Lezingen van de dag – dinsdag 22 november 2016

dinsdag in week 34 door het jaarbijbel


Uit het boek Apocalyps 14, 14-19

Johannes vertelt ons van het eindoordeel. De Mensenzoon zal op zijn uur de overrijpe oogst maaien en de trossen van de wijngaard der aarde in de perskuip werpen. Toen Jezus voor zijn rechters stond had Hij dit uur voorzegd. Zo zal zijn plan met de mensen voltooid worden.

Ik, Johannes, zag dit: een witte wolk, en daarop zat iemand die eruitzag als een mens. Hij had een gouden krans op zijn hoofd en een scherpe sikkel in zijn hand.
Uit de tempel kwam een andere engel, die Hem die op de wolk zat met luide stem toeriep: ‘Laat uw sikkel komen om te oogsten. Want de tijd om te oogsten is gekomen; de aarde is meer dan rijp voor de oogst.’
Toen wierp degene die op de wolk zat zijn sikkel op de aarde, en de aarde werd geoogst.
Er kwam een andere engel uit de hemelse tempel, die ook zo’n scherpe sikkel had.
Bij het altaar vandaan kwam weer een andere engel, degene die zeggenschap heeft over het vuur. Hij riep de engel met de scherpe sikkel luid toe: ‘Laat je scherpe sikkel komen om de druiven te oogsten in de wijngaard op de aarde, want de druiven zijn rijp.’
Toen wierp de engel zijn sikkel op de aarde, en hij oogstte de druiven in de wijngaard op de aarde en gooide ze in de grote perskuip van Gods woede.

 

Psalm 96, 10-13

Refr.: Rechtvaardig zal de Heer de wereld berechten.

Zeg aan de volken: ‘De Heer is koning. Drieeenheid_2
Vast staat de wereld, zij wankelt niet.
Hij oordeelt de volken naar recht en wet.’

Laat de hemel verheugd zijn, de aarde juichen,
de zee bruisen en alles wat daar leeft.
Laat het veld verblijd zijn en alles wat daar groeit,
laten alle bomen jubelen.

Jubel voor de Heer, want Hij is in aantocht,
in aantocht is Hij als rechter van de aarde.
Rechtvaardig zal Hij de wereld berechten,
de volken oordelen, trouw aan zijn woord.

 

Uit het evangelie volgens Lucas 21, 5-11

De leerlingen stellen Jezus vragen over de tekens van de eindtijd en van de verwoesting van de tempel. Maar Hij antwoordt niet onmiddellijk. Om hun geloof niet teleur te stellen, waarschuwt Hij voor valse interpretaties en voor eigen oplossingen.

Toen er gesproken werd over de tempel, over de mooie stenen en wijgeschenken waarmee hij versierd was, zei Jezus: ‘Wat jullie hier zien, er zullen dagen komen waarop geen steen op de andere zal blijven; alles zal worden afgebroken.’
Ze stelden Hem toen de vraag: ‘Meester, wanneer zal dat allemaal gebeuren en aan welk teken kunnen we het herkennen?’
Jezus zei: ‘Let op, laat je niet misleiden. Want er zullen velen komen die mijn naam gebruiken en zeggen: “Ik ben het, ”of: “De tijd is gekomen.” Volg hen niet! Als jullie berichten horen over oorlog en opstand, raak dan niet in paniek. Die dingen moeten eerst gebeuren, maar dat is nog niet meteen het einde.’
Hij vervolgde: ‘Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk zal de strijd aanbinden met het andere, er zullen zware aardbevingen komen en hongersnoden en epidemieën alom, en er zullen aan de hemel grote en verschrikkelijke tekenen verschijnen.’

Van Woord naar leven

Voor een christen zijn kerken en kapellen plaatsen waar men alleen of met anderen God lof brengt. Het is goed deze plaatsen te eerbiedigen, ze mooi te houden, en ze te gebruiken waarvoor ze dienen.Doch de ware tempel van God is het hart van de mens. Het is dé verblijfplaats bij uitstek van Christus zelf. Vanuit het hart leeft men, kiest men, doet men dingen, laat men dingen ... vanuit Christus.Jezus' aanwezigheid in ons hart is als het ware een verlenging van zijn aanwezigheid in kerken. Of anders gezegd: een eucharistieviering mag niet eindigen bij het verlaten van de kerk. Zoals Christus zich aan ons gegeven heeft in zijn Brood en in het Woord, zo moeten wij nu verenigd met Hem, ons geven in ons dagelijks leven buiten het kerkgebouw, wat wil zeggen: liefhebben vanuit Christus. Moest dit niet zo zijn ... we zouden God misschien wel lof hebben gebracht met onze lippen door een fantastisch mooi verzorgde liturgie, schitterende gebeden, een knap koor,... maar niet bereid Hem te ontvangen en blijvend in ons te dragen en uit te dragen. Dat heeft geen zin ! Liturgie en leven moeten één zijn.Wijzelf moeten tempel worden, als het ware levende tabernakels. In ons dagelijks leven moeten we bereid zijn de Heer te volgen. Bereid ook om afgebroken te worden tot de laatste steen. Ja, bereid het kruis als weg te zien en te gaan als een weg van werkelijke bevrijding voor allen en alles. Niet in ons eentje, maar verenigd met de Heer; Hij met ons - door ons - in ons.kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer,3630715020 wees een blijvende gast in ons hart en help ons te leven vanuit U. Leer ons van moment op moment te vertoeven bij U, opdat al ons doen en laten doordesemt mag zijn van U, opdat de vruchten van ons leven uw vruchten mogen zijn. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.