donderdag in week 3 door het jaar
Het christelijk leven is geen solitaire weg, maar een gezamenlijke reis waarin geloof, gemeenschap en liefde centraal staan. In de brief aan de Hebreeën worden we aangespoord om elkaar te bemoedigen en samen standvastig te blijven in Christus. Ons geloof vindt zijn vervulling immers niet alleen in persoonlijke devotie, maar vooral in de manier waarop we samenleven, elkaar oproepen, en het broze ondersteunen. Jezus onderstreept dit in het evangelie door ons te herinneren aan onze roeping: ons geloof is als een lamp die zichtbaar moet stralen en niet verborgen mag blijven.
Laten we met een open hart luisteren naar het Woord van vandaag en ons laten inspireren om Gods licht in de wereld te laten schijnen.
Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 10, 19-25
Dit schrijven nodigt ons uit om, dankzij het offer van Christus, met vertrouwen tot God te naderen, in diep geloof en met een open hart voor het gemeenschapsleven.
Broeders en zusters,
dankzij het bloed van Jezus kunnen we zonder schroom het heiligdom binnengaan. Hij heeft voor ons met zijn lichaam, door het voorhangsel heen, een nieuwe, levende weg gebaand, en doet nu als hogepriester dienst in het huis van God.
Laten we God dan naderen met een oprecht hart en een vast geloof, nu ons geweten gereinigd is door de besprenkeling van ons hart, en ons lichaam met zuiver water is gewassen.
Laten we zonder te wankelen datgene blijven belijden waarop we hopen, want Hij die de belofte heeft gedaan is trouw.
Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.
Psalm 24, 1-6
Refr.: Dit valt hun ten deel die U zoeken, die zich tot U wenden – het volk van Jakob.
Van de Heer is de aarde en alles wat daar leeft,
de wereld en wie haar bewonen,
Hij heeft haar op de zeeën gegrondvest,
op de stromen heeft Hij haar verankerd.
Wie mag de berg van de Heer bestijgen,
wie mag staan op zijn heilige plaats?
Wie reine handen heeft en een zuiver hart,
zich niet inlaat met leugens
en niet bedrieglijk zweert.
Zegen zal hij ontvangen van de Heer
en recht verkrijgen van God, zijn redder.
Dat valt hun ten deel die U zoeken,
die zich tot U wenden – het volk van Jakob.
Vers voor het evangelie (cfr. Hand 16, 14b)
Alleluia.
Open ons hart, Heer,
zodat wij luisteren
naar het woord van uw Zoon.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 4, 21-25
In deze lezing roept Jezus ons op om het licht van Gods waarheid niet te verbergen, maar het zichtbaar te laten schijnen in ons leven. Hij waarschuwt ons bovendien dat de manier waarop wij omgaan met wat ons is toevertrouwd, bepalend zal zijn voor wat we zelf ontvangen.
Jezus sprak tot de menigte: ‘Je pakt toch geen lamp om hem onder een korenmaat te zetten of onder een bed weg te bergen? Nee, je zet hem op een standaard. Alles wat verborgen is, moet openbaar worden gemaakt, en alles wat geheim is, moet aan het licht komen. Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren!’
Hij zei ook tegen hen: ‘Let goed op wat je hoort: met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden, en er zal je zelfs meer worden toebedeeld. Want wie heeft zal nog meer krijgen; maar wie niets heeft, hem zal zelfs het laatste worden ontnomen.’
Van Woord naar leven
LICHT VOOR DE WERELD
Een christen is geroepen om een gemeenschapsmens te zijn. Het christelijk geloof is geen individuele reis, maar een gezamenlijke weg die we samen bewandelen. Zoals de brief aan de Hebreeën ons oproept: ‘Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.’ Ons geloof krijgt vorm in de gemeenschap en bloeit in de ontmoeting met anderen.
Dit vindt zijn diepste uitdrukking in de eucharistieviering. Daar komen we samen om te bidden, te zingen, te luisteren naar het Woord en Christus te ontvangen in de communie. We gaan niet als losse individuen, maar als deel van het mystieke Lichaam van Christus. De eucharistie is een feest van gemeenschap, waarin we niet alleen ons geloof beleven, maar ook gevoed worden om deze gemeenschap verder uit te dragen.
Ja, verder uit te dragen. Onze verbondenheid met elkaar mag zich niet beperken tot de muren van de kerk. We zijn geroepen om de Blijde Boodschap te brengen naar de wereld om ons heen. Jezus zegt het vandaag zo: ‘Je pakt toch geen lamp om hem onder een korenmaat te zetten of onder een bed weg te bergen? Nee, je zet hem op een standaard.’ Onze christelijke identiteit is er niet enkel voor onszelf. Het geloof is niet bedoeld om beknuffeld te worden in beslotenheid, maar om uitgedragen te worden.
De evangeliën zijn duidelijk. Ze nodigen ons uit om met een diepe menselijke empathie oog te hebben voor het broze in de wereld, voor hen die lijden, voor hen die naar de rand van de samenleving worden geduwd. De Schrift roept ons op ons daadwerkelijk te engageren om de situatie van hen die lijden te verlichten en verandering te brengen. Als de Kerk in de wereld zo aanwezig zou zijn – wat ze ook vaak is – dan is ze een getuigenis op zich, want ze laat het licht van Christus stralen.
Daarnaast mag een christen ook het kwade aan het licht brengen. Jezus zegt immers: ‘Alles wat verborgen is, moet openbaar worden gemaakt, en alles wat geheim is, moet aan het licht komen’. We kunnen niet zwijgen waar onrecht geschiedt. Christenen mogen op de barricade staan en zich uitspreken tegen onderdrukking, ongelijkheid en elke vorm van kwaad die het menselijk leven aantast. Dit vraagt moed, het is niet evident, maar het is een essentieel onderdeel van onze zending. Ieder moet bekijken waar hij of zij hierin iets kan of moet doen.
De lezingen van vandaag leren ons we ons als geloofsgemeenschap vooral niet mogen terugtrekken in onze eigen veilige cocon. Het christelijk geloof vraagt van ons dat we de wereld intrekken, dat we het engagement van de liefde aangaan, dat we bouwen aan een samenleving waar Gods goedheid zichtbaar wordt. We zijn geroepen om iederéén te omarmen; onze eigen geloofsgenoten, maar ook veel verder dan deze begrenzing.
Laten we, naar de woorden uit de Hebreeënbrief van vandaag, ‘op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden.’ Soms moet de Kerk gewekt worden, moeten we elkaar wekken. Laten we als geloofsgemeenschap het goede gesprek met elkaar voeren, waardoor we ons van binnenuit geënthousiasmeerd voelen om Gods liefde gestalte te geven.
En niet onbelangrijk: laten we dit niet en nooit op eigen houtje doen, maar vanuit een diepe verbondenheid met de Heer. Hij is met ons en werkt door ons wanneer we ons aan Hem toevertrouwen.
Laten we bidden
Heer Jezus,
U roept ons samen,
niet om op onszelf te leven,
maar om uw liefde te delen.
Wij bidden om innerlijk enthousiasme
om ons geloof zichtbaar te maken,
Wij bidden om wijsheid om recht te doen,
en een open hart voor wie lijden.
Heer, leef in ons, met ons en door ons,
opdat Gods licht in de wereld mag stralen.
Groeiend in U.
Amen.
Geliefde mensen, laten we als Kerk geen fauteuilchristenen zijn, met de Bijbel vroom op onze schoot. Maar laten we – voor wie daartoe geroepen is en daartoe de mogelijkheid heeft – Gods Woord handen en voeten geven, door gebed en daden van goedheid.
Een toegewijde donderdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Waar zijn we – misschien ongemerkt – in een veilige cocon gekropen, terwijl het evangelie ons roept om naar buiten te treden? Durven we ons hart en leven werkelijk openen voor de wereld om ons heen? Zijn we bereid haar niet alleen te ontvangen, maar ook actief naar haar toe te gaan? Moge ons geloof zichtbaar en levend zijn, niet achter gesloten deuren, maar midden in het leven!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Mutien-Marie Wiaux († 1917)
Louis-Joseph Wiaux werd geboren in Mellet, in het bisdom Doornik, op 20 maart 1841.
Hij werd broeder van de Christelijke Scholen en nam de naam aan van Mutien-Marie.
Gedurende meer dan vijftig jaar wijdde hij zich met grote ijver aan de opvoeding van kinderen. Voor zijn leerlingen, hun ouders en zijn medebroeders was hij een toonbeeld van deugd. Hij muntte vooral uit in geduld, gehoorzaamheid en regelmaat.
Hij had een grote verering voor de eucharistie en voor de Heilige Maagd Maria.
Hij overleed in Malonne (Namen) op 30 januari 1917.
Hij werd heilig verklaard door paus Johannes-Paulus II op 10 december 1989.
Mutien-Marie Wiaux
Van Woord naar leven
LICHT VOOR DE WERELD
Een christen is geroepen om een gemeenschapsmens te zijn. Het christelijk geloof is geen individuele reis, maar een gezamenlijke weg die we samen bewandelen. Zoals de brief aan de Hebreeën ons oproept: ‘Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.’ Ons geloof krijgt vorm in de gemeenschap en bloeit in de ontmoeting met anderen.
Dit vindt zijn diepste uitdrukking in de eucharistieviering. Daar komen we samen om te bidden, te zingen, te luisteren naar het Woord en Christus te ontvangen in de communie. We gaan niet als losse individuen, maar als deel van het mystieke Lichaam van Christus. De eucharistie is een feest van gemeenschap, waarin we niet alleen ons geloof beleven, maar ook gevoed worden om deze gemeenschap verder uit te dragen.
Ja, verder uit te dragen. Onze verbondenheid met elkaar mag zich niet beperken tot de muren van de kerk. We zijn geroepen om de Blijde Boodschap te brengen naar de wereld om ons heen. Jezus zegt het vandaag zo: ‘Je pakt toch geen lamp om hem onder een korenmaat te zetten of onder een bed weg te bergen? Nee, je zet hem op een standaard.’ Onze christelijke identiteit is er niet enkel voor onszelf. Het geloof is niet bedoeld om beknuffeld te worden in beslotenheid, maar om uitgedragen te worden.
De evangeliën zijn duidelijk. Ze nodigen ons uit om met een diepe menselijke empathie oog te hebben voor het broze in de wereld, voor hen die lijden, voor hen die naar de rand van de samenleving worden geduwd. De Schrift roept ons op ons daadwerkelijk te engageren om de situatie van hen die lijden te verlichten en verandering te brengen. Als de Kerk in de wereld zo aanwezig zou zijn – wat ze ook vaak is – dan is ze een getuigenis op zich, want ze laat het licht van Christus stralen.
Daarnaast mag een christen ook het kwade aan het licht brengen. Jezus zegt immers: ‘Alles wat verborgen is, moet openbaar worden gemaakt, en alles wat geheim is, moet aan het licht komen’. We kunnen niet zwijgen waar onrecht geschiedt. Christenen mogen op de barricade staan en zich uitspreken tegen onderdrukking, ongelijkheid en elke vorm van kwaad die het menselijk leven aantast. Dit vraagt moed, het is niet evident, maar het is een essentieel onderdeel van onze zending. Ieder moet bekijken waar hij of zij hierin iets kan of moet doen.
De lezingen van vandaag leren ons we ons als geloofsgemeenschap vooral niet mogen terugtrekken in onze eigen veilige cocon. Het christelijk geloof vraagt van ons dat we de wereld intrekken, dat we het engagement van de liefde aangaan, dat we bouwen aan een samenleving waar Gods goedheid zichtbaar wordt. We zijn geroepen om iederéén te omarmen; onze eigen geloofsgenoten, maar ook veel verder dan deze begrenzing.
Laten we, naar de woorden uit de Hebreeënbrief van vandaag, ‘op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden.’ Soms moet de Kerk gewekt worden, moeten we elkaar wekken. Laten we als geloofsgemeenschap het goede gesprek met elkaar voeren, waardoor we ons van binnenuit geënthousiasmeerd voelen om Gods liefde gestalte te geven.
En niet onbelangrijk: laten we dit niet en nooit op eigen houtje doen, maar vanuit een diepe verbondenheid met de Heer. Hij is met ons en werkt door ons wanneer we ons aan Hem toevertrouwen.
Laten we bidden
Heer Jezus,
U roept ons samen,
niet om op onszelf te leven,
maar om uw liefde te delen.
Wij bidden om innerlijk enthousiasme
om ons geloof zichtbaar te maken,
Wij bidden om wijsheid om recht te doen,
en een open hart voor wie lijden.
Heer, leef in ons, met ons en door ons,
opdat Gods licht in de wereld mag stralen.
Groeiend in U.
Amen.
Geliefde mensen, laten we als Kerk geen fauteuilchristenen zijn, met de Bijbel vroom op onze schoot. Maar laten we – voor wie daartoe geroepen is en daartoe de mogelijkheid heeft – Gods Woord handen en voeten geven, door gebed en daden van goedheid.
Een toegewijde donderdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Waar zijn we – misschien ongemerkt – in een veilige cocon gekropen, terwijl het evangelie ons roept om naar buiten te treden? Durven we ons hart en leven werkelijk openen voor de wereld om ons heen? Zijn we bereid haar niet alleen te ontvangen, maar ook actief naar haar toe te gaan? Moge ons geloof zichtbaar en levend zijn, niet achter gesloten deuren, maar midden in het leven!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.