Samen op weg als pelgrims van hoop

Al vóór zijn ziekenhuisopname op 14 februari schreef paus Franciscus zijn boodschap voor de veertigdagentijd van dit jaar. Hierin nodigt hij ons uit om als ‘pelgrims van hoop’ samen de weg naar Pasen af te leggen, met aandacht voor wie vandaag op zoek zijn naar vrijheid en nieuw leven.

Met het boeteteken van as op ons hoofd beginnen we in geloof en hoop aan de jaarlijkse pelgrimstocht van de heilige veertigdagentijd. De Kerk, moeder en leermeester, nodigt ons uit om ons hart voor te bereiden en open te stellen voor Gods genade, zodat we met grote vreugde de paastriomf van Christus, onze Heer, over zonde en dood kunnen vieren. Jezus Christus, gestorven en verrezen, is het centrum van ons geloof en de waarborg van onze hoop op de grote belofte van de Vader: het eeuwig leven.

Graag wil ik enkele overdenkingen meegeven over wat het betekent om samen op weg te gaan in hoop. Het motto van dit Heilig Jaar, ‘Pelgrims van hoop’, verwijst naar de lange tocht van het volk Israël naar het Beloofde Land, zoals beschreven in het boek Exodus: de zware reis van slavernij naar vrijheid.

We kunnen niet aan de Bijbelse exodus denken zonder ook stil te staan bij alle broeders en zusters die vandaag ellende en geweld ontvluchten, op zoek naar een beter leven voor zichzelf en hun geliefden.

Hierin ligt een eerste oproep tot bekering, want wij allen zijn pelgrims in het leven. Ieder van ons kan zich afvragen: hoe laat ik mij uitdagen door deze situatie? Het is een goede oefening voor de vastentijd om onszelf te confronteren met de concrete werkelijkheid van migranten, en dit diep op ons te laten inwerken. Zo kunnen we ontdekken hoe God ons uitnodigt betere reizigers te worden op weg naar het huis van de Vader.

Laten we deze reis samen maken. Samen op weg gaan, synodaal zijn, dat is de roeping van de Kerk. De Heilige Geest spoort ons aan om naar God én naar onze medemens toe te gaan, en ons nooit op te sluiten in onszelf.

Samen onderweg zijn betekent zij aan zij wandelen, zonder elkaar te vertrappen of te overstemmen, zonder afgunst, en zonder iemand achter te laten of buiten te sluiten. Laten we dezelfde richting inslaan, op hetzelfde doel gericht zijn en met liefde en geduld naar elkaar luisteren.

Laten we deze reis ook maken in de hoop op een belofte. Jezus, onze liefde en onze hoop, is verrezen; hij leeft en heerst op glorieuze wijze. De dood is veranderd in overwinning. Dáár ligt het geloof en de diepe hoop van elke christen: in de opstanding van Christus!

Ook hierin een oproep tot bekering: die van hoop, vertrouwen in God en in zijn grote belofte van eeuwig leven. We moeten onszelf durven afvragen: ben ik ervan overtuigd dat God mijn zonden vergeeft? Of leef ik alsof ik mezelf kan redden? Streef ik werkelijk naar verlossing en roep ik Gods hulp daarbij in?

Door Gods liefde in Jezus Christus worden wij bewaard in de hoop die nooit teleurstelt. Hoop is immers het “anker van de ziel”. Daarom bidt de Kerk dat “alle mensen gered worden” (1 Tim 2, 4) en kijkt zij uit naar de heerlijkheid van de hemel, verenigd met Christus.

Paus Franciscus

Bron: Vatican-news