Leestip van de dag – zaterdag 22 april 2017

De oudste en de jongste priester

Liefst 70 jaar verschil is er tussen de jongste en de oudste priester van het bisdom Brugge. We laten hen aan het woord.

Michel Maeckelberghe werd in 1919 in Steenkerke bij Veurne geboren. Zijn ouders waren landbouwers en daar ontdekte hij de rijkdom van zaaien en oogsten. Matthias Noë groeide op in Damme en werd twee jaar geleden priester gewijd.

Welke ontmoeting of moment uit je priester-zijn zal je niet snel vergeten?

Michel   Er zijn er zovele in de vele jaren dat ik priester ben. De pijnlijke van uitvaarten, zeker bij een zelfdoding. Of die herinnering aan de oorlog, waarbij een Engelse vlieger in ons dorp werd neergeschoten en terechtkwam op het huis van mijn beste vriend. Hij overleefde het, maar zijn ouders, drie zussen en een ziek weeskind kwamen om. Zo pijnlijk. Maar er zijn ook de vele mooie momenten: het samen bidden en vieren bij de grot van Lourdes in het bos van Westvleteren toen ik daar kapelaan was. Daar kwamen zovele mensen naartoe. Er is ook de herinnering aan mijn hartinfarct en mijn beleving daarvan in het ziekenhuis. En de toewijding van de artsen en verpleegkundigen daar… dat ontroert mij. Of ik denk aan de beelden van de brand in de kerk van Anzegem. Ik ben daar ook nog pastoor geweest.

Maar het is de dankbaarheid die bovendrijft.
(Michel, 98 jaar)

Matthias  Ik ben nog niet zo lang priester, maar ik heb vooral mooie herinneringen aan gesprekken met mensen. Zeker die waar ik echt tijd had om te luisteren. Dat is zoveel belangrijker dan goeie raad geven. Ik denk ook nog aan mijn contacten met de kinderen van het eerste leerjaar. Eén van hen noemt mij Jezus. Die denkt wellicht dat dit mijn naam is omdat ik Hem zo vaak noem.

Waarom kozen jullie voor het priesterschap?

Matthias • Toen ik 18 was, heeft de film The Passion of the Christ mij diep geraakt. Ik vond het confronterend dat Jezus zoveel had meegemaakt. En ik stelde mezelf de vraag: wat doe ik? Die confrontatie deed me groeien naar een radicale keuze.

Michel • Het beeld van de zaaier heeft me altijd aangesproken — dat is wellicht mijn landbouwersverleden. En ik voelde me aangesproken om op Gods akker te gaan werken. Ik heb thuis ook zoveel liefde mogen ervaren die naar een grotere Liefde verwees. Er was het samen bidden met het gezin, de zorg voor mensen. Ik besloot naar het seminarie te gaan en werd op 16 april 1944 priester gewijd.

Welke bijbeltekst inspireert je?

Michel • Er zijn er zovele. Uiteraard het verhaal van de zaaier, maar ook Abraham inspireert me: hij trekt weg en gaat waar hij gezonden wordt. Dat heb ik een paar keer aan de lijve mogen ervaren toen de bisschop mij een nieuwe benoeming gaf. Of het laatste avondmaal en de voetwassing. Wat een gebaar stelde Jezus daar!

Matthias • Ik ben altijd al geraakt geweest door Jezus’ uitspraken over de eindtijd en Jezus’ oproep tot bekering hierbij. Die verhalen leren mij een andere Jezus kennen. Jezus is niet altijd braaf en goed. Hij daagt ook uit.

Van Jezus’ leven gaat een sterk appèl uit: doe iets met je leven!
(Matthias, 28 jaar)

Wat betekent priester zijn voor jou?

Michel  Voor mij is dat mijn leven in Gods handen leggen. Als ’t God belieft, zeiden we vroeger. Priester-zijn is voor mij zorg dragen voor mensen. Trouw blijven aan het gebed en de eucharistie.

Matthias  Ik ben echt dankbaar om priester te zijn. Ja, ik ben gelukkig. Dat wil niet zeggen dat ik altijd supergelukkig rondloop. Zo is het leven niet, maar ik ben wel hoopvol. De hoop is ook de kracht van het evangelie. En dat maakt mij gelukkig.

Bron: Kerknet.be

Foto: Inge Cordemans