Het zachte Onzevader versus de eisende tien geboden

Auteur: Mia de Walsche

Een gebed dat je sinds je prille kinderjaren van buiten kent en vaak bidt – of opzegt – kan op de duur zijn zeggingskracht verliezen. Op mijn middelbare school kregen we Franse les van een zuster die ons het Weesgegroet leerde in het Frans. Niet enkel om ons de taal te leren, zo zei ze, maar omwille van de betekenis. Want als je dit vertrouwde gebed in een andere taal leert, ga je weer nadenken over de woorden; je hoort andere accenten. De tekst gaat weer spreken en het kan weer een echt gebed worden.

Jaren later las ik dat Simone Weil als meditatieve oefening het Onzevader in het Grieks herhaalde. Ze zei dat haar daarbij de zachtheid van de taal opviel. Nieuwsgierig geworden ging ook ik het Onzevader in het Grieks lezen en herhalen. Niet zozeer de zachtheid van de Griekse taal viel mij daarbij op, maar wel de buitengewone zachtheid van de inhoud van het Onzevader.

Lees verder :