Lezingen van de dag – maandag 17 aug 2020
maandag in week 20 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 24, 15-24
Om Jeruzalem tot inkeer te brengen wordt van de profeet Ezechiël gevraagd zelfs zijn overleden vrouw niet te betreuren. Bij dit zonderling gedrag vraagt het volk om uitleg. Zo vindt de profeet gelegenheid om namens God aan te sporen tot bekering.
De Heer richtte zich tot mij:
‘Door een plotselinge slag zal Ik het liefste wat je hebt van je wegnemen. Je mag daar niet om rouwen of treuren, en je tranen niet laten vloeien. Klaag in stilte, rouw niet om de dode. Wikkel een tulband om en doe je sandalen aan; bedek je baard niet en eet niet van het brood dat de mensen je brengen.’
Die ochtend sprak ik nog tegen het volk, en ‘s avonds stierf mijn vrouw. De volgende morgen deed ik wat mij was opgedragen.
Het volk vroeg mij: ‘Wilt u ons uitleggen waarom u zich zo gedraagt, en wat dat voor ons betekent?’
Ik antwoordde: ‘De Heer heeft zich tot mij gericht. Hij droeg me op tegen het volk van Israël te zeggen: “Dit zegt God, de Heer: Ik ga mijn heiligdom ontwijden, de plaats waaraan jullie je trots en kracht ontlenen, jullie liefste bezit, de plaats waarnaar jullie hart verlangt. De zonen en dochters die jullie daar achtergelaten hebben, zullen vallen door het zwaard. Jullie zullen doen wat Ik heb moeten doen: Jullie mogen je baard niet bedekken, en niet eten van het brood dat de mensen jullie brengen. Wikkel een tulband om en doe je sandalen aan, rouw niet en treur niet. Jullie schuld wordt jullie ondergang, en jullie zullen bij elkaar je leed klagen. Zo zal Ezechiël voor jullie een teken zijn: zoals hij heeft gedaan, zo moeten jullie doen. Als het onheil komt, zullen jullie beseffen dat Ik God, de Heer, ben.”’
Deut. 32, 18-21
Refr.: De rots die u voortbracht hebt u verworpen.
U vergat de God die u gebaard heeft,
u verwierp de rots die u ter wereld bracht.
Toen de Heer zag wat u deed,
bemerkte hoe zijn kinderen hem krenkten,
ontstak Hij in hevige toorn.
Ik zal me van hen afkeren
en dan eens zien hoe het hun vergaat.
Want dit is een verdorven geslacht,
niemand van hen is te vertrouwen.
Ze tergden mij met wat geen god is
en daagden mij uit met hun nietige afgoden.
Daarom terg Ik hen met wat geen volk is,
Ik daag hen uit met een volk zonder verstand.
Uit het evangelie volgens Matteüs 19, 16-22
God is een jaloerse God, lezen wij zo dikwijls in het Oude Testament. Christus eist nog meer. Hij kan geen vrede vinden met een halve inzet. Hij verlangt dat wij Hem totaal volgen. Dit wordt sprekend geïllustreerd door het verhaal van de rijke jongeling.
Er kwam iemand naar Jezus toe met de vraag: ‘Meester, wat voor goeds moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?’
Hij antwoordde: ‘Waarom vraag je me naar het goede? Er is er maar één die goed is. Als je het leven wilt binnengaan, houd je dan aan zijn geboden.’
‘Welke?’ vroeg hij.
‘Deze’, antwoordde Jezus, ‘pleeg geen moord, pleeg geen overspel, steel niet, leg geen vals getuigenis af, toon eerbied voor uw vader en moeder, en ook: heb uw naaste lief als uzelf.’
De jongeman zei: ‘Daar houd ik me aan. Wat kan ik nog meer doen?’
Jezus antwoordde hem: ‘Als je volmaakt wilt zijn, ga dan naar huis, verkoop alles wat je bezit en geef de opbrengst aan de armen; dan zul je een schat in de hemel bezitten. Kom daarna terug en volg Mij.’
Na dit antwoord ging de jongeman terneergeslagen weg; hij had namelijk veel bezittingen.
Van Woord naar leven
Na een deugddoende vakantiestop ben ik er weer met een dagelijkse mijmering vanuit het Woord. Ik zou zeggen: hecht niet teveel belang aan mijn woorden; wel aan het Woord. Zie de mijmering (àls het al enige waarde heeft) als een mogelijke ondersteuning wat betreft het ontvangen, begrijpen en dragen van het Woord. Maar richt u vooral naar het Woord, en het bemediteren daarvan. Immers doorheen het Woord spreekt Christus ons aan, en baart God Hem in ons diepste zelf.Zo roept Christus ons vandaag op arm door het leven te gaan. En dan heeft Hij het niet over dat soort armoede waar een mens ziek van wordt, ondervoed, waar ouders geen eten hebben voor hun kinderen. Nee, het gaat hier om een soberheid, een wijze van leven waar je enkel die dingen bezit die je nodig hebt. Al wat je niet echt nodig hebt kan je beter van de hand doen, zo stelt het evangelie, en liefst nog op zo’n manier dat de armen er baat aan hebben.Laten we eerlijke zijn: het is best een lastig evangelie. De meesten van ons zijn relatief rijk; rijk toch in vergelijking met vele mensen in deze wereld die écht arm zijn, gezinnen die ’s morgens niet weten of ze ’s avonds eten zullen hebben voor hun kinderen.Wat onze westerse levensstijl betreft: We slaan hier in het westen nogal dikwijls de evangelische bal mis, zowel thuis als in de Kerk. Jammer. Als je in de Handelingen leest hoe eenvoudig de eerste christenen leefden, hoe zij alles deelden met elkaar en met de armen… We kunnen er veel van leren.Hier in het westen hebben we als christenen snel de neiging om dergelijke oproepen van het evangelie te spiritualiseren. Het gaat om een geestelijke armoede, een zich leeg maken voor God, zeggen we al snel. Oh ja, daar gaat het ook om, heel zeker. Maar in dit geval, in het evangelie van vandaag, bedoelt Jezus het echt wel letterlijk. We moeten ons niets voorliegen.Vorig jaar las ik de biografie van de heilige Vincentius a Paulo. Wat me opviel bij deze man (zoals me dat opvalt bij zovele heiligen en andere grote mensen binnen en buiten de Kerk) is dat hij zijn volgelingen opriep om zelf uiterst sober te leven, en hun leven ten dienste te stellen van de armen. Hoe kun je de armen helpen als je zelf niet sober leeft… zo stelde hij. Wat natuurlijk waar is.Op zich is het niet moeilijk met een doorlopend relatief groot loon enkele percenten af te staan aan de armen; als we dat al doen. Da’s goed en alle lof waardig. Maar het is niet moeilijk. Het is geven vanuit een luxe-situatie. Ik zeg niet dat dit ‘zonde’ is, ik lees alleen maar dat Jezus vraagt om je bezit te verkopen en de opbrengst aan de armen te geven.Het zou mooi en goed zijn moesten er nog eens mensen in de Kerk opstaan zoals een Franciscus of een Clara van Assisi, die huwden met ‘Vrouwe Armoede’ omwille van Christus en Gods Rijk. Ze deden dat beiden zeer trouw, tot het overdrevene toe. Jammer genoeg duurde het niet lang. Al snel liepen de minderbroeders en de clarissen in mooi gestreken (geen goedkope) habijten en leefden in grote kloosters, ook al leefden ze persoonlijk wel sober. En heel waarschijnlijk hadden ze hun uitleg voor hun alsmaar groter wordende huizen (waar Franciscus niet mee akkoord ging!), net zoals ook wij onze uitlegsels hebben om ons rijkemansgeweten te sussen.Ik stel voor om het evangelie van vandaag in je binnen te laten zoals het er staat. Zet nu niet meteen deze namiddag je huis of auto te koop. Maar ik stel voor: vul dit evangelie niet te snel in. Laat het maar confronteren met je leven en de dingen die je hebt. En wel zo dat het Woord vruchtbaar wordt, en ons leven richting geeft, ten dienste van Gods rijk, de Liefde dienend.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.Laten wij bidden
Heer Jezus, tik tegen ons geweten wanneer onze levensstijl niet is zoals het evangelie vraagt. Tik, en blijf tikken. Voor ons is het misschien vervelend maar dat moet je je niet aantrekken. Tik maar. En wij, mogen wij vanuit uw getik kiezen onze financies en goederen te delen met zij die minder hebben. In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Laten wij bidden