Paus Cornelius († 253)

Eenentwintigste paus van maart 251 tot aan zijn marteldood

Cornelius was een zoon van Castinus uit de aanzienlijke Romeinse familie van de Cornelii. Hij was priester in Rome toen hij in 251 na een  sedisvacatie van vijftien maanden gekozen werd als bisschop van Rome. Zijn voorganger, Fabianus, was in 250 slachtoffer geworden van de christenvervolging van keizer Decius. Ook Cornelius zelf zou uiteindelijk het slachtoffer worden van vervolging.

Cornelius nam het bestuur van het bisdom op zich in een tijd dat er grote verdeeldheid heerste. Die had vooral betrekking op de vraag of de lapsi (zij die onder druk van de vervolgingen het christelijk geloof hadden afgezworen) weer konden terugkeren en zo ja, op welke wijze. Novatianus, die zich vrijwel onmiddellijk na de verkiezing van Cornelius door een drietal priesters liet kiezen als bisschop van Rome (en die sindsdien geldt als tegenpaus), vond dat afvalligen alleen konden terugkeren wanneer zij zich opnieuw lieten dopen. Cornelius was veel milder tegenover de spijtoptanten. In dit standpunt werd hij gesteund door zijn vriend Cyprianus de heilige bisschop van Carthago en kerkleraar, wiens feestdag ook op 16 september valt.

Keizer Decius was in de zomer van 251 gevallen in de slag bij Philippopel (het tegenwoordige Bulgaarse Plovdiv) tegen de Goten. Hij werd opgevolgd door Trebonianus Gallus, die de christenvervolging met nieuw elan ter hand nam.

Door Trebonianus werd Cornelius in 253 verbannen naar Cittavecchia. Hier stierf hij de marteldood. Volgens sommige overleveringen werd hij onthoofd. Vandaar dat hij vaak wordt afgebeeld met een zwaard in zijn hand. Volgens andere verhalen zou Cornelis gestorven zijn ten gevolge van de miserabele omstandigheden in Cittavecchia. Hij wordt hoe dan ook als martelaar vereerd.

Het is eigen aan alle tijden dat mensen (zowel gelovigen als anders- en niet-gelovigen) een beeld van Jezus proberen te schetsen. Dat is goed en nodig. Maar het is ook riskant en soms zelfs gevaarlijk. Dikwijls gebeurt dit namelijk op zo’n wijze dat dat beeld netjes in het hoofd past van degene die het beeld schetst; geboetseerd op eigen mensenmaat, maar ver verwijderd van wat is. En als men dit beeld dan nog gaat verkondigen… tja…
We moeten er uiterst voorzichtig en met veel liefde mee omgaan.

Niet dat een mens zelf niet mag nadenken over wie Jezus was. Er mag en moet over nagedacht en gestudeerd worden. Ja hoor, ook met kritische blik. Geen enkel probleem.

Van belang is te luisteren naar wat de Bijbel over Jezus zegt: Het Woord dat vlees is geworden, Gods welbeminde Zoon in wie Hij welbehagen heeft, beeld van de Vader, belichaming van het ‘ja’ en van de liefde. Wie de evangelies biddend leest komt gelovig te weten wie Jezus was, wat zijn zending was, hoe Hij onder ons aanwezig is, wat Hij vraagt, en zo meer.

Er bestaat ook zoiets als ‘studeren in de Geest’. Dat wilt zeggen: studeren met een open hart voor wat de Geest ons wilt openbaren. Niet enkel in het gebed komt God naar ons toe, maar ook in de studie. Waarom zou God zich afzijdig houden van de mens die Hem bestudeert? Net zoals in het gebed kan God zich openbaren in de studie over Hem of Jezus, in het bestuderen van de Bijbel, in het kennisnemen van de kerkgeschiedenis (waar Hij soms wel en soms niet werkzaam was), in het kennen van (echte) heiligen, in het zichzelf willen onderdompelen in de vele spiritualiteiten die het christendom kent, en zo meer.
Het komt erop neer biddend te studeren, met een arm en open hart, diep verlangend de ‘waarheid’ te mogen kennen over God, Jezus, zijn boodschap, de Kerk met grote K, zijn roep tot ieder van ons, enz…

Laat ons het beeld van Jezus niet te snel zelf invullen. Als we met vragen over Hem zitten laten we dan de evangelies lezen, de brieven, en deze steeds herlezen, dag na dag, studieus en biddend. Laten we er met elkaar over praten, biddend dat de Heer zichzelf mag openbaren doorheen het ‘goede gesprek’.

En als je er niet uitkomt, overweeg die dan die mooie woorden van Jezus: ‘Wie mij ziet, ziet de Vader’. Aanschouw de eucharistie, kijk naar het kruis, zie de Opgestane, kijk je medemens in de ogen, zie waar de liefde vraagt bemind te worden, enz.

Wil je weten wie God is, leer dan Jezus kennen. Word vriend van Hem, verwelkom Hem steeds dieper in je leven, ga met Hem mee waarheen Hij je ook voert, en leer van Hem, verinnig je met Hem, word zijn liefde.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Kom heilige Geest,
leg in ons het diepe verlangen God te willen kennen zoals Hij is. Niet wat wij denken over Hem is van belang, maar wel wat en wie Hij voor ons is. Maak ons innerlijk arm, vol liefde voor zijn komen in ons. Kom heilige Geest, maak ons tot biddende mensen.
Amen.