donderdag in week 18 door het jaar
Uit de profeet Jeremia 31, 31-34
De Heer blijft volhouden ondanks alle ontrouw van het volk. Jeremia stelt een nieuw verbond in uitzicht. God is trouw door alles heen. Hij zal zijn wet in het hart van de mensen griffen en zo in hun binnenste een ongerepte trouw doen ontluiken. Hij zal in hen een nieuw hart scheppen.
De dag zal komen – spreekt de Heer – dat Ik met het volk van Israël en het volk van Juda een nieuw verbond sluit, een ander verbond dan Ik met hun voorouders sloot toen Ik hen bij de hand nam om hen uit Egypte weg te leiden. Zij hebben dat verbond verbroken, hoewel ze Mij toebehoorden – spreekt de Heer.
Maar dit is het verbond dat Ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt de Heer: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal Ik hun God zijn en zij mijn volk. Men zal elkaar niet meer hoeven te onderwijzen met de woorden: “Leer de Heer kennen,” want iedereen, van groot tot klein, kent Mij dan al – spreekt de Heer.
Ik zal hun zonden vergeven en nooit meer denken aan wat ze hebben misdaan.
Psalm 51, 12 + 13 + 14 + 15 + 18 + 19
Refr.: Schep in mij een zuiver hart, mijn God.
Schep, o God, een zuiver hart in mij,
vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,
verban mij niet uit uw nabijheid,
neem uw heilige geest niet van mij weg.
Red mij, geef mij de vreugde van vroeger,
de kracht van een sterke geest.
Dan wil ik verdwaalden uw wegen leren,
en zullen zondaars terugkeren tot U.
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept U geen behagen.
Het offer voor God is een gebroken geest;
een gebroken en verbrijzeld hart
zult U, God, niet verachten.
Vers voor het evangelie (cf Hand 16, 14b)
Alleluia.
Maak ons hart ontvankelijk, Heer;
dat wij ons richten naar het woord van uw Zoon.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 16, 13-23
Als Jezus aan zijn leerlingen vraagt wat ze van Hem denken, antwoordt Petrus uit hun aller naam: ‘U bent de Messias, de Zoon van de levende God’. Wanneer Jezus gaat toelichten hoe Hij zijn Christus-vraag verstaat: ‘als zich totaal geven’, begrijpen ze Hem niet meer. Ze komen in verzet en laten zich leiden door menselijke overwegingen.
Toen Jezus in het gebied van Caesarea Filippi kwam, vroeg Hij zijn leerlingen: ‘Wie zeggen de mensen dat de Mensenzoon is?’
Ze antwoordden: ‘Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de andere profeten.’
Toen vroeg Hij hun: ‘En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?’
‘U bent de messias, de Zoon van de levende God,’ antwoordde Simon Petrus.
Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel. En Ik zeg je: jij bent Petrus, en op die rots zal Ik mijn kerk bouwen; de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven; alles wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en alles wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn.’
Daarop verbood Hij de leerlingen ook maar tegen iemand te zeggen dat Hij de messias was.
Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat Hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt.
Petrus nam Hem terzijde en begon Hem fel terecht te wijzen: ‘God verhoede het, Heer! Dat zal U zeker niet gebeuren!’
Maar Jezus keerde hem de rug toe met de woorden: ‘Ga terug, Satan, achter Mij! Je bent een valstrik voor Me. Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat mensen willen.’
Van Woord naar leven
Maar dit is het verbond dat Ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt de Heer: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal Ik hun God zijn en zij mijn volk.
Zo lezen we vandaag bij de profeet Jeremia.
De Heer vernieuwt het verbond van in de woestijn, dat met de vaderen gesloten was, om het tot een teken te maken voor alle volkeren van de band tussen God en de schepping. Het vorige verbond werd verbroken door de ontrouw van het volk. Deze keer zal het gebod van de liefde geen uitwendige norm zijn, gegrift in de tafelen van de wet, maar een woord dat gegrift staat in het hart. Niet op steen geschreven dus, maar verankerd in het vlees.
Het is een innerlijk verbond, waar het hele volk en alle gelovigen deel van uitmaken. Alleen zo, met een nieuwe innerlijkheid, kunnen wij de verleiding weerstaan om ons in onszelf op te sluiten en de droom te verliezen van een nieuwe wereld die de Heer, door zijn volk, voor alle volkeren tot stand wil brengen. Het nieuwe verbond is geen nieuwe reeks regels en voorschriften. Het is in plaats daarvan een band van liefde tussen God en zijn volk om zijn droom voor de wereld te verwezenlijken.
Deze droom is vervat in het dubbele gebod van de liefde dat Jezus komt vervullen met zijn nieuw en altijddurend verbond. Hij zal aan zijn leerlingen zeggen: ‘Aan deze twee geboden (de liefde tot God en de liefde tot de naaste) hangen heel de Wet en de Profeten’ (Mt.22,40). De leerling, ‘groot en klein’, is geroepen om de beschaving van de liefde op te bouwen, dat nieuwe verbond dat niemand uitsluit, dat de hele mensheid omvat, te beginnen met de armsten.
Bron overweging: Vincenzo Paglia
Een mooie donderdag voor ieder van u,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
mogen wij het nieuwe verbond dat Gij doorheen Christus tot stand hebt gebracht belichamen in ons dagelijks leven; in ons gebed voor Kerk en wereld, in onze daden van goedheid voor elkaar en de grote wereld rondom ons.
In Christus’ naam.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Vianney, Johannes Maria († 1859)
Johannes Maria Vianney was pastoor van het Franse dorpje Ars. Hij bracht zijn parochie tot grote bloei door zijn voortdurende prediking, versterving, gebed en naastenliefde. In Frankrijk werd hij beroemd als een helderziend biechtvader.
Jeugd
Jean-Baptiste-Marie Vianney werd op 8 mei 1786 geboren in Dardilly, een dorp in de Franse regio Rhône-Alpes. Hij groeide op als vierde kind in een streng gelovige boerenfamilie. Zijn jeugd speelde zich af in het antiklerikale klimaat van de Franse Revolutie.
Priesterwijding
Jean-Maries weg naar het priesterschap ging niet over rozen. Vanwege zijn geringe studieresultaten op het seminarie twijfelde bisschop Simon van Grenoble eraan of hij Vianney wel tot priester moest wijden. Omdat hij echter het verschil maakte door zijn vroomheid en evangelische eenvoud, ontving Jean-Marie in 1815 toch de priesterwijding.
Beproeving
Jean-Marie was drie jaar kapelaan in Écully en werd in 1818 benoemd tot pastoor van Ars-sur-Formans, een piepklein dorpje in de buurt van Lyon, bisdom Belley. In de parochie heerste morele en godsdienstige onverschilligheid. De parochianen dreven de spot met hun nieuwe pastoor en probeerden hem zwart te maken.
Strijd om de zielen
Volgens de eerste hagiografen opende ook de duivel de aanval op hem waarmee een grimmige strijd om de zielen ontstond. Door strenge ascese weerstond de pastoor de duivelse bezoekingen. Zelfkastijding, vasten en langdurig gebed hielpen hem in zijn toewijding aan het Evangelie. De fysieke gezondheid van de pastoor ging door zijn radicale zelfverloochening hard achteruit, maar zijn geestelijke weerbaarheid werd des te sterker.
Nationale bekendheid
De preken van de Pastoor van Ars waren direct, eenvoudig te begrijpen en aanstekelijk. Zo aanstekelijk dat steeds meer mensen zich tot Christus bekeerden. Door de talrijke verhalen over zijn helderziendheid en wonderbaarlijke gebedsverhoringen werd pastoor Vianney de populairste biechtvader die Frankrijk ooit gekend had. Uit het hele land kwamen de gelovigen naar Ars, dat zichtbaar profiteerde van de nationale bekendheid die het dorp inmiddels gekregen had. Velen probeerden een glimp van de vergeestelijkte priester op te vangen. Hij overleed op 4 augustus 1859 in Ars. Bij zijn uitvaart waren meer dan 90.000 mensen aanwezig.
Patroon van de Priesters
Bij leven werd de Pastoor van Ars als een heilige vereerd. Na zijn dood in 1859 groeide het dorp uit tot een belangrijk pelgrimsoord. Paus Pius X verklaarde hem op 8 januari 1905 zalig en riep hem uit tot patroon van alle priesters van Frankrijk. Zijn feestdag werd 4 augustus. Pius XI canoniseerde hem op 31 mei 1925. In 1959 wijdde paus Johannes XXIII de encycliek Sacerdotii nostri primordiaaan Sint Johannes Maria Vianney. Paus Benedictus XVI riep bij gelegenheid van zijn 150ste sterfdag het jaar 2009/2010 uit tot Jaar van de Priester en riep hem uit tot patroon van alles priesters.
Bron: KRO-NCRV
Laten wij bidden
Vader,
mogen wij het nieuwe verbond dat Gij doorheen Christus tot stand hebt gebracht belichamen in ons dagelijks leven; in ons gebed voor Kerk en wereld, in onze daden van goedheid voor elkaar en de grote wereld rondom ons.
In Christus’ naam.
Amen.