Leestip van de dag – donderdag 20 juli 2017

Bereikbaarheid

De neiging is groot om ook op vakantie via allerlei kanalen bereikbaar te zijn. Luk Vanmaercke pleit voor een alternatief.

Staan we er wel eens bij stil hoe belangrijk bereikbaarheid in onze hedendaagse samenleving is? Het is nog maar enkele generaties geleden dat onze bereikbare wereld niet veel verder lag dan de afstand die we te voet konden afleggen. Toen auto’s en openbaar vervoer nog niet bestonden, beperkte de wereld zich voor de meeste mensen tot het dorp of de stad waarin ze woonden. Wat verder weg lag, was onbekend en nauwelijks van betekenis.

Ook na de invoering van moderne transportmiddelen
bleef onze wereld nog lange tijd beperkt.

Ik herinner me nog levendig hoe ik als ventje op de bus werd gezet om met KVLV, toen nog de Boerinnenbond, naar de Efteling te gaan. Dat sprookjespark ligt in Nederland, net over de grens. Vandaag noemen we dat vlakbij, zelfs om de hoek. In de jaren 1970 was dat voor de meeste van mijn medereizigers echter een andere wereld. Voor velen was het de eerste keer in hun leven dat ze naar een ander land reisden. Ze waren opgewonden en onzeker, want ze hadden guldens bij zich, een vreemde munt, die ze nog nooit eerder hadden gezien. Als ik dat verhaal aan mijn kinderen vertel, denken ze dat ik opgroeide in de middeleeuwen.

Alsof het niets is

Zo snel is de wereld dus veranderd. Alles is tegenwoordig bereikbaar. Noem een bestemming op aarde, om het even waar, en er is altijd wel iemand die er al geweest is. Overdreven? Nauwelijks. Voor enkele tientallen euro vliegen we naar eender welk Europees land. Wie er wat meer geld tegenaan gooit, reist naar andere continenten alsof het niets is. Exotische landen zijn niet langer onbekend gebied, ze werden bestemmingen op een bucket list, een verlanglijstje dat we achteloos afvinken. De foto’s gooien we op Facebook of Instagram, toegankelijk voor vrienden en kennissen.

De sociale media maken de wereld inderdaad nog bereikbaarder. Wie vroeger familie had aan de andere kant van de wereld, schreef brieven op blauw luchtpostpapier en moest weken of maanden wachten op nieuws. Nu sturen we een mailtje, skypen of whatsappen we even, delen we foto’s van verjaardagsfeestjes of huwelijken. We weten meer over een tante in Argentinië of een vriend in Hongkong dan over de mensen die vijf huizen verderop wonen. De digitale bereikbaarheid van de wereld is totaal.

Dat alles is overwegend positief, laten we niet
mopperen over al die nieuwe mogelijkheden.

Er zit echter ook een keerzijde aan. De wereld is niet enkel bereikbaar geworden voor ons, wij zijn ook bereikbaar voor de wereld. Het gevoel bekruipt ons al eens dat we nooit meer met rust worden gelaten. Ging je vroeger op reis, dan had je een paar weken geen enkel contact met het thuisfront of met je collega’s op het werk, op het obligate postkaartje na. Nu blijft de stroom aan berichten gewoon doorlopen op je smartphone. De neiging is groot om permanent in contact te blijven met de buitenwereld. We kennen nauwelijks nog momenten van onbereikbaarheid.

Een hemels genoegen

Dat is best vermoeiend. Wat zouden we er goed aan doen om af en toe onze eigen onbereikbaarheid te organiseren. Zet die gsm maar uit, laat die e-mails enkele weken ongelezen, negeer die tijdslijn op Facebook of Twitter. De wereld stopt niet met draaien omdat we er even helemaal tussenuit knijpen. In tijden van extreme bereikbaarheid is onbereikbaar zijn een hemels genoegen.

Of misschien moeten we tijdens de vakantie
onze bereikbaarheid helemaal anders invullen.

Op reis gaan wordt dan bereikbaar zijn voor de mensen die je meeneemt, voor de omgeving waar je naartoe trekt, voor de cultuur die je er ontdekt. Het verre loslaten en je onderdompelen in het nabije. Tijd en aandacht hebben voor je partner, voor je kinderen en kleinkinderen, voor je reisgenoten die op jachtige momenten al eens op de tweede plaats komen. Echt bereikbaar worden door onbereikbaar te zijn, is dat geen mooie vakantiegedachte?”

Bron: Kerknet.be – Kerk en Leven