dinsdag in week 2 door het jaar (oneven jaren)

Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 6, 10-20

Voor mensen zonder hoop heeft het leven elke zin verloren. Voor christenen is God het anker van hun hoop. Zij kunnen er vast op vertrouwen, want God doet zijn geloften gestand. Met deze zekerheid blijft het voor christenen altijd mogelijk zin te geven aan hun leven in dienst van God en de mensen.

Broeders en zusters,
God is niet zo onrechtvaardig dat Hij vergeet wat u hebt gedaan, hoeveel liefde u aan zijn Naam hebt betoond door sinds jaar en dag steun te verlenen aan de gelovigen. Het is onze vurige wens dat ieder van u tot het einde toe dezelfde ijver aan de dag blijft leggen, totdat alles waarop wij hopen verwezenlijkt zal zijn, en dat u niet achterblijft, maar in het spoor treedt van hen die dankzij hun standvastig geloof ontvangen hebben wat hun beloofd was.
Toen God aan Abraham zijn belofte deed, kon Hij bij niemand zweren die hoger was dan Hijzelf, en dus zwoer Hij bij zichzelf: ‘Ik zal je rijkelijk zegenen en je talloze nakomelingen geven.’ En zo heeft Abraham, dankzij zijn standvastig vertrouwen, gekregen wat hem beloofd was.
Mensen zweren altijd bij iemand die hoger is dan zijzelf, en met hun eed bekrachtigen ze de waarheid en beëindigen ze elke twist. Toen God de erfgenamen van de belofte ervan wilde doordringen hoe vast zijn voornemen was, stelde Hij zich op dezelfde manier met een eed garant. Met deze twee onomkeerbare daden–die uitsluiten dat God liegt–heeft Hij ons krachtig moed in willen spreken.
Onze toevlucht is het vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt. Die hoop is als een betrouwbaar en zeker anker voor onze ziel, en gaat ons voor tot voorbij het voorhangsel, waar Jezus als voorloper al is binnengegaan, ten behoeve van ons: Hij is hogepriester voor eeuwig, zoals ook Melchisedek dat was.

Psalm 111, 1 + 2 + 4 + 5 + 9 + 10c

Refr.: Eeuwig gedenkt de Heer zich zijn verbond.

Ik wil de Heer loven met heel mijn hart,
in de grote kring van oprechten.

Machtig zijn de werken van de Heer,
wie ze liefheeft, onderzoekt ze.

Hij stelde een gedenkdag in voor zijn wonderen,
genadig en liefdevol is de Heer.

Hij gaf voedsel aan wie Hem vrezen,
eeuwig gedenkt Hij zijn verbond.

Hij heeft zijn volk verlossing gebracht,
voor eeuwig zijn verbond ingesteld.

Heilig en ontzagwekkend is zijn Naam,
zijn roem houdt stand, voor altijd.

Uit het evangelie volgens Marcus 2, 23-28

De sabbat is gemaakt om de mens en niet de mens om de sabbat. Dat is één van Jezus’ grondhoudingen tegenover voorschriften, wetten, vrijheid en gezag. Hem was het te doen om de mens. Jezus koos partij voor barmhartigheid. Hij geneest de zieken die men Hem brengt. Hij verontschuldigt zijn leerlingen als zij honger hebben. Want de wet is er voor de mens, en niet de mens voor de wet.

Eens liep Jezus op een sabbat tussen de korenvelden door. Zijn leerlingen gingen de velden in en begonnen aren te plukken.
‘Kijk eens!’ zeiden de Farizeeën tegen Hem. ‘Waarom doen ze iets dat op sabbat niet mag?’
Maar Hij antwoordde: ‘Hebt u dan nooit gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen gebrek leden en honger hadden? Hij ging het huis van God binnen – Abjatar was toen hogepriester – en at van de toonbroden, waarvan alleen de priesters mogen eten. En hij gaf ze ook aan zijn mannen te eten.’
En Hij voegde eraan toe: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat; en dus is de Mensenzoon ook Heer en meester over de sabbat.’

Van Woord naar leven

Vandaag horen we Jezus zeggen: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat; en dus is de Mensenzoon ook Heer en meester over de sabbat.’

De meeste wetten zijn belangrijk en bestaan om nageleefd te worden. Maar vraag daarbij is: wat leven we precies na? Leven we de letter van de wet na? Of leven we naar de geest van de letter?

Slaaf zijn aan de letter van bepaalde regels maakt het leven dikwijls koud en harteloos. De binnenkant dienen daarentegen, maakt het leven doorgaans warm, liefdevol en aangenaam. Midden in tijden van corona waar ons van regeringswege uit allerlei regeltjes worden opgelegd is dit een zeer actueel thema. En ook al zijn deze regeltjes er om nageleefd te worden, in wezen gaat het ook hier om de binnenkant. Namelijk: gebruik uw gezond boerenverstand. Gehoor geven aan wat er gevraagd wordt stoelt niet enkel op blinde gehoorzaamheid, maar evenzeer op in- en aanvoelen én elementaire levenservaring.

In het evangelie van vandaag gaat het niet over coronaregels, wel over de sabbat. Deze is er om nageleefd en geheiligd te worden. Maar: in dienst van God, in dienst van de mens. Dus de sabbat onderhouden is (voor de joden) een heilige plicht, maar altijd in dienst van God, dus nooit tegen de liefde, maar juiste ten dienste van de liefde.

Wij als christenen kennen de ‘zondagse rust’. De zondag zou ons tijd moeten geven om ons bewustzijn aan te scherpen dat God het middelpunt is van ons leven, het levend hart van ons bestaan. De zondagse eucharistieviering is daar een uitgesproken hulpmiddel voor. Het scherpt niet enkel ons bewustzijn aan, maar het schenkt ons ook de genade te mogen groeien ‘in Christus’, en dit als gemeenschap, badend in de kracht van Gods Woord, in de verkondiging, in het tot ons nemen van het Lichaam van de Heer. Prachtig en diepgaand moment op de eerste dag van de week. Zo jammer dat de meesten van ons het vandaag moeten doen met de eucharistieviering op tv of radio. Maar onderschat het biddend aanwezig zijn via deze kanalen niet, zoals we ook de geestelijk communie niet mogen onderschatten. Anderzijds zal het goed zijn, in alle opzichten, als gemeenschap weer fysiek naar de viering te kunnen gaan.

De zondag ervaren velen ook als een rustdag, wat goed is. Maar laten we dit rusten niet zien als een hele dag chillen op de zetel. Laten we vooral aandacht schenken aan het ‘rusten in God’. Met als vrucht een diepe ervaring van vrede die ontstaat vanuit een immense dankbaarheid om Gods bestaan, om zijn liefde die Hij voor u en elk schepsel heeft, om zijn Pasen, om zijn roep tot belichaming van zijn liefde, om zijn genadevolle hulp daarbij, enz…

En door het feit dat velen niet op zondag moeten werken, komt er tijd en ruimte vrij om familie of vrienden te ontmoeten, en wel vanuit het zondagse ‘rusten in God’. In coronatijden kan ook dit jammer genoeg maar zeer beperkt. Lastig. Laat ons hopen dat we, ook op dit vlak, weer snel het oude normaal mogen beleven.

Laten we vandaag onthouden dat de wet er is om nageleefd te worden, maar dan vooral de geest van die letter. Laten we hierbij ons gezond boerenverstand, gestoeld op Gods aanwezigheid, aanboren. Dan komt veel goed.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer,
help ons te begrijpen dat het veeleer gaat om de geest van de letter dan om de letter van de wet. Uw Woord is geest en leven. Laat ons in deze vrijheid, verenigd met U, uw minnelied zingen, als een lofzang zonder ophouden.
Amen.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.