Lezingen van de dag – zaterdag 13 juni 2015

ONBEVLEKT HART VAN MARIA          (Eigen lezingen)


Uit de profeet Jesaja 61, 9-11

Ik wil juichen en jubelen in de Heer.

Hun kinderen zullen vermaard zijn bij alle volken, heel de aarde kent hun nageslacht. Dan zullen allen die hen zien erkennen: ‘Dat zijn de kinderen die de Heer heeft gezegend.’
Ik vind grote vreugde in de Heer, mijn hele wezen jubelt om mijn God. Hij deed mij het kleed van de bevrijding aan, hulde mij in de mantel van de gerechtigheid, zoals een bruidegom een kroon opzet, zoals een bruid zich tooit met haar sieraden.
Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.

 

1 Sam. 2, 1 + 4 + 5ab + 6 + 7 + 8abcd

Refr.: De Heer doet mijn hart van vreugde slaan.

Nu juicht mijn hart dankzij de Heer,
fier heft mijn hoofd zich op, dankzij de Heer,
mijn mond spreekt vrijmoedig tegen mijn vijanden, praying-hands
want dankzij uw hulp beleef ik vreugde.

De boog van de helden is gebroken,
en wie wankelen weten zich gesterkt.
Die genoeg hadden, verkopen zich voor brood,
en wie hongerden zijn verzadigd.

De Heer doet sterven en doet leven,
zendt naar het dodenrijk en leidt eruit omhoog.
De Heer maakt arm en hij maakt rijk,
vernedert diep en heft hoog op.

De zwakke en de arme helpt Hij overeind,
Hij haalt hen uit het stof en uit het slijk.
Tussen de edelen zet Hij hen neer,
Hij houdt een ereplaats voor hen vrij.

 

Uit het evangelie volgens Lucas 2, 41-51

Wist u dan niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn ?

De ouders van Jezus gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem.
Toen Hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. In de veronderstelling dat Hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze Hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken.
Toen ze Hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om Hem daar te zoeken.
Na drie dagen vonden ze Hem in de tempel, waar Hij tussen de leraren zat, terwijl Hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden.
Toen zijn ouders hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen hem: ‘Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.’
Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’
Maar ze begrepen niet wat Hij tegen hen zei.
Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun voortaan gehoorzaam. Zijn moeder sloot alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart.

Van Woord naar leven

Maria sloot alles wat er met Jezus gebeurd was in haar hart… zo lezen we vandaag.Als we kijken naar God in ons leven, naar de weg die Hij met ons wil gaan, naar zijn uitnodiging aan ons adres, dan vermoed ik dat het voor ons ook niet altijd zo duidelijk was en is. Soms is zijn spreken klaar als pompwater, maar dikwijls hanteert Hij een soort van spreken dat absoluut niet zo helder overkomt, integendeel. Zo zijn we niet altijd zeker of we Hem horen. Soms horen we ook onszelf en denken Hem te horen. En als we Hem dan al horen, geschiedt dat dikwijls in een soort waas van mysterie. Het zou eenvoudiger zijn moest Hij wat duidelijker en directer zijn… zou men kunnen denken. Ik denk soms zo (bloos).We leven in een tijd waar alles uitgeklaard moet worden, en liefst zo snel mogelijk. Is er een vraag, dan moet het antwoord meteen volgen. Zo niet moet de vraag onderzocht worden en zo snel mogelijk het antwoord gezocht worden. Als dat niet lukt wordt het al snel niet ernstig genomen. Zo is God duidelijk niet. God neemt zijn tijd. En daar heeft Hij beslist z’n reden voor.Gods spreken moet rijpen, het moet gedijen. En waar kan zijn spreken het beste groeien in de stilte van ons hart… Dat betekent: zijn spreken laten voor wat het is, er niet aan prutsen, het niet te snel invullen, niet te snel conclusies trekken. Het betekent: de nodige tijd nemen om te verwijlen bij zijn spreken. Gebed dus. En wel dagelijks. En niet kort. Tijd zoeken, tijd nemen. Stil maken, zowel rondom je als in je. Het betekent je agenda, je bezigheden, je verlangens stilleggen. Het is volledig stil vallen. Het is luisteren, ook al hoor je niet. Het is arm worden, leeg, beschikbaar. Het is je laten opnemen, je als het ware laten opzuigen. Het is zeggen met of zonder woorden: ‘Gij Heer, enkel Gij’.Als de drukte van de dag je teveel in beslag neemt… sta dan ofwel heel vroeg, of sta op in de nacht. Deze tijd kan niemand van je afnemen. Het zijn zalige momenten, echt waar. We denken te snel dat nachtwake enkel voor monialen is… Nee hoor, nachtgebed kan door iedere gelovige gebeuren, in welke staat hij ook leeft. We moeten er natuurlijk verstandig mee omgaan. Een mens heeft ook z’n nachtrust nodig. Maar dit laatste gebruiken we soms te snel om ’s nachts niet te moeten opstaan, of om ons ’s morgens in alle vroegte nog eens goed om te draaien.Moge de Geest ons het verlangen naar gebed geven.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Maria, goede Moeder,mary-copy neem ons als uw kinderen bij de hand en leer ons wat het betekent beschikbaar te zijn voor Gods wil in ons leven. Leer ons stil te worden, leer ons zwijgen in het gebed, leer ons luisteren naar Gods aanwezigheid, leer ons het waaien van de Geest aanvoelen. Maria, goede Moeder, bid voor ons. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.