Leestip van de dag – dinsdag 21 april 2020
‘Deze Pasen vier ik de verrijzenis van het gezin’
Henri Hemelsoet is diaken en kunstenaar. In De Tinten staat hij vluchtelingen bij, in zijn atelier schildert hij het kruis … in eindeloze variaties.
Andere kunstenaars maken portretten of landschappen, maar Henri Hemelsoet schilderde voor zijn laatste exposities alleen nog maar kruisen. Je kan daarmee eindeloos variëren, zo verklaart hij zijn voorliefde voor het thema. Van een combinatie met prikkeldraad tot één met de zon, telkens vertel je een nieuw verhaal. Nooit kun je alle dimensies in 1 beeld vatten. Dat zet aan tot mediteren.
Momenteel werkt de diaken aan een tekening met een kruis – uiteraard – dat volledig opgebouwd is uit horizontale en verticale lijnen … kruisen dus. Op de drukpers in zijn atelier ligt werk van Johan Tahon. De kunstenaar schonk het met de bedoeling een aantal exemplaren te drukken en te verkopen ten voordele van De Tinten. Na een grafische opleiding werkte Henri Hemelsoet tot aan zijn diakenwijding voltijds als drukker van etsen.
Waar gaat het jou om in je werk?
Henri Hemelsoet • Het kruis is voor mij niets triestigs, maar het symbool van inclusief lijden en verrijzen, van leven ten volle. In het kruis komen een horizontale en een verticale lijn samen. Op dat snijpunt ligt mijn diakenschap: daar probeer ik verbinding te maken met wat ons overstijgt en met de mensen om mij heen.
Hoe dichter je naar dat snijpunt komt, hoe dieper je verwantschap kunt voelen met mensen.
Die verwantschap wil ik voelen als diaken, als mens, als kunstenaar. Het werk waar ik momenteel aan bezig ben, drukt dat uit in het kwadraat, aangezien het enkel bestaat uit horizontale en verticale lijnen, en dat in grijstinten. Als kunstenaar gaat het me natuurlijk ook om het variëren met kleuren en harmonieën, het expressieve.
Pasen voelt vreemd aan dit jaar, nu afzondering en stilte gewoon doorgaan … Hoe beleef jij dat?
Het is heel dubbel. Enerzijds is er het lijden dat voortduurt: geen sociaal contact kunnen hebben, zoveel mensen die ziek zijn en zelfs sterven en begraven worden in grote eenzaamheid. Anderzijds brengt deze crisis ook veel goeds naar boven bij mensen.
Die dubbelheid zien we ook in De Tinten. Normaal gezien gonst het gebouw van de vrijwilligers en van de mensen op zoek naar kleding, voeding, een luisterend oor, medisch advies. Maar nu staat het leeg en gaan de vrijwilligers op zoek naar de mensen.
Er is enorm veel solidariteit.
De eerste dag dat we niet meer open mochten doen, werden godzijdank 300 kartonnen dozen gebracht. En we kregen plotseling enorm veel nieuwe vrijwilligers die iets wilden doen. Dus hebben we voedselpakketten gemaakt en zijn ze gaan rondbrengen. Natuurlijk alles volgens hygiënische voorschriften.
De mensen die voorheen hun adres liever niet prijs gaven, laten zich nu wel vinden. Alleenstaande mensen die we niet aantroffen op hun eigen adres, blijken ingetrokken bij een bekende om toch wat gezelschap te hebben. En onze medische dienst werkt nu van op afstand. Komt er iemand met een ontstoken hand, dan maken we een foto en sturen die door. Met het advies van de dokter kan hij naar de apotheek. Voorschrift wordt later geregeld.
Hoe wil jij de vreugde van Pasen vasthouden in de weken die komen?
De verrijzenis van Pasen zal erin bestaan dat bepaalde waarden, die we begraven hadden onder een verkeerd streven, heropleven. Ik zag in een parkje een vader met zijn kinderen spelen. Ze hadden de tijd van hun leven.
Laat ons deze Pasen vieren als de verrijzenis van het gezin!
Zonder het lijden van veel mensen te onderschatten, geloof en voel ik nu al die verrijzenis; ook in de waardering voor zorgpersoneel en wat ze doen om lijden te verzachten. Toevallig ben ik net een boek aan het lezen over de Holocaust. Toen deed men er alles aan om mensen te dehumaniseren. Vandaag zien we het tegenovergestelde.
Haast iedereen is zich bewust van zijn verantwoordelijkheid om goed voor zichzelf te zorgen en op die manier voor zijn naaste. Dat is heel sterk, en niemand stelt het in vraag.
De relatie tot de naaste behoort tot de waarheid van het leven.
Bron: Kerknet.be