Pinksteren – A

Hoogfeest

‘De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt’, zo kunnen wij vandaag jubelen en zingen. De Paasvreugde bereikt een afsluitend hoogtepunt. ‘Ik ga heen’, zei Jezus tot zijn leerlingen, ‘maar Ik laat u niet eenzaam achter’. Die heilige Geest is de ziel van de Kerk, de bron van liefde en leven. Daarom kan ons gebed vandaag zijn: ‘Kom heilige Geest, vervul het hart van uw gelovigen en ontsteek in ons het vuur van uw liefde’.

Uit de Handelingen van de Apostelen 2, 1-11

De vijftigste dag na Pasen – wat Pinksteren betekent – herdachten de Joden de overhandiging van de Wet op de berg Sinaï. In deze context plaatst Lucas de gave van de Geest, de geboorte van de Kerk en het heil voor gans het heelal in Christus. Zo ziet de schrijver het christelijke Pinksteren als de afkondiging van de nieuwe Wet en het begin van de universele zending.

Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.
In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring doordat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: ‘Het zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken? Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen? Parten, Meden en Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de omgeving van Cyrene in Libië, inwoners van Rome die zich hier gevestigd hebben, en ook mensen uit Kreta en Arabië, zowel Joden als proselieten – wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’ 

Gezongen antwoordpsalm 104

(tekst onder geluidsfragment)

Refr.: Zend uw Geest, Heer, dan komt er weer leven, dan maakt Gij uw schepping nieuw.

Verheerlijk, mijn ziel, de Heer,
wat zijt Gij groot, Heer, mijn God!
Hoeveel is het wat Gij gedaan hebt, Heer,
de aarde is vol van uw schepsels.

Neemt Gij hun geest weg, dan komen zij om,
en keren terug tot de aarde.
Maar zendt Gij uw Geest, dan komt er weer leven,
dan maakt Gij uw schepping weer nieuw.

De roem van de Heer blijve eeuwig bestaan,
Hij vinde zijn vreugde in al zijn schepsels;
mogen mijn woorden Hem aangenaam zijn,
dan zal ik mij in de Heer verheugen.

Uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs 12, 3b-7 + 12-13

De Vader is de bron van elke geestelijke kracht. Hieruit komt alle dienstverlening in de Kerk tot stand. Door zijn innerlijke gaven verzekert de Geest de onderlinge eenheid van alle gedoopten.

Broeders en zusters,
niemand kan door toedoen van de Geest van God zeggen: ‘Vervloekt is Jezus,’ en niemand kan zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.
Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. 
Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus. 
Wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden; of we nu Joden of Grieken zijn, slaven of vrije mensen, we zijn allen van één Geest doordrenkt. 

Vers voor het evangelie

Alleluia.
Kom, heilige Geest,
vervul het hart van uw gelovigen
en ontsteek in hen het vuur van uw liefde.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Johannes 20, 19-23

Zoals de Schepper de levensadem blies in de eerste mens, zo deelt de verrezen Christus aan zijn leerlingen zijn levensgeest mee. De Geest maakt alles nieuw en geeft aan zondaars, die vergeving kregen, de oorspronkelijke gaafheid terug.

Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; uit angst voor de Joden hadden ze de deuren op slot gedaan. Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie!’ 
Na deze woorden toonde Hij hun zijn handen en zijn zij.
De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. 
Nog eens zei Jezus: ‘Vrede zij met jullie! Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.’ 
Na deze woorden blies Hij over hen heen en zei: ‘Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.’

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.