Destructief gedrag

Ieder die lijdt wil verdoving met al wat kortstondig een goed gevoel geeft. Maar omdat het niet helpt, drijven we de dosis op.

Alle mensen ondervinden een innerlijke spanning tussen hun oorspronkelijke kinderlijke goedheid en hun opgroeiende zelf. We willen terugkeren én vooruitgaan. Onze instinctieve ziel wil de kinderlijke eenvoud en goedheid behouden. Maar ons nieuwsgierige intellect wil groeien; wil ondernemen en begrijpen en neemt dus risico’s. Maar omdat wij niet voldoende begrijpen, omdat de zin van alles onduidelijk is, neemt de innerlijke spanning toe. De ziel voelt het verlies en het verstand wordt niet verzadigd. Hoe meer spanning, hoe meer compenserend, riskant of zelfs destructief gedrag wij vertonen. We laten de ziel achter en gaan leven vanuit ons gebroken denken. Tel daarbij nog alle gewicht van het gemis van onvoorwaardelijke liefde tijdens het opgroeien in een egocentrische wereld en onze kinderlijk aanvaarding dat de kleinerende verwijten die ons werden toegeslingerd waar zouden zijn. Dat is hoe wij stap voor stap ontzetting opstapelen.

Iedereen lijdt

Ieder die lijdt onder deze spanning wil deze verdoven. Wij allemaal gaan wel ergens over tot gedrag dat kortstondig een goed gevoel geeft. Maar omdat dit het probleem niet oplost, gaan we dat gedrag, die gewoonte herhalen en de frequentie opvoeren.

Neem nu het voorbeeld van overeten. Ons instinct weet dat we voedsel nodig hebben en weet ook wat voldoende is. Maar ons denken kan ons ertoe brengen om te blijven inzetten op het aangename gevoel van verzadiging. Zo doen we niet meer wat goed is voor ons lichaam, maar doen we wat ons telkens weer afleidt van ons innerlijk trauma.

Het nastreven van dat goed gevoel weerhoudt er ons van om aan ons probleem te moeten werken. Zo raken we verslaafd en dus meer en meer geketend.

Stop de destructie

De werkelijke oplossing is dat we gaan begrijpen waarom we ontzet zijn. Dan kunnen we onze verslaving ‘vatten’ en deze als totaal overbodig verklaren. Wie begrijpt waar destructief gedrag vandaan komt, stopt met de destructie.

Wie de eigen ontzetting begrijpt, kan ook stoppen met de zelfveroordeling. Wij zijn immers niet schuldig aan de menselijke conditie. Wij zijn niet verantwoordelijk voor onze ontzetting. Ze overkomt ons en doet ons experimenteren met gedrag waarvan we het risico niet volledig konden inschatten. In feite is onze intentie zuiver, maar de uitwerking is al snel destructief.

Nogmaals, wie begrijpt waar destructief gedrag vandaan komt, stopt met de destructie. Of, wie de mechanismen achter onze verslaving begrijpt, kan die veel makkelijker loslaten.

Geen oordeel

In wezen is er niemand die je terecht veroordeelt. Ook ik veroordeel je niet. Je bent niet schuldig. Je bent niet slecht. Je deed heldhaftige pogingen die je niet konden helpen. Dat kan je vanaf nu inzien.

Detecteer de innerlijke spanning tussen je kinderlijke goedheid en je opgroeiende zelf. Leer van je kinderlijke onschuld, en leer van je briljante zoekende denkgeest. Leg de vinger op de destructieve wonde. Aanschouw de littekens; ze zijn het bewijs van de strijd die je bent aangegaan.

Verklaar vervolgens het destructieve gedrag als totaal onnodig en neem een nieuw bestaan op van liefde voor jezelf en van liefde voor de naaste. Die naaste worstelt immers ook op unieke wijze met de menselijke ontzetting.

Want wie zichzelf begrijpt, voelt al snel compassie voor de anderen. Op naar een betere wereld!

Rob Allaert

Bron: blog ‘Vrijheid; wie zoekt die vindt’, door Rob gemaakt.

Rob is diaken, is gehuwd, heeft zeven kinderen, is lifecoach én muzikant.

Meer lezen over, en van Rob Allaert:

° Wie is Rob? Klik hier.
° Bezoek zijn pagina ‘Unconditional’: Klik hier.
° Bezoek zijn blog: ‘Vrijheid; wie zoekt die vindt’: klik hier.