maandag in week 14 door het jaar

Uit de profeet Hosea 2, 16 + 17b-18 + 21-22

Het Verbond tussen God en zijn volk wordt in de Schrift dikwijls voorgesteld met symbolen van huwelijkstrouw. Het volk dat naar andere goden loopt, wordt door God als een liefhebbende bruidegom weer opgezocht. Hij wil alles vergeven, als zijn bruid, het volk, maar terugkomt.

Zo spreekt de Heer:
Mijn ontrouwe bruid zak Ik meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken. En zij zal mijn liefde beantwoorden als in de tijd van haar jeugd, als op de dag dat ze wegtrok uit Egypte. Dan, op die dag – spreekt de Heer –, zul je Mij ‘mijn man’ noemen in plaats van ‘mijn Baäl’. Ik zal je voorgoed tot mijn bruid maken. Ik zal je als bruid verwerven, in recht en gerechtigheid, in liefde en ontferming. Mijn vrouw zul je zijn, want Ik beloof je trouw, en jij zult de Heer toegewijd zijn.


Psalm 145, 2-9

Refr.: Genadig en liefdevol is de Heer

Elke dag opnieuw wil ik U prijzen,
uw naam loven tot in eeuwigheid:
Groot is de Heer, Hem komt alle lof toe,
zijn grootheid is niet te doorgronden.

Laat geslacht na geslacht uw schepping bezingen,
uw machtige daden verkondigen.
Laten zij spreken over de glorie van uw majesteit,
ook ik wil uw wonderen bekendmaken.

Laten zij getuigen van uw geduchte daden,
ook ik wil van uw grootheid vertellen.
Laten zij de roem van uw goedheid verbreiden,
uw gerechtigheid bejubelen.

Genadig en liefdevol is de Heer,
Hij blijft geduldig en groot is zijn trouw.
Goed is de Heer voor alles en allen,
Hij ontfermt zich over heel zijn schepping.


Vers voor het evangelie (Ps 25, 4c + 5a)

Alleluia.
Leer mij uw paden te gaan, Heer,
wijs mij de weg van uw waarheid
en onderricht mij.
Alleluia.


Uit het evangelie volgens Matteüs 9, 18-26

Als de leerlingen van Johannes de Doper vroegen of Jezus de echte Messias was, verwees hij onder andere naar zijn genezingen. Het verhaal uit dit evangelie is ook zo bedoeld: een teken dat het Godsrijk gekomen is. Het is de taak van de Kerk deze opdracht verder te zetten: al weldoende rondgaan en de mensen bijstaan in al hun kwalen.

Terwijl Jezus voor de menigte sprak kwam een vooraanstaand man naar hen toe die zich voor Hem neerwierp en zei: ‘Mijn dochter is zojuist gestorven. Kom alstublieft en leg haar de hand op, dan zal ze weer leven.’ 
Jezus stond op en volgde hem met zijn leerlingen. 

Plotseling naderde hen van achteren een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed. Ze raakte de zoom van zijn mantel aan, want ze dacht: Als ik alleen zijn mantel maar kan aanraken, zal ik genezen. 
Jezus draaide zich om, en toen Hij de vrouw zag zei Hij: ‘Houd moed, mijn dochter, uw geloof heeft u gered.’
En vanaf dat moment was de vrouw genezen.

Aangekomen bij het huis van de man zag Jezus de fluitspelers en de luid weeklagende menigte en Hij zei: ‘Ga naar huis, het meisje is immers niet gestorven, ze slaapt.’
Ze lachten Hem uit. 
Nadat iedereen was weggestuurd, ging Hij naar binnen. Hij pakte het meisje bij de hand, en ze stond op. 
Dit verhaal verspreidde zich in de hele omgeving.

Van Woord naar leven

Ik zal je voorgoed tot mijn bruid maken. Ik zal je als bruid verwerven, in recht en gerechtigheid, in liefde en ontferming. Mijn vrouw zul je zijn, want Ik beloof je trouw, en jij zult de Heer toegewijd zijn.
Zo lezen we vandaag bij de profeet Hosea.

Wat een engagement van God uit naar de mens toe. Hij kiest ons om te huwen. Wat een eer! Wat een genade! Wat een gebeuren!

Over deze zogenaamde Bijbelse huwelijksmystiek is al veel geschreven. Zelf las ik gisteren nog een prachtige commentaar op het boek ‘De donkere nacht’ van Johannes van het Kruis. Johannes gaat ervan uit dat God heel dikwijls ‘de nacht’ gebruikt om ons, mensen, tot zich te trekken en ons in zich op te nemen. De woestijn ons gegeven, en het achterlaten van onzentwegen, leiden tot (al dan niet gewaarwordende) eenheid met God.

Veel mensen beluisteren dit als een ‘ver-van-hun-bed-gebeuren’, weggelegd voor bijna-heiligen of mystici uit een al dan niet ver verleden. En het is natuurlijk waar dat heel wat mystici uit het verleden deze weg in de diepte zijn gegaan, wiens leven en inzichten via eigen geschriften of getuigenissen bewaard zijn gebleven. Het is beslist het werk van God dat deze mensen een zekere bekendheid hebben gekregen, al was het maar tot ‘stichting’ van zij die hen leren kennen via lectuur, studie, enzovoort.
Tegelijk is het zeker zo dat er ontelbare vrouwen en mannen zijn geweest in deze wereld die, zonder bekend te zijn geworden, deze weg van mystiek hebben bewandeld, en dit tot op vandaag. Geen geschriften, geen geestelijk nalatenschap, geen bekendheid. Maar wel ‘heiligheid’.

En dit laatste is beslist goed nieuws voor ieder van ons. Immers, wij allen, u en ik, zijn geroepen de weg van de mystiek te gaan. En dan gaat het er in de eerste plaats niet om om bijzondere mystieke ervaringen mee te maken (uren van de wereld zijn, zweven, bilocatie,…), maar wel om je eigen unieke weg mét God in de diepte te gaan. Hoe die weg eruit ziet, tot welke hoogten of laagten God je meevoert, is een zaak tussen Hem en u. Van belang is je relatie met God te verzorgen, te koesteren, je hele leven eraan te geven.

God vroeg in het verleden niet enkel de grote bekende mystici tot zijn bruid. Ook geeft Hij zijn hand niet enkel aan zij die een bepaalde graad van heiligheid zouden hebben bereikt. Nee, hij nodigt ieder van ons uit met Hem te huwen, waar we ook staan in het leven, wat we ook al dan niet hebben uitgespookt.

En Hij vraag je vandaag, zoals Hij dat gisteren deed, en zoals Hij dat morgen zal doen.

Aan u, aan ons, of we zijn huwelijksaanzoek ter harte nemen.

Ik zou zeggen: doen! Niet twijfelen. Wie de stap zet in Gods huwelijksboot te treden heeft het beste in zijn leven gekozen; het meest edele, het meest verhevene. Hij heeft zich namelijk gegeven aan het avontuur van de liefde tussen God en mens. En wel in twee richtingen: van God uit naar u toe, en van u uit naar Hem toe (God zelf is er het levend hart van). Deze interactie van liefde is het wezen van de eenwording met God. Liefde is nooit passief; ze is levend, fris, fruitig, bruisend; zowel bij zonneschijn als met zware bewolking.

Lieve mensen, laten we ons geven aan God, doorheen Christus die ons bewoont. Bid dat Gods Geest u voor deze weg mag openen. Adem in God zoals Hij dat doet in u, zoals Johannes van het Kruis dat zo diep zegt. Wees liefde. Groei in Hem. Opdat velen mogen proeven van Gods schoon- en goedheid.

Van harte, kris

Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Een gebed van Theresia van Avila

 

Mijn God,
ik hoef niet naar de hemel te klimmen om met U te spreken en bij U mijn vreugde te vinden.
Ik hoef mijn stem niet te verheffen om met U te praten. U hoort mijn reeds, want U bent in mij. Ik draag U in mijn hart.
Om U te zoeken heb ik geen vleugels nodig. Ik heb me enkel stil te houden, in mijzelf te kijken, me niet te verwijderen van een zo hoge Gast.
Als bij mijn broeder, mijn beste vriend, mag ik in U vertoeven, U zeggen wat mij kwelt, U vragen mij te helpen.
Ik weet dat Gij mijn God en Vader zijt, en ik uw kind.
Amen.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.