dinsdag in de 3e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 7, 51 – 8, 1a
Een martelaar is iemand in wie Jezus opnieuw sterft en verrijst. Deze deelname aan Jezus’ Pasen geeft deze getuige de moed om te volharden. Stefanus is de eerste christelijke martelaar en hij volgt Jezus na: hij wordt gedood buiten de stad en hij bidt voor zijn moordenaars. Op het ogenblik dat menselijk alleen nog de dood voor ogen staat, ziet hij de verrezen Heer die leeft bij God. Dat is geloven!
Stefanus sprak tot het volk, tot de oudsten en de schriftgeleerden: ‘U bent halsstarrig, onbesneden van hart en van oren; steeds weer verzet u zich tegen de heilige Geest, zoals uw voorouders ook al deden. Wie van de profeten hebben uw voorouders niet vervolgd? Degenen die de komst van de rechtvaardige aankondigden hebben ze gedood, en zelf hebt u nu de rechtvaardige verraden en vermoord, u die de wet ontvangen hebt door tussenkomst van de engelen, maar er niet naar hebt geleefd.’
Toen ze dit hoorden, werden ze razend op hem, ze knarsetandden van woede. Maar vervuld van de heilige Geest sloeg Stefanus zijn blik op naar de hemel en zag de luister van God, en Jezus, die aan Gods rechterhand stond, en hij zei: ‘Ik zie de hemel geopend en de Mensenzoon, die aan Gods rechterhand staat.’
Maar ze schreeuwden en tierden, hielden hun handen voor hun oren en stormden met zijn allen op hem af. Ze dreven hem de stad uit om hem te stenigen.
De getuigen gaven hun mantel in bewaring bij een jongeman die Saulus heette.
Terwijl Stefanus gestenigd werd, riep hij uit: ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest.’
Hij viel op zijn knieën en riep luidkeels: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan!’
En na deze woorden stierf hij.
Saulus keurde de moord op hem goed.
Psalm 31, 3cd + 4 + 6 + 7b + 8a + 17 + 21ab
Refr.: In uw handen leg ik mijn geest, Heer, trouwe God.
Wees voor mij een rots, een toevlucht,
een vesting die mij redding biedt.
U bent mijn rots, mijn vesting,
U zult mijn gids zijn, mij leiden,
tot eer van uw naam.
In uw hand leg ik mijn geest,
Heer, trouwe God, verlos mij,
ík vertrouw op de Heer.
ik zal mij verblijden,
juichen over uw trouw,
Laat het licht van uw gelaat over mij schijnen,
toon uw trouw en red uw dienaar.
U verbergt hen in de beschutting van uw gelaat
voor de lagen en listen van mensen.
Vers voor het evangelie (Lc 24, 46)
Alleluia.
Christus moest lijden en sterven,
en opstaan uit de doden,
en aldus binnengaan in zijn heerlijkheid.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 6, 30-35
Jezus spreekt na het wonder van de broden niet over vergankelijk voedsel, maar over het brood dat eeuwig leven geeft. De mensen moeten niet geloven in een wonderdoener, maar in de Zoon die door zijn Vader gezonden is. In plaats van bewijzen geeft Jezus een groot teken: zichzelf als bron van leven voor wie geloof kan opbrengen.
De menigte vroeg aan Jezus: ‘Welk teken kunt U verrichten? Als we iets zien zullen we in U geloven. Wat kunt U doen? Onze voorouders hebben immers manna in de woestijn gegeten, zoals geschreven staat: “Brood uit de hemel heeft hij hun te eten gegeven.”’
Maar Jezus zei: ‘Werkelijk, Ik verzeker u, niet Mozes heeft u het brood uit de hemel gegeven, maar mijn Vader; Hij geeft u het ware brood uit de hemel. Het brood van God is het brood dat neerdaalt uit de hemel en dat leven geeft aan de wereld.’
‘Geef ons altijd dat brood, Heer!’ zeiden ze toen.
‘Ik ben het brood dat leven geeft,’ zei Jezus. ‘Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben.’
Van Woord naar leven
BROOD OM VAN TE LEVEN
(Bij Joh 6, 30-35)
Beste mensen, als we kijken naar de huidige noodgebieden waar het noodzakelijke voedsel ontbreekt, en waar duizenden mensen sterven, dan is het meer dan godgeklaagd dat deze situatie eindeloos doorgaat. In onze taal wordt het woord ‘godsonmogelijk’ gebruikt als we denken dat dit met goede planning verbeterd zou kunnen worden. Het duurt al zo lang, alle goede en positieve initiatieven ten spijt. We weten geen raad meer met oorlogen, geweld en het massaal sterven van zoveel mensen. Mensen die geboren zijn om te leven!
Er zijn ook andere woorden die beginnen met ‘god’, (meestal met een kleine letter). Woorden waar je blij van wordt: godgewijd, godwelgevallig. Hoe kan er een ontwikkeling komen van stervenden naar levenden? Van gedood worden en de dood overwinnen? Van godsonmogelijk naar godgewijd?
In het evangelie van Johannes komen er vandaag mensen naar Jezus toe, die, al twijfelen ze nog, toch op zoek zijn naar voedsel, naar kennis, naar geloof, maar ze verlangen een teken van Jezus. Begrijpelijk. Ze zeggen dat Mozes in de woestijn de mensen ook een teken gegeven heeft door iedereen eten te geven. Zo’n teken zouden ze nu ook willen hebben, elke keer weer. Heel onlangs is dat immers ook gebeurd, en wel tot volledige verzadiging.
Jezus betrapt hen op een denkfout en legt uit dat Mozes ook niet uit zichzelf in staat was al die mensen ‘brood uit de hemel’ te geven. Jezus verwijst naar zijn Vader, die de Bron is van alle leven.
Wonderlijk genoeg gaat deze groep mensen meteen over naar een nieuwe visie. Ze reageren heel enthousiast: ‘Geef ons altijd dat brood, Heer!’.
Mijn Vader, Hij geeft u het ware brood uit de hemel.
Jezus voegt eraan toe dat Hijzelf tot Brood geworden is, voor het leven van de wereld.
Laten we bidden
Goede God, gever van het leven,
wij bidden dagelijks tot U:
Onze Vader die in de hemel zijt.
Het is het gebed dat Jezus ons geleerd heeft:
Geef ons heden ons dagelijks brood.
Jezus zelf is ons dagelijks brood geworden.
Wij vragen U dat onze wereld in nood
door Hem gevoed mag worden,
Hij die totaal met zijn Vader in verbinding staat.
Laat ons nooit twijfelen aan zijn reikwijdte in de wereld
waarin zoveel kwade krachten aan het werk zijn.
Geloven is de kracht die het kwade overwint,
al zien we dit niet.
Leer ons om blind te geloven
in verbondenheid met Jezus.
Amen
Beste mensen, zoek een stiltemoment op, in de vroege ochtend of bijvoorbeeld na het journaal om het welzijn van de hele wereld en dat van ieder van ons toe te vertrouwen aan de Vader, de Bron van het leven, en aan zijn Zoon, die door de Geest vernieuwend over deze wereld wil waaien.
Ricky Rieter
Vragen die ons op deze moeilijke weg kunnen helpen
Brood is meer dan voeding voor het lichaam. Zou je meerdere dingen op kunnen noemen die voor jou brood voor onderweg zijn?
Hoe houd je het vertrouwen vast om te blijven geloven in een goede Vader?
Herhaal het oergebed, het onze Vader, om te vragen om het dagelijks brood, niet alleen voor jezelf, maar voor de hele wereld in nood.
Durf en kun je er ook werkelijk in te geloven?
En als je het nauwelijks meer kunt, vraag je dan om meer geloof, of ga je liever op de negatieve weg, en laat je het dan afweten?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Benedictus Labre († 1783)
Benedictus Jozef (ook Benoît Josèph) Labre, Rome, Italië; pelgrim
Hij was afkomstig uit de Noord-Franse plaats Amettes, waar hij op 26 maart 1748 werd geboren als oudste van uiteindelijk vijftien kinderen. Zijn ouders, Jean-Baptiste Labre en Anne-Barbe Grandsire, dreven een eenvoudig winkeltje. Het jongetje toonde al vroeg belangstelling voor geestelijke zaken. Daarom werd hij aanvankelijk toevertrouwd aan de zorgen van een heeroom van moeders kant, Jacques Josèph Vincent. Vanaf zijn dertiende werd dat overgenomen door een heeroom van vaders kant, François Josèph Labre, pastoor te Érin.
In 1766 werd de streek getroffen door een ernstige epidemie. Tezamen met zijn oom verzorgde hij de zieken zoveel hij kon. Toen heeroom zelf het slachtoffer werd en bezweek, besloot Benoît in een kloosterorde te treden. Hij meldde zich aan bij de kartuizerij in de buurt, maar daar waren tijdens de epidemie in korte tijd zoveel broeders gestorven, dat ze hem niet konden opnemen. Hij wendde zich tot een tweede vestiging van kartuizers. Daar werd hij opgenomen onder de postulanten, maar spoedig bleek dat deze vorm van leven niet bij hem paste. Hij had verwacht dat de strenge levenswijze hem troost zou bieden, maar het was alsof ze nog niet streng genoeg was… Nu probeerde hij het bij de trappisten, maar die vonden hem nog te jong. Hij moest maar terugkomen als hij eenentwintig was, of liever nog vierentwintig. Hij ondernam nog een derde poging bij de cisterciënzers in de buurt van Autun. Daar werd hij ernstig ziek. Tijdens zijn herstel begon het tot hem door te dringen dat hij wellicht geroepen was tot een geheel eigen vorm van godgewijd leven.
Eenmaal hersteld trok hij als arme pelgrim naar de Zwitserse Mariabedevaartplaats Lorette. Hij kwam er aan op 6 november 1770. Vandaar pelgrimeerde hij naar het Noord-Italiaanse Assisi van Sint Franciscus. In de loop van 1771 vinden we hem terug in Rome. Daar bezoekt hij nagenoeg alle kerken. Van lieverlee weet hij van elke kerk welke plechtigheden er worden gehouden en op welk uur van de dag. Hij loopt ze allemaal af en blijft er langdurig na om te bidden. Hij doorkruist de wijde omgeving van Rome en het naburige koninkrijk Napels om alle bedevaartplaatsen te bezoeken en te verwijlen op plekken waar ooit heiligen hebben geleefd of zijn begraven. Stilaan wordt hij door de mensen nagewezen als heilige; ze noemen hem ‘de bidder’ of ‘de gebedsman’. Ze vragen om zijn gebed, zijn zegen of zijn advies. Intussen woont hij in Rome ergens in een gat in de stadsmuur, eerder geschikt voor een dier dan voor een mens. Maar er zijn ook voorbijgangers die hem belachelijk maken, uitschelden of een pak slaag geven. Hij verdraagt het op de manier zoals Jezus dat deed.
De laatste jaren van zijn leven is hij opgenomen in een gasthuis. Verzwakt als hij is, doet hij zijn gebeden en geestelijke oefeningen. Mensen uit zijn omgeving vertellen van visioenen, extases, lichtschijnsels en andere bijzondere verschijnselen. Hij zou tezelfdertijd op verschillende plaatsen zijn waargenomen (bilocatie). Als hij in de Goede Week van 1783 sterft, weet iedereen in Rome vertellen dat zij een groot heilige hebben meegemaakt.
Zijn begrafenis had het meeste weg van een triomftocht door de stad Rome. Hij werd bijgezet in de kerk van Santa Madonna dei Monti. Naar hem zijn de Labrehuizen voor zwervers en daklozen genoemd. Hij wordt in 1860 door paus Pius IX († 1878; feest 7 februari) zalig verklaard. Paus Leo XIII († 1903) zorgt in 1881 voor zijn heiligverklaring.
Hij is patroon van armen, bedelaars, daklozen, landlopers, vagebonden, ontheemden en zwervers.
Hij wordt afgebeeld als bedelaar, zwerver of pelgrim.
Van Woord naar leven
BROOD OM VAN TE LEVEN
(Bij Joh 6, 30-35)
Beste mensen, als we kijken naar de huidige noodgebieden waar het noodzakelijke voedsel ontbreekt, en waar duizenden mensen sterven, dan is het meer dan godgeklaagd dat deze situatie eindeloos doorgaat. In onze taal wordt het woord ‘godsonmogelijk’ gebruikt als we denken dat dit met goede planning verbeterd zou kunnen worden. Het duurt al zo lang, alle goede en positieve initiatieven ten spijt. We weten geen raad meer met oorlogen, geweld en het massaal sterven van zoveel mensen. Mensen die geboren zijn om te leven!
Er zijn ook andere woorden die beginnen met ‘god’, (meestal met een kleine letter). Woorden waar je blij van wordt: godgewijd, godwelgevallig. Hoe kan er een ontwikkeling komen van stervenden naar levenden? Van gedood worden en de dood overwinnen? Van godsonmogelijk naar godgewijd?
In het evangelie van Johannes komen er vandaag mensen naar Jezus toe, die, al twijfelen ze nog, toch op zoek zijn naar voedsel, naar kennis, naar geloof, maar ze verlangen een teken van Jezus. Begrijpelijk. Ze zeggen dat Mozes in de woestijn de mensen ook een teken gegeven heeft door iedereen eten te geven. Zo’n teken zouden ze nu ook willen hebben, elke keer weer. Heel onlangs is dat immers ook gebeurd, en wel tot volledige verzadiging.
Jezus betrapt hen op een denkfout en legt uit dat Mozes ook niet uit zichzelf in staat was al die mensen ‘brood uit de hemel’ te geven. Jezus verwijst naar zijn Vader, die de Bron is van alle leven.
Wonderlijk genoeg gaat deze groep mensen meteen over naar een nieuwe visie. Ze reageren heel enthousiast: ‘Geef ons altijd dat brood, Heer!’.
Mijn Vader, Hij geeft u het ware brood uit de hemel.
Jezus voegt eraan toe dat Hijzelf tot Brood geworden is, voor het leven van de wereld.
Laten we bidden
Goede God, gever van het leven,
wij bidden dagelijks tot U:
Onze Vader die in de hemel zijt.
Het is het gebed dat Jezus ons geleerd heeft:
Geef ons heden ons dagelijks brood.
Jezus zelf is ons dagelijks brood geworden.
Wij vragen U dat onze wereld in nood
door Hem gevoed mag worden,
Hij die totaal met zijn Vader in verbinding staat.
Laat ons nooit twijfelen aan zijn reikwijdte in de wereld
waarin zoveel kwade krachten aan het werk zijn.
Geloven is de kracht die het kwade overwint,
al zien we dit niet.
Leer ons om blind te geloven
in verbondenheid met Jezus.
Amen
Beste mensen, zoek een stiltemoment op, in de vroege ochtend of bijvoorbeeld na het journaal om het welzijn van de hele wereld en dat van ieder van ons toe te vertrouwen aan de Vader, de Bron van het leven, en aan zijn Zoon, die door de Geest vernieuwend over deze wereld wil waaien.
Ricky Rieter
Vragen die ons op deze moeilijke weg kunnen helpen
Brood is meer dan voeding voor het lichaam. Zou je meerdere dingen op kunnen noemen die voor jou brood voor onderweg zijn?
Hoe houd je het vertrouwen vast om te blijven geloven in een goede Vader?
Herhaal het oergebed, het onze Vader, om te vragen om het dagelijks brood, niet alleen voor jezelf, maar voor de hele wereld in nood.
Durf en kun je er ook werkelijk in te geloven?
En als je het nauwelijks meer kunt, vraag je dan om meer geloof, of ga je liever op de negatieve weg, en laat je het dan afweten?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.