donderdag in de 5e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 15, 7-21
Petrus spreekt op het concilie te Jeruzalem. Hij is de leider der christenen. Hij breekt een lans voor grote openheid. Jakobus, bisschop van Jeruzalem, Paulus en Barnabas, komen eveneens op voor pluralisme; voor God zijn allen gelijk: besneden Joden en onbesneden heidenen, als ze maar achter Christus staan en Hem volgen. Gods heilswerk mag door de mensen niet afhankelijk gemaakt worden van onnodige voorwaarden.
In die dagen, nadat men veel heen en weer had gepraat over de besnijdenis, nam Petrus het woord en sprak tot de apostelen en de oudsten: ‘Broeders, u weet dat God mij al in het begin uit uw midden heeft gekozen om de boodschap van het evangelie onder de andere volken te verspreiden, opdat ook zij tot geloof zouden komen. God, die de harten doorgrondt, heeft zich duidelijk voor hen uitgesproken door hun de heilige Geest te schenken, zoals Hij die ook aan ons geschonken heeft. Hij heeft geen enkel onderscheid gemaakt tussen ons en hen, want Hij heeft hun hart door het geloof gereinigd. Waarom wilt u God dan trotseren door op de schouders van deze leerlingen een juk te leggen dat onze voorouders noch wijzelf konden dragen? Nee, we geloven dat we door de genade van de Heer Jezus gered worden, op dezelfde wijze als zij.’
Daarop zwegen alle aanwezigen, en men luisterde naar Barnabas en Paulus, die vertelden welke grote tekenen en wonderen God door hen onder de heidense volken had verricht.
Toen ze uitgesproken waren, nam Jakobus het woord. Hij zei: ‘Broeders, luister. Simeon heeft uiteengezet hoe God vanaf het begin het voornemen had om uit alle volken een volk te vormen dat zijn naam vereert. Dat stemt overeen met de woorden van de profeten; er staat immers geschreven: “Dan keer Ik terug op mijn schreden. Ik zal het vervallen huis van David herbouwen, wat is neergehaald zal Ik weer opbouwen. Ik zal dit huis doen herrijzen, zodat de mensen die overgebleven zijn de Heer zullen zoeken, evenals alle volken over wie mijn naam is uitgeroepen. Zo spreekt de Heer, die dit van oudsher heeft aangekondigd.” Daarom ben ik van mening dat we de mensen uit de heidense volken die zich tot God bekeren geen al te zware lasten moeten opleggen, maar dat we hun moeten schrijven dat ze zich dienen te onthouden van wat door de afgodendienst bezoedeld is, van ontucht, van vlees waar nog bloed in zit en van het bloed zelf. In elke stad wordt de wet van Mozes immers al sinds mensenheugenis verkondigd en op iedere sabbat in de synagogen voorgelezen.’
Tussenzang: Ps 96, 1-3 + 10
Refr.: Meld aan alle naties de heerlijkheid van de Heer.
Zing voor de Heer een nieuw lied,
zing voor de Heer, heel de aarde.
Zing voor de Heer, prijs zijn Naam,
verkondig van dag tot dag dat Hij ons redt.
Maak aan alle volken zijn majesteit bekend,
aan alle naties zijn wonderdaden.
Zeg aan de volken: ‘De Heer is koning.
Vast staat de wereld, zij wankelt niet.
Hij oordeelt de volken naar recht en wet.’
Vers voor het evangelie (Lc. 24, 46)
Alleluia.
Christus moest lijden en sterven,
en op de derde dag opstaan uit de dood
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 15, 9-11
Al wat er in ons is aan liefdeloosheid, is ongeloof, eigenlijk goddeloosheid. Liefde, het onderhouden van de geboden, en vreugde: dat zijn de kenmerken van leven volgens het evangelie.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader Mij heeft liefgehad. Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf.
Dit zeg Ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.’
Van Woord naar leven
LEVEN IN DE VREUGDE VAN DE HEER
Jezus zegt ons vandaag:‘Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg Ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.’
Vandaag wil ik met jullie wat dieper ingaan op die ‘vreugde’waarover Jezus spreekt.
Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij, mensen, zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde.
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het maken van sfeertjes bij gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een innerlijke blijheid, een soort jubel van de ziel, gelovig te ervaren dat je deelgenoot mag zijn aan het liefdesleven van God. De Zoon bemint de Vader zoals de Vader de Zoon bemint. Zonder God te worden mogen wij, als mensen, daar ten volle deelgenoot van zijn. Hoe groots! Als dat geen innerlijke blijheid geeft!
Niet onbelangrijk: het evangelie van vandaag leert dat deze ‘vreugde’ wel degelijk te maken heeft met het volbrengen van Gods geboden. En dan gaat het natuurlijk over de liefde: de liefde heel concreet in het dagelijks leven. Wie in Gods liefde staat, wie deze belichaamt in al wat hij doet, wie keuzes maakt vanuit de liefde Gods, zal drager zijn van de vreugde van de Heer.
Ja, drager. Zowel op momenten dat het liefhebben niet moeilijk valt, alsook wanneer de liefde kruis-liefde wordt. Want soms is het dat. Ingaan tegen bepaalde stromingen in, spreken daar waar het ‘moet’ (bijvoorbeeld onrechtvaardigheid aankaarten), meegaan in iemands lijden (bijvoorbeeld bij een stervende, of de naasten van deze stervende), een persoonlijk lijden, …
Gods liefde is geen romantiek. Heel vaak is het een echo van het kruis. Het kruis niet als een donkere steeg, maar als een weg die reeds in haar beleving de belofte inhoudt van Gods Pasen.
Laten we bidden
Heer,
geef dat wij een hechte thuis
mogen vinden in uw liefde,
en daar mogen verblijven,
altijd en overal,
tot in de eeuwigheid.
Leer ons daarom,
naar uw voorbeeld,
en in verbondenheid met U,
Gods geboden te onderhouden,
opdat wij zwanger zouden worden
van uw vreugde,
om haar te baren voor allen
die Gij ons op ons levenspad brengt,
doorheen werk en gebed.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, moge vandaag de vreugde van de verrezen Heer onze metgezel zijn. Ik wens het jullie van harte toe.
Met een hartelijke groet, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Op welke manieren kan ik mijn talenten en gaven inzetten om zelf meer de vreugde van de opgestane Heer gelovig te doorvoelen?
Beleef ik vreugde in het onmoeten van de ander? Niet alleen van degenen voor wie ik spontaan sympathie voel, maar ook van degenen die ik als lastig ervaar?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Athanasius de Grote († ca 373)
Sint-Athanasius was bisschop van Alexandrië. Tegenover de arianen verdedigde hij het orthodoxe geloof in de godheid van Christus. In Oost en West wordt hij vereerd als een groot kerkleraar, vandaar dat hij Athanasius de Grote wordt genoemd.
Jeugd
Athanasius (Αθανασιος) werd omstreeks 295 geboren in de Egyptische havenstad Alexandrië. Het gezin waarin hij opgroeide was christelijk. In zijn jeugd maakte hij nog de christenvervolgingen mee. Na zijn studies werd hij in 319 tot diaken gewijd.
Concilievader
Athanasius was in 325 de theologische adviseur van zijn bisschop Alexander, patriarch van Alexandrië, tijdens het Oecumenische Concilie van Nicea. Daar veroordeelden de concilievaders de leer van Arius. Deze ontkende dat de Zoon van God dezelfde goddelijke natuur had als de Hemelse Vader.
Contra arianen
Athanasius zou zich zijn verdere leven tegen het arianisme verzetten. In zijn verdediging van de orthodoxie ontwikkelde hij een theologie van de Drie-eenheid en van de Menswording. Vanwege het gezag dat hij daarmee verwierf, werd Athanasius al op 33-jarige leeftijd gekozen tot de nieuwe patriarch van Alexandrië. In deze hoedanigheid kwam hij meerdere malen in conflict met de ariaanse keizer Constantijn II, de zoon van de eerste Romeinse christenkeizer Constantijn de Grote.
Verbannen
Constantijn II verbande de bisschop vijf maal: van 335 tot 337 naar Trier, van 339 tot 345 naar Rome en daarna drie maal naar de Egyptische woestijn. Pas vanaf 366 tot 373 kon hij ongehinderd zijn bisschopsambt in zijn eigen patriarchaat uitoefenen.
Geschriften
Sint Athanasius stierf op 2 mei 373 in zijn geboortestad. Vanwege zijn gezaghebbende geschriften werd hij ‘Zuil der Kerk’, ‘Vader der Orthodoxie’ en ‘De Grote’ genoemd. Zijn belangrijkste werken zijn Tegen de arianen, Over de decreten van de Synode van Nicea en Het leven van de heilige Antonius. Het laatste boek is een hagiografie van Antonius Abt, de vader van het Egyptische monnikendom. Dit werk had veel invloed op de ontwikkeling van het Europese kloosterleven.
Gedachtenis
In de Rooms-Katholieke Kerk en in de de Grieks-Orthodoxe Kerk wordt Sint Athanasius herdacht op 2 mei. In de Koptische Kerk geldt Sint Athanasius de Apostolische als de Twintigste Paus van Alexandrië. Op de 30ste van de maand Thout gedenken de kopten dat Athanasius eens op wonderbaarlijke wijze door God werd beschermd; op de 7de van de maand Pashons viert men zijn sterfdag.
Bron: KRO-NCRV
Van Woord naar leven
LEVEN IN DE VREUGDE VAN DE HEER
Jezus zegt ons vandaag:‘Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg Ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.’
Vandaag wil ik met jullie wat dieper ingaan op die ‘vreugde’waarover Jezus spreekt.
Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij, mensen, zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde.
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het maken van sfeertjes bij gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een innerlijke blijheid, een soort jubel van de ziel, gelovig te ervaren dat je deelgenoot mag zijn aan het liefdesleven van God. De Zoon bemint de Vader zoals de Vader de Zoon bemint. Zonder God te worden mogen wij, als mensen, daar ten volle deelgenoot van zijn. Hoe groots! Als dat geen innerlijke blijheid geeft!
Niet onbelangrijk: het evangelie van vandaag leert dat deze ‘vreugde’ wel degelijk te maken heeft met het volbrengen van Gods geboden. En dan gaat het natuurlijk over de liefde: de liefde heel concreet in het dagelijks leven. Wie in Gods liefde staat, wie deze belichaamt in al wat hij doet, wie keuzes maakt vanuit de liefde Gods, zal drager zijn van de vreugde van de Heer.
Ja, drager. Zowel op momenten dat het liefhebben niet moeilijk valt, alsook wanneer de liefde kruis-liefde wordt. Want soms is het dat. Ingaan tegen bepaalde stromingen in, spreken daar waar het ‘moet’ (bijvoorbeeld onrechtvaardigheid aankaarten), meegaan in iemands lijden (bijvoorbeeld bij een stervende, of de naasten van deze stervende), een persoonlijk lijden, …
Gods liefde is geen romantiek. Heel vaak is het een echo van het kruis. Het kruis niet als een donkere steeg, maar als een weg die reeds in haar beleving de belofte inhoudt van Gods Pasen.
Laten we bidden
Heer,
geef dat wij een hechte thuis
mogen vinden in uw liefde,
en daar mogen verblijven,
altijd en overal,
tot in de eeuwigheid.
Leer ons daarom,
naar uw voorbeeld,
en in verbondenheid met U,
Gods geboden te onderhouden,
opdat wij zwanger zouden worden
van uw vreugde,
om haar te baren voor allen
die Gij ons op ons levenspad brengt,
doorheen werk en gebed.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, moge vandaag de vreugde van de verrezen Heer onze metgezel zijn. Ik wens het jullie van harte toe.
Met een hartelijke groet, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Op welke manieren kan ik mijn talenten en gaven inzetten om zelf meer de vreugde van de opgestane Heer gelovig te doorvoelen?
Beleef ik vreugde in het onmoeten van de ander? Niet alleen van degenen voor wie ik spontaan sympathie voel, maar ook van degenen die ik als lastig ervaar?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.