donderdag in week 10 door het jaar

Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 3, 15 – 4, 1 + 3-6

De boodschap van Mozes, zowel als boodschap van het evangelie, doen zich als versluierd aan ons voor. Die sluier valt alleen weg als wij ons bekeren tot de Heer, die de Geest is. Hij kan ons kennis en inzicht geven in het evangelie van de Heer.

Broeders en zusters,
tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. Maar telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.
Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen meer en meer door de Geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd. Omdat God ons in zijn barmhartigheid deze taak gegeven heeft, verzaken wij onze plicht niet.
Wanneer er dan toch nog een sluier ligt over het evangelie dat wij verkondigen, geldt dit alleen voor hen die verloren gaan: de ongelovigen, van wie de gedachten door de god van deze wereld zijn verblind, waardoor ze het licht van het evangelie niet kunnen zien, de luister van Christus, die het beeld van God is.
Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus de Heer is en dat wij omwille van Hem uw dienaren zijn. De God die heeft gezegd: ‘Uit de duisternis zal licht schijnen,’ heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus.

Psalm 85, 9-14

Refr.: De Heer spreekt woorden van Vrede.

Ik wil horen wat God ons zegt.
De Heer spreekt woorden van vrede
tegen zijn volk, zijn getrouwen.
Laten zij niet weer vervallen in dwaasheid !

Voor wie Hem eren is zijn hulp nabij:
zijn glorie komt wonen in ons land,
trouw en waarheid omhelzen elkaar,
recht en vrede begroeten elkaar met een kus,
uit de aarde bloeit de waarheid op,
het recht ziet uit de hemel toe.

De Heer geeft al het goede:
ons land zal vruchten geven.
Het recht gaat voor God uit
en baant voor Hem de weg.

Uit het evangelie volgens Matteüs 5, 20-26

Deze lezing toont de algemene stelling aan dat evangelische heiligheid veel verder gaat dan gerechtigheid volgens menselijke normen. Dit wordt met een aantal voorbeelden geïllustreerd.

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.
Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: “Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht.” En Ik zeg zelfs: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeergaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht.
Wie tegen hen “Nietsnut!” zegt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie “Dwaas!” zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan.
Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen.
Leg een geschil snel bij, terwijl je nog met je tegenstander onderweg bent, anders levert hij je uit aan de rechter, draagt de rechter je over aan de gerechtsdienaar en word je gevangengezet. Ik verzeker je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.’

Van Woord naar leven

Vandaag zegt Jezus: ‘Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen.’

Tot God bidden, eucharistie vieren,… terwijl je met je naaste in onmin leeft kan niet samengaan. Om met een zuiver geweten tot God te naderen is het van belang je te verzoenen met je naaste daar waar het nodig is. Met je naaste in onmin leven is immers hetzelfde als met God in onmin leven. Verzoening met de naaste brengt ons dus dichter bij God. Ons gebed zal vrijer zijn, de eucharistieviering een feest.

Na een zeer lastig coronajaar mogen we weer vanaf gisteren terug met meerderen eucharistie vieren in de kerk: met honderd in het kerkgebouw, met tweehonderd buiten.  Vanaf 1 juli – als alles goed blijft lopen – met tweehonderd in het kerkgebouw en vierhonderd buiten. Ik zou zeggen, voor zij die volgende zondag sinds lang terug naar de kerk gaan: laat het een dubbel feest zijn. Omwille van het feit dat we weer naar de kerk mogen. Maar moge het ook – in het licht van het evangelie van vandaag – een feest zijn omdat we werkelijk mensen van verzoening zijn, of worden, alvorens we de Heer welkom te heten in eucharistische gedaante.
Verzoening scheppen, en naar de Mis gaan; ze hebben wezenlijk met elkaar te maken.

Het maakt gezinnen, gemeenschappen, parochies, maar ook de bredere samenleving, zoveel warmer en aangenamer om in te leven.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer,
schenk ons de moed onze naaste nooit te veroordelen, maar juist warme broederschap aan te bieden door vergeving te vragen daar waar dit nodig is, of vergeving te schenken daar waar de situatie het vraagt.
In uw naam. Amen.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.