Ophouden je best te doen

Uitnodiging tot nederigheid

Allemaal hebben we nood aan innerlijke bevrijding. We hangen immers vast aan zoveel zaken die ons wegtrekken van God. En daar willen we hard aan werken. Willen ‘we’. Oh ja, zo graag willen ‘we’ het heft van onze innerlijke bevrijding zelf in handen nemen. En we gaan ons best doen. We gaan vanaf nu leven met de juiste intenties, we gaan trachten extra lief te hebben, we gaan meer bidden, we gaan onszelf en iedereen vergeven, we gaan ons leven herorganiseren, we gaan betere lectuur zoeken, enzovoort. We, we, we. Altijd maar die ‘we’ die z’n leven op orde wil stellen en z’n uiterste best wil doen. Klinkt mooi. Maar eigenlijk is het niet evangelisch.

André Louf zegt dat we moeten ophouden ons best te doen door het allemaal zelf in handen te nemen. Het evangelie nodigt ons uit tot een andere weg, namelijk de weg van de nederigheid: Afdalen van onze troon van zelfredzaamheid. In deze nederigheid ontstaat er ruimte voor de heilige Geest die genadevol in ons werkzaam wil zijn. In zijn heilige gloed wil de Geest ons omvormen tot mensen die de kunst verstaan zich te openen voor Christus, mensen die hun ‘niet kunnen’ aan de Hem schenken, zodat Hij, Christus, ons aanrakend in ons onvermogen, optilt in Gods Pasen.

Wanneer wij onze kwetsbaarheid, gebrokenheid en tekortkomingen aan Christus geven, vult Hij deze met zichzelf. Het donkere in ons wordt dan – in genade – omgebogen naar het licht van Gods liefde. Deze omvorming noemt André Louf het ‘feest van Gods barmhartigheid’. Het is het feest waar onze zogenaamde zwakheden bronnen worden van sterkte, omdat we toelaten dat de Heer ze aanraakt en omvormt.

Laten we niet langer streven naar heldhaftige daden van zelfverlossing, maar laten we ons overgeven aan de omvormende kracht van Gods genade. Niet als zelfprestatie, maar vanuit de gloed van de heilige Geest die diep in ieder van ons aanwezig is en nederig wacht tot we ons aan zijn heilig vuur toevertrouwen.

kris