dat deed. Laat ons delen in uw liefde opdat de zondaar door U kan aangeraakt worden doorheen onze woorden tot hem gesproken. Wees ons genadig Heer, spreek, handel, bid door ons heen. Opdat wij en allen mogen groeien in Gods liefde. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.