dinsdag in week 34 door het jaar
Uit het boek Apocalyps 14, 14-19
Deze lezing beschrijft het eindoordeel, waarbij Christus de aarde oogst en goed en kwaad scheidt. De symbolische oogstbeelden roepen op tot bekering en waakzaamheid, aangezien Gods oordeel rechtvaardig maar onvermijdelijk is. Het nodigt ons uit om in gehoorzaamheid en vertrouwen te leven, voorbereid op de ontmoeting met God.
Ik, Johannes, keek toe en zag een witte wolk, en daarop zat iemand die eruitzag als een mens. Hij had een gouden krans op zijn hoofd en een scherpe sikkel in zijn hand. Uit de tempel kwam een andere engel, die Hem die op de wolk zat met luide stem toeriep: ‘Laat uw sikkel komen om te oogsten. Want de tijd om te oogsten is gekomen; de aarde is meer dan rijp voor de oogst.’
Toen wierp degene die op de wolk zat zijn sikkel op de aarde, en de aarde werd geoogst. Er kwam een andere engel uit de hemelse tempel, die ook zo’n scherpe sikkel had. Bij het altaar vandaan kwam weer een andere engel, degene die zeggenschap heeft over het vuur. Hij riep de engel met de scherpe sikkel luid toe: ‘Laat je scherpe sikkel komen om de druiven te oogsten in de wijngaard op de aarde, want de druiven zijn rijp.’
Toen wierp de engel zijn sikkel op de aarde, en hij oogstte de druiven in de wijngaard op de aarde en gooide ze in de grote perskuip van Gods woede.
Tussenzang: Ps 96, 10-13
Refr.: Rechtvaardig zal de Heer de wereld berechten.
Zeg aan de volken: ‘De Heer is koning.
Vast staat de wereld, zij wankelt niet.
Hij oordeelt de volken naar recht en wet.’
Laat de hemel verheugd zijn, de aarde juichen,
de zee bruisen, met alles wat daar leeft.
Laat het veld verblijd zijn en alles wat daar groeit,
laten alle bomen jubelen voor de Heer.
Want Hij is in aantocht,
in aantocht is Hij als rechter van de aarde.
Rechtvaardig zal Hij de wereld berechten,
eerlijk oordelen over de volken.
Vers voor het evangelie (Lc 21, 28)
Alleluia.
Richt je op en hef je hoofd,
want jullie verlossing is nabij.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 21, 5-11
De leerlingen vragen Jezus naar de tekenen van de eindtijd en de verwoesting van de tempel, maar Hij geeft geen direct antwoord. In plaats daarvan moedigt Hij hen aan om niet te bezwijken voor misleidingen of eigen interpretaties, en spoort Hij hen aan om standvastig te blijven te midden van chaos en rampspoed.
Toen er gesproken werd over de tempel, over de mooie stenen en wijgeschenken waarmee hij versierd was, zei Jezus: ‘Wat jullie hier zien … er zullen dagen komen waarop geen steen op de andere zal blijven; alles zal worden afgebroken.’
Ze stelden Hem toen de vraag: ‘Meester, wanneer zal dat allemaal gebeuren en aan welk teken kunnen we het herkennen?’
Jezus zei: ‘Let op, laat je niet misleiden. Want er zullen velen komen die mijn naam gebruiken en zeggen: “Ik ben het,” of: “De tijd is gekomen.” Volg hen niet! Als jullie berichten horen over oorlog en opstand, raak dan niet in paniek. Die dingen moeten eerst gebeuren, maar dat is nog niet meteen het einde.’
Hij vervolgde: ‘Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk tegen het andere, er zullen zware aardbevingen komen en hongersnoden en epidemieën alom, en er zullen aan de hemel grote en verschrikkelijke tekenen verschijnen.’
Van Woord naar leven
HOPEN ALS TEGENBEWEGING VAN ANGST
Beste mensen, wij staan bijna aan het begin van de advent, de voorbereidingstijd op het kerstfeest.
Op het einde van het kerkelijk jaar krijgen we zware teksten te horen, die vooraf zullen gaan aan de komst van de Mensenzoon.
In het evangelie van vandaag wordt er over tekenen gesproken. Ook de inhoud daarvan is zwaar. De leerlingen worden er onrustig van, willen het naadje van de kous weten: wanneer, en hoe gaat dit gebeuren? Ze zouden het moment en de wijze willen herkennen als het zover zou zijn. Zo duidelijk kan het echter niet uitgelegd worden. Of ze wijzer zijn geworden van de uitleg van Jezus is nog maar de vraag, want er zijn ook tekens die hen kunnen misleiden. Daar waarschuwt Jezus hen voor. Ik denk dat hun onrust alleen maar groter geworden is, want de opsomming van Jezus gaat maar door met de ene verschrikking na de andere. Jezus zegt er ook nog bij dat ze niet alles moeten geloven wat mensen hen wijs willen maken.
Als wij aan Kerstmis denken en aan onze voorbereidingen daarop, dan spelen er andere zaken zoals: waar en hoe gaan we het vieren? Wie nodigen we uit? Naar welke dienst gaan we (al of niet)? Wat zullen we eten of wat zullen we bakken of in huis halen? We denken niet allereerst aan verschrikkingen die ons eerder te wachten staan.
Wat er destijds in de wereld gebeurde lijkt wel enigszins op wat er nu gaande is. In onze tijd zijn er ook oorlogen, en opstanden, en worden huizen, tempels, kantoren, scholen en fabrieken, met de grond gelijk gemaakt. Hele dorpen en steden worden weggevaagd. En de natuur barst in allerlei vormen van vernieling uit, aardbevingen, hongersnood, overstromingen, ziektes, epidemieën.
Hoe kunnen we de ellende die er in de wereld is, combineren met het naderend feest? Laten wij ons angst aanjagen? Worden wij paniekerig? Of is er een bron die onder alle ellende doorstroomt, eeuw na eeuw? En durven wij te graven onder alle puin of er nog leven is? Uiterlijk puin, gepaard met innerlijk puin, in relaties, in ziekte, in je ongelukkig voelen, valse beschuldigingen. Ook dat innerlijk puin heeft met verwoesting en dood te maken.
Hoe kan toch de geboorte van een klein kind daartegen opgewassen zijn? Destijds, bij het begin van onze jaartelling, maar ook nu?
Begrijpen doen we het niet dat dit alles en nog veel meer vooraf ‘moet’ gaan aan dit mooie geboortefeest van een bevrijdende Mensenzoon, een kind, dat onze ellende in vreugde kan doen verkeren. Het lijkt ongeloofwaardig. Zullen het de ‘barensweeën’ zijn?
Laten we knielen, laten we bidden, met een hoopvol uitzicht op andere tijden. Vandaag bidden en overwegen we met in psalm 96 teksten over het koningschap Gods. Zo krachtig als de onheilsberichten zijn, zo krachtig mogen we bidden om de vervulling van alle beloften. Zelfs juist nog krachtiger.
Wij kennen vanuit ons geloof ook andere tekenen, geen tekenen van onheil, maar tekenen van zegen, van behoud, van verlossing, van bevrijding.
We kunnen wel niet voorkomen dat er vreselijke dingen ook ons te wachten staan. Wel kunnen we met andere tekenen onszelf beschermen. Het zijn juist tekenen die het omgekeerde op het oog hebben
Het gebed is zo’n teken, we kennen het kruisteken. Ik herinner me uit mijn vroegste jeugd dat bij onweer, mijn moeder met een palmtakje, gedoopt in wijwater, door het huis liep om overal een zegenend gebaar te maken, opdat de bliksem niet in zou slaan. Het is een kleine rite, maar het getuigde van een geloof in een God die al onze levens in handen heeft.
Niets blijft wat het is, hoe hevig ook. Elke storm gaat liggen, oorlogen blijven niet duren, overstromingen houden een keer op, zijn tijdelijk.
Het Joodse volk keek bij grote beproevingen, terug hoe bij eerdere onheilstijden het onheil geweken was en hoe de God die destijds het tij keerde, dat nu ook weer zou doen. Ze lieten hun angst los en keerden zich met heel hun hart naar degene die nooit loslaat het werk van zijn handen.
Laten we bidden
Goede Vader van alle mensen, overal ter wereld,
wij willen bidden voor allen
die in rampsituaties terecht zijn gekomen,
opdat ze de moed niet zouden verliezen,
maar al biddend de kracht
en het vertrouwen kunnen behouden
in naam van Jezus, Uw Zoon.
Ook voor onszelf willen we bidden
in Jezus’ naam.
Amen
Beste mensen, wees een teken van hoop, zoek naar de vrede in Hem die vrede is, vandaag en alle dagen.
Ricky
Om mee op weg te gaan
Herken je in jezelf dat gebeurtenissen in de wereld, of in je eigen leven je soms bang kunnen maken?
Wat doe je daarmee?
Probeer ze voor God neer te leggen en vraag om moed om zelf een positief teken te mogen zijn in de wereld waarin we leven.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Van Woord naar leven
HOPEN ALS TEGENBEWEGING VAN ANGST
Beste mensen, wij staan bijna aan het begin van de advent, de voorbereidingstijd op het kerstfeest.
Op het einde van het kerkelijk jaar krijgen we zware teksten te horen, die vooraf zullen gaan aan de komst van de Mensenzoon.
In het evangelie van vandaag wordt er over tekenen gesproken. Ook de inhoud daarvan is zwaar. De leerlingen worden er onrustig van, willen het naadje van de kous weten: wanneer, en hoe gaat dit gebeuren? Ze zouden het moment en de wijze willen herkennen als het zover zou zijn. Zo duidelijk kan het echter niet uitgelegd worden. Of ze wijzer zijn geworden van de uitleg van Jezus is nog maar de vraag, want er zijn ook tekens die hen kunnen misleiden. Daar waarschuwt Jezus hen voor. Ik denk dat hun onrust alleen maar groter geworden is, want de opsomming van Jezus gaat maar door met de ene verschrikking na de andere. Jezus zegt er ook nog bij dat ze niet alles moeten geloven wat mensen hen wijs willen maken.
Als wij aan Kerstmis denken en aan onze voorbereidingen daarop, dan spelen er andere zaken zoals: waar en hoe gaan we het vieren? Wie nodigen we uit? Naar welke dienst gaan we (al of niet)? Wat zullen we eten of wat zullen we bakken of in huis halen? We denken niet allereerst aan verschrikkingen die ons eerder te wachten staan.
Wat er destijds in de wereld gebeurde lijkt wel enigszins op wat er nu gaande is. In onze tijd zijn er ook oorlogen, en opstanden, en worden huizen, tempels, kantoren, scholen en fabrieken, met de grond gelijk gemaakt. Hele dorpen en steden worden weggevaagd. En de natuur barst in allerlei vormen van vernieling uit, aardbevingen, hongersnood, overstromingen, ziektes, epidemieën.
Hoe kunnen we de ellende die er in de wereld is, combineren met het naderend feest? Laten wij ons angst aanjagen? Worden wij paniekerig? Of is er een bron die onder alle ellende doorstroomt, eeuw na eeuw? En durven wij te graven onder alle puin of er nog leven is? Uiterlijk puin, gepaard met innerlijk puin, in relaties, in ziekte, in je ongelukkig voelen, valse beschuldigingen. Ook dat innerlijk puin heeft met verwoesting en dood te maken.
Hoe kan toch de geboorte van een klein kind daartegen opgewassen zijn? Destijds, bij het begin van onze jaartelling, maar ook nu?
Begrijpen doen we het niet dat dit alles en nog veel meer vooraf ‘moet’ gaan aan dit mooie geboortefeest van een bevrijdende Mensenzoon, een kind, dat onze ellende in vreugde kan doen verkeren. Het lijkt ongeloofwaardig. Zullen het de ‘barensweeën’ zijn?
Laten we knielen, laten we bidden, met een hoopvol uitzicht op andere tijden. Vandaag bidden en overwegen we met in psalm 96 teksten over het koningschap Gods. Zo krachtig als de onheilsberichten zijn, zo krachtig mogen we bidden om de vervulling van alle beloften. Zelfs juist nog krachtiger.
Wij kennen vanuit ons geloof ook andere tekenen, geen tekenen van onheil, maar tekenen van zegen, van behoud, van verlossing, van bevrijding.
We kunnen wel niet voorkomen dat er vreselijke dingen ook ons te wachten staan. Wel kunnen we met andere tekenen onszelf beschermen. Het zijn juist tekenen die het omgekeerde op het oog hebben
Het gebed is zo’n teken, we kennen het kruisteken. Ik herinner me uit mijn vroegste jeugd dat bij onweer, mijn moeder met een palmtakje, gedoopt in wijwater, door het huis liep om overal een zegenend gebaar te maken, opdat de bliksem niet in zou slaan. Het is een kleine rite, maar het getuigde van een geloof in een God die al onze levens in handen heeft.
Niets blijft wat het is, hoe hevig ook. Elke storm gaat liggen, oorlogen blijven niet duren, overstromingen houden een keer op, zijn tijdelijk.
Het Joodse volk keek bij grote beproevingen, terug hoe bij eerdere onheilstijden het onheil geweken was en hoe de God die destijds het tij keerde, dat nu ook weer zou doen. Ze lieten hun angst los en keerden zich met heel hun hart naar degene die nooit loslaat het werk van zijn handen.
Laten we bidden
Goede Vader van alle mensen, overal ter wereld,
wij willen bidden voor allen
die in rampsituaties terecht zijn gekomen,
opdat ze de moed niet zouden verliezen,
maar al biddend de kracht
en het vertrouwen kunnen behouden
in naam van Jezus, Uw Zoon.
Ook voor onszelf willen we bidden
in Jezus’ naam.
Amen
Beste mensen, wees een teken van hoop, zoek naar de vrede in Hem die vrede is, vandaag en alle dagen.
Ricky
Om mee op weg te gaan
Herken je in jezelf dat gebeurtenissen in de wereld, of in je eigen leven je soms bang kunnen maken?
Wat doe je daarmee?
Probeer ze voor God neer te leggen en vraag om moed om zelf een positief teken te mogen zijn in de wereld waarin we leven.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.