vrijdag in de 5e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 15, 22-31
‘In overeenstemming met de Geest hebben wij besloten…’ zo luidt een der eerste historische beslissingen van het gezag in de Kerk. Dialoog, gesprek en bezinning zijn altijd nodig. Maar de Geest is er ook, we worden geleid door zijn leiding. Hier werd de grondslag gelegd van de wereldwijde roeping en zending van het christendom. Niet gebonden aan volk, staat, opinie, maar alleen gebonden aan de persoon van Jezus en de inspiratie van zijn Geest.
In die dagen besloten de apostelen en de oudsten in overleg met de hele gemeente enkele afgevaardigden met Paulus en Barnabas mee te zenden naar Antiochië. De keuze viel op twee leiders uit de gemeente: Judas, wiens bijnaam Barsabbas luidde, en Silas.
Men gaf hun een brief mee met de volgende inhoud: ‘Van de apostelen en de oudsten. Aan hun broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië die uit de heidense volken afkomstig zijn: gegroet! Wij hebben vernomen dat enkelen van ons u een bezoek hebben gebracht–zonder dat wij hun dat hadden opgedragen–en dat hun uitspraken aanleiding zijn geweest tot verwarring en verontrusting. Daarom hebben we eensgezind besloten enkele broeders naar u toe te zenden in het gezelschap van onze geliefde Barnabas en Paulus, mensen die hun leven op het spel hebben gezet voor de naam van onze Heer Jezus Christus. We hebben Judas en Silas afgevaardigd, en zij zullen de inhoud van deze brief mondeling toelichten. In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is: onthoud u van offervlees dat bij de afgodendienst is gebruikt, van bloed, van vlees waar nog bloed in zit, en van ontucht. Als u zich hier aan houdt, doet u wat juist is. Het ga u goed.’
Ze namen afscheid en vertrokken naar Antiochië, en nadat ze daar de gemeente hadden bijeengeroepen, overhandigden ze de brief.
Toen de brief was voorgelezen, verheugde de gemeente zich over de bemoedigende inhoud.
Psalm 57, 8-12
Refr.: U, Heer, zal ik loven onder de volken.
Mijn hart is gerust, o God, mijn hart is gerust,
ik wil voor U zingen en spelen.
Ontwaak, mijn ziel, ontwaak met harp en lier,
ik wil het morgenrood wekken.
U, Heer, zal ik loven onder de volken,
over U zingen voor alle naties.
Hemelhoog is uw liefde,
tot aan de wolken reikt uw trouw.
Verhef U boven de hemelen, God,
laat uw glorie heel de aarde vervullen.
Uit het evangelie volgens Johannes 15, 12-17
Alleen liefde kan mensen van verschillende geaardheid, beschavingen en rassen in vriendschap doen leven. Alleen liefde is waarborg voor eenheid. Dit betekent: zich kunnen wegcijferen voor de anderen naar het voorbeeld van Christus.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals Ik jullie heb liefgehad. Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat Ik zeg.
Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb.
Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar Ik jullie, en Ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal Hij je geven.
Dit draag Ik jullie op: heb elkaar lief.’
Van Woord naar leven
Vandaag zegt Jezus: ‘Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb.’
Cultuurhistorisch gezien valt er heel wat te zeggen over de ‘slaven’ in Jezus’ tijd, en de relatie met hun meesters. Maar laten we het hier even eenvoudig houden door te zeggen dat we het in zekere zin mogen vergelijken met het feit dat nu nogal wat mensen bijvoorbeeld een poestvrouw/man voor enkele uren in huis hebben. In de zin van: iemand komt voor u werken, komt en gaat op een bepaald uur, en krijgt daar een vergoeding voor. Het is iemand in loonverband die zijn werk komt doen om z’n boterham te verdienen. Als ‘werkgever’ heb je daar een band mee, een band die goed en hartelijk kan zijn, maar het blijft een relatie werkgever versus werknemer.
Vandaag zegt Jezus tot zijn leerlingen, en tot ieder van ons: ‘Voor mij ben je geen werknemer, maar een vriend.’ En dat is natuurlijk een heel andere relatie dan werkgever – werknemer.
‘Ik noem jullie vrienden’, zegt Jezus ‘omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord aan jullie heb bekendgemaakt’. Daarom noemt Hij ons dus vrienden.
Vrienden geven het beste wat ze in zich dragen aan elkaar. Dat heeft Jezus ook aan ons gedaan: het beste gegeven, namelijk alles wat Hij van de Vader gehoord heeft. En dat is het feit dat God liefde is, dat Hij de Zoon liefheeft, en dat Hij ons, mensen, deelgenoot wilt maken van hun onderlinge liefde, met de bedoeling dat wij mensen, individueel én als gemeenschap, deze liefde zouden belichamen naar elkaar toe en in de wereld waartoe zij gezonden zijn.
We zijn bewoond door Christus. In ons heeft Hij zijn verblijf. Niet als een werkgever, maar als een vriend. Met Hem aan ons zijde, met Hem verenigd, mogen wij keuzes maken, bidden, liefhebben, kortom: leven. Zijn vriendschap bestaat er in ons binnen te leiden in Gods liefde, door, verinnigd met ons, z’n leven te geven voor de mensheid. Met andere woorden: Hij zal de stuwende kracht zijn die ons zal aanzetten dienend in de wereld te staan, bereid zijnde voor elke mens te knielen, hem z’n voeten te wassen.
Mooi toch, lieve mensen, leven in het besef dat Jezus met ons die vriendschap aangaat. Mogen we die vriendschapsband diep koesteren als het hoogste goed in ons leven. Moge Jezus de goddelijke vriend voor ons zijn die Hij wilt zijn. Moge Hij ons brengen in het meest edele en verheven dat er bestaat: de belichaming van Gods liefde.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Goede God,
wij danken U om de vriendschap die Gij in Christus met ieder van ons aangaat. Mogen wij deze vriendschap omarmen, en wel zo dat we in ons dagelijks leven uw liefde mogen zijn voor allen die Gij ons toevertrouwt.
In Christus. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Gaspar de Crasto († 1626)
Gaspar de Crasto (ook Castro) sj, Japan; missionaris
Hij werd rond 1560 te Braga, Portugal, geboren en trad in bij de jezuïeten om broeder te worden. Men gaf hem de taak van ziekenbroeder. Toen pater Sebastianus Morais in 1588 naar de Japanse missie werd gestuurd om er de eerste bisschop te worden, vroeg hij broeder Gaspar met zich mee. Op zo’n reis vol ontberingen en besmettelijke ziekten kon hij met zijn deskundigheid veel goed doen. Tot degenen die bezweken, behoorde ook pater Morais. Hij werd begraven op Mozambique. Desondanks zette broeder Gaspar zijn reis voort en meldde zich bij de jezuïeten-uitvalsbasis te Goa. Pater Morais’ opvolger, Petrus Martins, vroeg op zijn beurt broeder Gaspar mee naar Japan. Pater Petrus onderkende de kwaliteiten van zijn trouwe gezel, leerde hem Latijn en theologie, en wijdde hem priester.
Onvermoeibaar werkte Gaspar vanaf 1596 als missionaris in Japan. Toen de overheid in 1614 alle priesters uitwees, dook hij onder in een afgelegen grot. Maar zijn afgeleefde lichaam kon de felle ontberingen niet meer aan; hij stierf op zijn 65e.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Goede God,
wij danken U om de vriendschap die Gij in Christus met ieder van ons aangaat. Mogen wij deze vriendschap omarmen, en wel zo dat we in ons dagelijks leven uw liefde mogen zijn voor allen die Gij ons toevertrouwt.
In Christus. Amen.