vrijdag in de 2e paasweek

Uit de Handelingen van de Apostelen 5, 34-42

Voor sommige Joden was het een probleem te weten of de jonge kerk van Jezus een menselijke uitvinding was, of het werk en de wil van God zelf. Gamaliël voelt het aan als een gewetenszaak voor zijn persoonlijk geloof. Zijn oordeel in deze moeilijke situatie leert ons actuele toestanden met inzicht te beoordelen.

Een farizeeër die Gamaliël heette en die als wetsleraar bij het hele volk in aanzien stond, stond op. Hij gaf opdracht de apostelen een ogenblik naar buiten te brengen en zei vervolgens: ‘Israëlieten, overweeg nog eens goed wat u van plan bent met deze mensen te doen. Immers, enige tijd geleden wierp Teudas zich op als een man die het volk zou leiden, en ongeveer vierhonderd mensen sloten zich bij hem aan; hij werd gedood, zijn aanhang viel uiteen en verdween in het niets. Na hem was er Judas de Galileeër, die ten tijde van de volkstelling met zijn volgelingen in opstand kwam; ook hij ging ten onder, en al zijn volgelingen werden uiteengedreven. Daarom zeg ik u: houd u afzijdig van deze mensen en laat hen begaan, want als het mensenwerk is wat ze nastreven, zal het op niets uitlopen, maar als het Gods werk is, zult u niets tegen hen kunnen uitrichten, of het zou weleens kunnen blijken dat u tegen God strijdt.’
De leden van het Sanhedrin stemden met hem in en riepen de apostelen weer binnen. Ze lieten hen geselen, bevalen hun de naam van Jezus niet meer te gebruiken en lieten hen vrij.
De apostelen verlieten het Sanhedrin, verheugd dat ze waardig bevonden waren deze vernedering te ondergaan omwille van de naam van Jezus. Ze bleven dagelijks onderricht geven in de tempel of bij iemand thuis en gingen door met het verkondigen van het goede nieuws dat Jezus de messias is.

Psalm 27, 1 + 4 + 13 + 14

Refr.: Ik vraag aan de Heer één ding, het enige wat ik verlang: wonen in het huis van de Heer.

De Heer is mijn licht, mijn behoud,
wie zou ik vrezen?
Bij de Heer is mijn leven veilig,
voor wie zou ik bang zijn?

Ik vraag aan de Heer één ding,
het enige wat ik verlang:
wonen in het huis van de Heer
alle dagen van mijn leven,
om de liefde van de Heer te aanschouwen,
Hem te ontmoeten in zijn tempel.

Mag ik niet verwachten
de goedheid van de Heer te zien
in het land van de levenden?
Wacht op de Heer,
wees dapper en vastberaden,
ja, wacht op de Heer.

Vers voor het evangelie

Alleluia.
Christus stond op uit het graf
en werd een Licht voor allen
die Hij vrijkocht in zijn bloed.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Johannes 6, 1-15

Bij de broodvermenigvuldiging is niet zozeer het wonder van Jezus van belang, maar wel wat er achter zit: een oproep tot geloof in zijn persoon. Jezus’ koningschap is niet aards noch spectaculair. Jezus wil pas verheerlijkt worden na zijn dood en verrijzenis. Hij zal menselijke populariteit eerder ontvluchten. Dit wonder verwijst tevens naar de eucharistie: Jezus zit de viering voor, en er is voedsel in overvloed.

Jezus ging naar de overkant van het Meer van Galilea (ook wel het Meer van Tiberias genoemd). Een grote menigte mensen volgde Hem, omdat ze gezien hadden welke tekenen Hij bij zieken verrichtte. 
Jezus ging de berg op, en ging daar met zijn leerlingen zitten. Het was kort voor het Joodse pesachfeest.
Toen Jezus om zich heen keek en zag dat die menigte naar Hem toe kwam, vroeg Hij aan Filippus: ‘Waar kunnen we brood kopen om deze mensen te eten te geven?’ 
Hij vroeg dat om Filippus op de proef te stellen, want zelf wist Hij al wat Hij zou gaan doen. 
Filippus antwoordde: ‘Zelfs tweehonderd denarie zou niet voldoende zijn om iedereen een klein stukje brood te geven.’ 
Een van de leerlingen, Andreas, de broer van Simon Petrus, zei: ‘Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen – maar wat hebben we daaraan voor zoveel mensen?’ 
Jezus zei: ‘Laat iedereen gaan zitten.’
Er was daar veel gras, en ze gingen zitten; er waren ongeveer vijfduizend mensen. 
Jezus nam de broden, sprak het dankgebed uit en verdeelde het brood onder de mensen die er zaten. Hij gaf hun ook vis, zo veel als ze wilden. Toen iedereen volop gegeten had zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Verzamel nu de overgebleven stukken brood, zodat er niets verloren gaat.’ 
Dat deden ze en ze vulden twaalf manden met wat overgebleven was van de vijf gerstebroden die men had gegeten. 
Toen de mensen het teken zagen dat Hij verricht had, zeiden ze: ‘Hij moet wel de profeet zijn die in de wereld zou komen.’ 
Jezus begreep dat ze Hem wilden dwingen mee te gaan, om Hem dan tot koning uit te roepen. Daarom trok Hij zich terug op de berg, alleen.

Van Woord naar leven

De apostelen verlieten het Sanhedrin, verheugd dat ze waardig bevonden waren deze vernedering te ondergaan omwille van de naam van Jezus. Ze bleven dagelijks onderricht geven in de tempel of bij iemand thuis en gingen door met het verkondigen van het goede nieuws dat Jezus de messias is.

Geliefde mensen,
gisteren was ik in gesprek met onze zusters in Tielrode rond het thema: Synodaliteit.  Wat kan synodaliteit betekenen voor een ouder wordende broze gemeenschap van religieuzen waar al vele jaren geen jongeren meer zijn? Mooi hoe het gesprek evolueerde naar het belang van het op zoek gaan naar jonge mensen. Bij ons in het woonzorgcentum werken nogal wat jongeren, en zoals u en ik, hebben ook zij hun levens- en zinvragen. Ook zij zijn zoekend, twijfelend. Doorheen het dagelijks leven trachten velen iets te proeven van de diepere lagen van het leven. Naar hen toegaan, hen ontmoeten, hen je vriendschap aanbieden, naar hen luisteren, het goede gesprek met hen voeren, over God durven te praten. Ook dat is synodaliteit. Eventueel kan je daar dan binnen de gemeenschap verder mee aan de slag.

Misschien meer dan je vermoedt beantwoord je dan aan het evangelie waar gevraagd wordt dat de gelovige zout en licht is voor de wereld. In het luisteren, in het goede gesprek, openbaart zich immers vaak God. Tenminste wanneer wij de geest van het gebed niet verliezen door ons te verbinden met de heilige Geest die in ons woont en waait waarheen God het wil.

Laten we onze dagen niet slijten in oppervlakkig gedoe. En al zeker niet in onze luie zetel. Maar laat ons de vriendschap voor de mensheid – de vriendschap die God zo eigen is – uitdragen naar allen die binnen ons bereik liggen. Graag als blijde enthousiaste christenen die leven in het Pasen van de Heer.

Laten wij bidden …

Goede Vader,
mogen wij,
verankerd in het Pasen van Christus
uw Blijde Boodschap uitdragen
doorheen gebed, daad en woord.
Om deze genade bidden wij U,
in Christus, onze Broer en Heer.
Amen.

Een blijde vrijdag,
kris

 

 

Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.