donderdag in week 33 door het jaar
Uit het eerste boek Makkabeeën 2, 15-25 + 27-29
Velen geven hun geloof op bij de eerste de beste bedreiging. Zij krijgen hier een voorbeeld van gelovige Joden die onder leiding van Mattatias have en goed willen prijsgeven om trouw te blijven. Later zullen ze zelfs hun leven geven.
Op zekere dag kwamen er afgezanten van de koning naar Modeïn. Ze moesten het volk dwingen zijn godsdienst af te zweren en erop toezien dat ook daar geofferd werd. Veel Israëlieten gingen naar hen toe, en ook Mattatias en zijn zonen maakten hun opwachting. De afgezanten van de koning richtten zich tot Mattatias: ‘U bent een leider en bezit macht en aanzien in deze stad, uw zonen en uw verwanten staan achter u. Laat u de eerste zijn die het bevel van de koning opvolgt. Alle volken zijn u al voorgegaan, ook de inwoners van Judea en de mensen die nog in Jeruzalem wonen. Samen met uw zonen zult u tot de vertrouwelingen van de koning behoren, en u zult worden overladen met zilver, goud en vele andere geschenken.’
Maar Mattatias antwoordde met luide stem: ‘Zelfs al zijn alle volken in het rijk van de koning hem gehoorzaam, zelfs al wordt iedereen de godsdienst van zijn voorouders ontrouw door de bevelen van de koning op te volgen, dan nog zullen ik, mijn zonen en mijn verwanten trouw blijven aan het verbond van onze voorouders. God verhoede dat we de wet en de voorschriften verloochenen. Wij zullen het gebod van de koning niet gehoorzamen, noch zullen we ook maar een duimbreed afwijken van onze godsdienst.’
Hij was nog niet uitgesproken of er trad voor het oog van de menigte een Jood naar voren die overeenkomstig het bevel van de koning een offer wilde brengen op het altaar in Modeïn. Toen Mattatias dat zag begon hij te trillen van verontwaardiging en uit toewijding aan de wet liet hij zijn woede de vrije loop; hij rende op de man af en stak hem op het altaar neer.
Daarna trok Mattatias door de stad en riep met luide stem: ‘Laat ieder die de wet is toegedaan en pal staat voor het verbond zich bij mij aansluiten.’ Hij vluchtte met zijn zonen de bergen in; hun bezittingen lieten zij achter in de stad.
In die tijd trokken velen die rechtvaardig wilden leven en wilden vasthouden aan de wet naar de woestijn. Daar vestigden ze zich.
Psalm 50, 1 + 2 + 5 + 6 + 14 + 15
Refr.: De hemel verkondigt Gods heerlijkheid.
De God der goden, de Heer,
gaat spreken en roept de aarde bijeen
van waar de zon opkomt tot waar zij ondergaat.
Uit Sion, stad van volmaakte pracht,
verschijnt God in stralend licht.
‘Breng mijn getrouwen vóór Mij,
die zich met offers aan Mij verbinden.’
De hemel verkondigt Gods gerechtigheid,
Hijzelf treedt op als rechter.
Breng God een dankoffer,
geef de Allerhoogste wat je Hem belooft.
Roep Mij te hulp in tijden van nood,
Ik zal je redden, en je zult Mij eren.’
Alleluia. (Jak. 1, 21)
Neem met zachtmoedigheid
het woord van God aan
dat in u werd geplant
en de kracht bezit uw zielen te redden.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 19, 41-44
Ondanks alles wat God gedaan heeft voor zijn volk Israël zag het niet wat tot heil strekt.
Toen Jezus Jeruzalem voor zich zag liggen, begon Hij te huilen om de stad. Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu. Want er zal een tijd komen dat je vijanden belegeringswerken tegen je oprichten, je omsingelen en je van alle kanten insluiten. Ze zullen je met de grond gelijkmaken en je kinderen verdelgen, en ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend.’
Van Woord naar leven
Toen Jezus Jeruzalem voor zich zag liggen, begon Hij te huilen om de stad.
Jezus naderde Jeruzalem. In de naam Jeruzalem zit het woord ‘sjaloom’: ‘stad van vrede’. Over deze stad van vrede huilde Hij. Hij zag het drama, de hardnekkige blindheid van het volk, het zich halsstarrig verzetten tegen Gods ontferming. Het gaat hier niet over emotionele tranen van een kortstondige droefheid; het gaat hier over een fundamentele vaststelling dat mensen aan wie God zich in vlees en bloed gegeven heeft zich afsluiten voor deze gave. Het is de pijn van God waar mensen zich de rug toekeren naar Hem.
Vandaag roept men nog, met velen, Hosanna. Morgen, onder het kruis, zijn nog maar enkele getrouwen aanwezig.
Hoe staat dat met ons?
Want Jezus staat ook voor ons hart, het ‘nieuwe Jeruzalem’, de ‘nieuwe stad van vrede’, waar Hij wil binnentreden. Laten we toe dat Hij ook hier huilt, of gunnen we Hem de diepe hemelse vreugde van een hart dat zich in Hem heeft gekeerd naar de Vader, een hart dat de menswording van God heeft welkom geheten, een hart dat zich heeft laten vullen door de verlossingsgenade van het kruis, een hart dat zich in Hem heeft laten opnemen, om, verinnigd in Christus, Gods liefde te dragen en uit te dragen?
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
in U is God mens geworden, in U heeft God zijn goedheid getoond, in U heeft God de wereld met zich verzoend. Wij danken Hem om U, ons gegeven om in Hem te kunnen leven, zijn liefde te zijn. Mogen ons ja-woord uw vreugde zijn.
Amen. Ja, amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Kerkwijding van de Romeinse basilieken van Petrus en Paulus
Wijding van de basilieken van Sint-Petrus en Sint-Paulus, Rome, Italië; resp. 1626 en 1854
Op 18 november 1626 werd de geheel vernieuwde Sint-Petruskerk ( ‘Sint-Pieter’) ingewijd. Zij gaat terug op een stichting van keizer Constantijn († 337; feest 21 mei). Op de plek waar Sint Petrus was begraven, liet hij ter ere van de prins der apostelen een basilica bouwen, en voegde er voor de ingang een zuilenportiek (of atrium) aan toe.
Waar de ronding van de apsis begon, liet hij een dwarsschip bouwen, zodat de kerk het grondpatroon vertoonde van een Latijns kruis. Op de kruising (‘viering’) van schip en dwarsarm bevond zich het zogeheten ‘martyrium’, de plek waar zich de sarcofaag van de martelaar Sint Petrus bevond. Zo kon ze van alle kanten door pelgrims worden gezien en vereerd.
In de afgelopen eeuwen hebben wetenschappers herhaaldelijk onderzoek gedaan naar de historische betrouwbaarheid van Petrus’ graf. Telkens kwamen ze weer tot de conclusie dat het graf met de grootste waarschijnlijkheid inderdaad de resten bevat van Sint Petrus. Of minstens het stoffelijk overschot van iemand uit de eerste eeuw, waarvan de resten met de grootste eerbied en zorgvuldigheid waren behandeld en voorzien van de aantekening dat het om de heilige apostel Petrus ging. Bovendien waren die resten zeer wel in overeenstemming te brengen met de gegevens die men van elders Petrus kende…
Toen de kerk in de 15e eeuw tot een ruïne was vervallen gaf paus Nicolaas V († 1455) de opdracht tot restauratie. Vervolgens gebeurde er niet veel. Het was paus Julius II († 1513) die de herbouw energiek ter hand nam en de grootste kunstenaars uit geheel Italië inschakelde, zoals Bramante († 1514), Rafaëllo († 1520) en Michelangelo († 1564). Het resulteerde in het imposante gebouw zoals we dat kennen tot op de dag van vandaag. De inwijding vond pas plaats op 18 november 1626 onder paus Urbanus VIII († 1644).
De inwijding van de kerk van Sint-Paulus-buiten-de-Muren (San Paolo fuori le Mura) gebeurde op 10 december 1854 door paus Pius IX († 1878; feest 7 februari). Zij was uit haar as herrezen sinds een bouwvakker in 1823 bij herstelwerkzaamheden op het dak een vuurpan had laten branden. De kerk uit de 4e eeuw was met kerkschatten en al volkomen door het vuur verwoest; er restte niet meer dan een rokende puinhoop waaruit wat verkoolde zuilstompen omhoog staken.
De oorspronkelijke basiliek was in 324 of 326 gesticht door keizer Constantijn en stond op de plek waar vrouwe Lucina († 1e eeuw; feest 30 juni) de Apostel der Heidenen had begraven. Er had al sinds paus Anacletus († 88; feest 26 april) een gebedskapelletje gestaan. De pausenkroniek (‘Liber Pontificalis’) zegt dat Constantijn ‘er een basiliek bouwde voor de apostel Paulus, wiens stoffelijke resten hij in een schrijn legde en afsloot, precies zoals hij met die van Sint Petrus had gedaan’. Nog in diezelfde eeuw moest de kerk worden uitgebreid omdat ze te klein was geworden voor de toeloop van de vele toeristen.
Bron: Heiligen.net
Sint-Pieterbasiliek te Rome
Laten wij bidden
Heer Jezus,
in U is God mens geworden, in U heeft God zijn goedheid getoond, in U heeft God de wereld met zich verzoend. Wij danken Hem om U, ons gegeven om in Hem te kunnen leven, zijn liefde te zijn. Mogen ons ja-woord uw vreugde zijn.
Amen. Ja, amen.