Leestip van de dag – vrijdag 4 november 2016

Christenen, moslims en yezidi lopen voor vrede in Erbil

Terwijl het Iraakse leger volop bezig is met de bevrijding van Mosul, wordt 80 km verderop een marathon voor vrede gelopen. Wim Deloof was erbij.

Auteur: Wim Deloof

Het is vrijdag 28 oktober. De winkels zijn dicht in Erbil en de drukke straten lijken uitgestorven. Voor de moslims is het de heilige dag. Vandaag heeft iedereen tijd om mee te lopen in de marathon. Het geeft direct de verhoudingen aan in Iraaks Koerdistan: de christenen vormen een minderheid, maar religie is geen twistpunt, zeker niet aan deze startlijn. De sfeer is ontspannen en gezellig.

Ik kom om halfacht Mosul Street opgewandeld. Rechts van me ligt het Sami Adulrahmanpark. Links zie ik een dorre vlakte, met verderop een industrieterrein. Aan de horizon tekenen zich de contouren af van torenkranen en grote betonnen constructies.

De vele bouwprojecten getuigen van geloof in de toekomst. Dit is niet wat ik verwacht had in Irak.

Do you speak English?, vraagt een jonge kerel enthousiast. Abdullah, 19 jaar oud, woont in Erbil en studeert voor tandarts. Je valt op. We zien hier weinig vreemdelingen. Iedereen denkt aan IS en het geweld in Bagdad en in Mosul. De meeste buitenlanders reageren ook verbaasd als ze horen dat wij internet hebben. Nochtans zijn het 4G-netwerken, net als in veel andere landen.

Reclame voor bier

Het is negen uur. Officieel moeten we al een uur aan het lopen zijn. Maar opeens begint de massa te roepen: Peshmerga, Peshmerga!

De deelnemers juichen de Koerdische strijders toe die de regio beschermen tegen IS. Abdullah: De situatie hier is anders dan in de rest van Irak. We hebben hier geen problemen tussen religies. Mijn beste vriend is een christen uit Ankawa. Zelf ben ik moslim.

Ankawa ligt aan de rand van Erbil. Er leven veel christenen. Anders dan je zou verwachten in Irak zie je hier ook af en toe reclame voor bier. Maar op straat drinken is verboden, zegt Abdullah. Zijn enthousiasme doet vermoeden dat hij zelf ook wel stiekem een slok lust. Hoe dan ook moet hij zich haasten want de productie en het gebruik van alcohol worden almaar meer aan banden gelegd.

Vluchtelingen lopen mee

Aan de start flirt de temperatuur intussen met de 30°C wanneer plots de dranghekken opengaan. De wedstrijd is begonnen. We lopen voorbij het nieuwe gerechtsgebouw en passeren iets verderop een groot kantorencomplex dat over enkele maanden open gaat. Daarna gaan we de hoek om en duikt een imposant luxehotel op. Alweer niet wat ik verwacht op nauwelijks 80 km van Mosul.

Ondanks al die projecten is het moeilijk om de gevolgen van het geweld in de regio te negeren.

Ik kom een groep lopers tegen met T-shirts van SOS Chrétiens d’Orient. Bij de bevoorradingspost zegt een vrouw uit Qaraqosh dat ze meeloopt voor de vrijheid. Ik ben sinds twee jaar en drie maanden weg uit mijn woonplaats. Ik wist niet waarheen en werken of studeren was opeens onmogelijk.

Feest in het park

Een uur later is het deelnemersveld flink uitgedund. Er zijn afstanden van 5 tot 42 kilometer. Maar veel Irakezen gaan voor de korte pijn. Ook heel wat bevoorradingsposten gaan dicht.

Rond de lege tafels ligt alleen nog een berg afval. Het doet onwillekeurig denken aan de verlaten dorpen enkele tientallen kilometer verderop.

In het park hoor ik intussen het feestgedruis opstijgen. Alleen een paar fanatiekelingen blijven nog ronden draaien. Wanneer ook zij uiteindelijk het park inlopen, is het feest al achter de rug. Het gaat snel in Erbil: nieuwe straten, winkels en wijken. Maar in de schaduw liggen de vluchtelingenkampen en ook hier zullen ze de komende jaren nog heel veel werk hebben.

Bron: Kerknet.be

marathonerbilc