De veerkracht van de verrijzenis

‘Christenen mogen de ingetogen vreugde en kracht van Pasen best wat meer uitstralen’, schrijft Johan Van der Vloet in zijn Standpunt in Tertio.

De wereld heeft nood aan opstanding: tegen en uit onrecht, oorlog, lijden en kwaad, nood aan verrijzenis als visioen van herstel en heling. Toch klinkt ze maar aarzelend door: voor heel wat gelovigen is verrijzenis een onwennig geloofspunt. Verrijzenis is kwetsbaar want kan zo weggehoond worden. En toch is ze een bevrijdende boodschap. Verrijzenis gaat immers over veerkracht: de mens die altijd weer kan opstaan. Niet als een prestatie of zelfverwerkelijkingsideologie, waar veerkracht nu soms mee verbonden wordt. Nee, verrijzenis gaat over het leven dat wij aan elkaar geven in al onze contexten, en dat ons gegeven wordt, ook over de dood heen. Ze sluit aan bij universele menselijke verlangens naar gerechtigheid, goedheid, vergeving en leven. De prachtige rituelen van de paaswake onthullen de oerkracht van dat gebeuren: in vuur, licht en water sluimert de kracht en vreugde van de verrijzenis. Christenen mogen die ingetogen vreugde en kracht best wat meer uitstralen.