vrijdag in de paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 4, 1-12
Voor het Sanhedrin gedaagd, spreekt Petrus. Hij is een echte steenrots geworden. Hij getuigt zonder angst, vervuld door de heilige Geest. Hier zien wij hoe de eerste christenen Jezus’ verrijzenis hebben ervaren: geloven in Hem is bevrijdend. Bij niemand dan bij Hem kan de mens de volledige vrijheid vinden.
Terwijl Petrus en Johannes de menigte nog toespraken, kwamen de priesters, het hoofd van de tempelwacht en de sadduceeën op hen af, hevig ontstemd omdat ze het volk onderrichtten en de opstanding uit de dood verkondigden op grond van wat er met Jezus was gebeurd. Ze grepen hen vast en zetten hen gevangen tot de volgende dag, omdat het al avond was.
Maar van degenen die naar de toespraak hadden geluisterd, kwamen velen tot geloof, zodat het aantal gelovigen groeide tot ongeveer vijfduizend.
De volgende dag kwamen de leiders, de oudsten en de schriftgeleerden bijeen in Jeruzalem, samen met Annas, de hogepriester, Kajafas, Johannes en Alexander, en alle anderen die tot de hogepriesterlijke familie behoorden. Ze lieten Petrus en Johannes voorkomen en begonnen het verhoor met de vraag: ‘Door welke kracht of in wiens naam hebt u die daad verricht?’
Petrus antwoordde, vervuld van de heilige Geest: ‘Leiders van het volk en oudsten, nu wij vandaag worden verhoord naar aanleiding van een weldaad, bewezen aan een zieke, en nu ons wordt gevraagd hoe het komt dat hij is genezen, dient u allen en het hele volk van Israël te weten dat deze man hier gezond voor u staat dankzij de Naam van Jezus Christus van Nazaret, die door u gekruisigd is, maar die door God uit de dood is opgewekt. Jezus is de steen die door u, de bouwlieden, is verworpen, maar die nu de hoeksteen geworden is. Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn Naam is de enige onder de hemel die de mens redding biedt.’
Tussenzang: ps 118, 1-2 + 4 + 22-26
Refr.: Heer, eeuwig duurt uw trouw.
Loof de Heer, want Hij is goed,
eeuwig duurt zijn trouw.
Laat Israël zeggen:
‘Eeuwig duurt zijn trouw’.
Laat wie de Heer vreest, zeggen:
‘Eeuwig duurt zijn trouw.’
De steen die de bouwers afkeurden
is de hoeksteen geworden.
Dit is het werk van de Heer,
een wonder in onze ogen.
Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt,
laten wij juichen en ons verheugen.
Ach Heer, red ons toch,
Heer, geef ons voorspoed.
Gezegend wie komt in de naam van de Heer.
Wij zegenen u vanuit het huis van de Heer.
Vers voor het evangelie (Ps. 118, 24)
Alleluia.
Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt,
laten wij juichen en ons verheugen.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 21, 1-14
Na de dood van Jezus hebben de apostelen hun gewone bezigheden hernomen. Tijdens de maaltijd, zien ze de Heer weer. Jezus openbaart zijn aanwezigheden in het alledaagse. Als we maar willen zien met open ogen en met open hart.
In die dagen verscheen Jezus weer aan de leerlingen, nu bij het Meer van Tiberias. Dat gebeurde als volgt.
Bij het meer waren Simon Petrus en Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’), Natanaël uit Kana in Galilea, de zonen van Zebedeüs en nog twee andere leerlingen.
Simon Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’
‘Wij gaan met je mee,’ zeiden de anderen.
Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets.
Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever. Maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was.
Hij riep: ‘Hebben jullie iets te eten, jongens?’
‘Nee,’ antwoordden ze.
‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’
Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken.
De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’
Zodra Simon Petrus dat hoorde, deed hij zijn bovenkleed aan – want hij was nauwelijks gekleed – en sprong in het water.
De andere leerlingen kwamen met de boot en sleepten het net vol vis achter zich aan. Ze waren niet ver van de oever, ongeveer tweehonderd el.
Toen ze aan land kwamen zagen ze een vuurtje met vis erop en brood.
Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie daarnet gevangen hebben.’
Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet.
Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’
Geen van de leerlingen durfde Hem te vragen wie Hij was, ze begrepen dat het de Heer was.
Jezus nam het brood en gaf hun ervan, en Hij gaf hun ook vis.
Dit was al de derde keer dat Jezus aan de leerlingen verscheen nadat Hij uit de dood was opgestaan.
Van Woord naar leven
DE HEER ONTMOETEN IN HET ALLEDAAGSE
(Bij Joh 21, 1-14)
‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’
Wij hebben wel eens de neiging om de Heer te gaan zoeken in het buiten-gewone, alsof Hij zich enkel of vooral zou openbaren buiten het alledaagse leven.
Het evangelie van vandaag toont aan dat Jezus zijn aanwezigheid openbaart in het alledaagse, in onze dagelijkse bezigheden, in de gewone dingen van elke dag, in de dingen waarmee we bezig zijn. Dáár mogen we onze netten uitgooien. We hoeven Hem echt niet ver te zoeken. Hij is gewoon daar waar we zijn.
Wie de levenskunst verstaat God aanwezig te weten in de kleine dingen van elke dag, zal deze kleine dingen als grote dingen ervaren, omdat hij ze zal beleven als gekregen God, met de liefdevolle uitnodiging Hem in al die dingen en mensen te eren, en wel in de liefde van Christus.
Onze dagelijkse maaltijden, onze omgang met partner of kinderen, medezusters- of broeders, onze arbeid thuis of elders, onze zorg voor de medemens, ons gemeenschappelijk en persoonlijk gebed, onze eigen kwetsbaarheid, lijden of broosheid, de pracht van de natuur, onze vriendschap of omgang met zoveel mensen, … In dit alles openbaart God zich, geeft Hij vruchtbaarheid, én appelleert ons om lief te hebben.
Ja hoor, Hij is er. Op elk moment, op elke plaats waar je vandaag zult zijn.
Zie en bemin. Gooi op zijn woorden je netten uit. Anders gezegd: leef.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
ons ziende maken voor Christus
opdat wij in Hem U mogen verheerlijken
door uw liefde te bezingen
naar allen en alles.
Om deze genade bidden wij U,
in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge elke stap die je vandaag zet doordrongen zijn van het gelovig besef dat de Heer zichzelf openbaart in de alledaagse momenten van het leven. Laat de eenvoudige handelingen en ontmoetingen van vandaag een bron van vreugde en verbondenheid met Hem zijn. Gooi je netten maar uit en zie hoe Hij overvloed schenkt aan liefde en genade. Leef in het besef dat Hij aanwezig is in elk moment, en laat je hart vervuld worden met zijn liefdevolle aanwezigheid.
Een gezegende vrijdag, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kan ik me meer bewust worden van de aanwezigheid van God tijdens de maaltijd, mijn werk, mijn omgang met anderen, …?
Welke kleine dingen doorheen de dag kan ik beschouwen als grote tekenen van Gods liefde?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Vincentius Ferrer († 1419)
Vincentius Ferrer, OP, Vannes, Bretagne, Frankrijk; kloosterling & volkspredikant
Hij was rond 1350 in het Spaanse Valencia geboren uit een Engelse vader en een Spaanse moeder. Reeds op jonge leeftijd trad hij toe tot de orde der dominicanen. Hij werd een beroemd predikant die heel Europa doortrok om de mensen op te roepen zich van hun lakse levenswijze te bekeren. Hele volksmassa’s kreeg hij op de been. Hij wist ze meesterlijk te bespelen in dienst van het evangelie. Het was dus een slimme zet van de tegenpaus te Avignon, Clemens VII (1378-1394), toen hij van Vincentius’ kwaliteiten gebruik maakte om het koninklijk huis van Aragón op zijn hand te krijgen.
De verwarring binnen de kerk van die tijd was zo groot dat zelfs een heilig man als Vincentius lange tijd gemeend heeft hiermee de goede zaak te dienen. De leiding van de dominicaner orde riep hem echter terug en gaf hem een spreekverbod; nu gaf hij les aan de domschool van Valencia. Maar vanaf 1399 trad hij weer op in het openbaar. Toen hij in Toulouse preekte, werden de lessen aan de plaatselijke universiteit drie weken lang stilgelegd om ieder de gelegenheid te geven naar hem te gaan luisteren.
Pas in 1412 begon hij in te zien dat hij fout was geweest met zijn steun aan de paus van Avignon. Dat was een zeer pijnlijke ontdekking. Hoe diep dit alles hem geraakt moet hebben, kunnen we afleiden uit het feit dat hij zich van nu af ‘afgezant van Paus Jezus’ noemt. Het Concilie van Konstanz (1413-1417) zorgde ervoor dat er weer één paus aan het hoofd van de kerk stond. Hij speelde een belangrijke rol in het schisma rond de ware paus. In 1416 maakte hij zich in een rede te Perpignan, Zuid-Frankrijk, officieel los van de toenmalige tegenpaus van Avignon, Benedictus XIII. Daarop trok hij naar Bretagne om er het volk weer tot God te brengen. Maar hij was intussen een oud man geworden. Hij kon zelfs niet meer op zijn eigen benen staan; hij moest door een ezel gereden worden. Het was tenslotte te Vannes dat hij stierf. Daar ligt hij ook begraven.
Met hem worden op deze dag ook herdacht zijn gezellen Antonius Fuster, Blasius van Auvergne en Petrus Cerdan. Wat was hun plaats? Om daarachter te komen is het goed te beseffen dat Vincentius massa’s mensen trok, soms wel tachtigduizend.
Wie hem eenmaal gehoord had, wou niet meer weg en trok met hem mee naar de volgende standplaats. Met als gevolg dat hij vaak door duizenden mensen werd begeleid. Onder zijn gevolg waren priesters die meteen biecht konden horen; er waren zangers bij en muzikanten met draagorgeltjes die de dienst opluisterden met muziek en gezang; klerken en notarissen waren erbij die het bijleggen van ruzies en de afhandelingen van geschillen meteen vastlegden; er waren mannen bij die voor eten en slapen moesten zorgen voor al die mensen. Hij was gewoon drie maal per dag een toespraak te houden; opvallend was daarbij dat zijn stem niet zwakker werd. Hoewel hij alleen in het Spaans sprak, zijn moedertaal, werd hij begrepen door Fransen, Italianen, Duitsers, Engelsen en zelfs Grieken en Hongaren. Hij moet ook onnoemelijk veel wonderen hebben verricht; hij wekte een aantal doden weer ten leven; wist brood en meel te vermenigvuldigen; genas blinden, stommen, lammen en geesteszieken; als hij een zieke de hand oplegde, was deze weer beter.
Hij is patroonheilige van de Spaanse stad Valencia en de Bretonse plaats Vannes; verder van huizenbouwers, dakdekkers, dakpanfabrikanten, houtbewerkers, loodgieters. Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen epilepsie en toevallen, hoofdpijn, koorts en allerhande ziekten; verder wordt zijn voorspraak gevraagd voor een goed huwelijk, voor vruchtbaarheid, voor een zalige dood en tegen gevaren. In Bretagne is hij ook patroon van de paarden.
Bron: Heiligen.net
Vincentius Ferrer
Van Woord naar leven
DE HEER ONTMOETEN IN HET ALLEDAAGSE
(Bij Joh 21, 1-14)
‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’
Wij hebben wel eens de neiging om de Heer te gaan zoeken in het buiten-gewone, alsof Hij zich enkel of vooral zou openbaren buiten het alledaagse leven.
Het evangelie van vandaag toont aan dat Jezus zijn aanwezigheid openbaart in het alledaagse, in onze dagelijkse bezigheden, in de gewone dingen van elke dag, in de dingen waarmee we bezig zijn. Dáár mogen we onze netten uitgooien. We hoeven Hem echt niet ver te zoeken. Hij is gewoon daar waar we zijn.
Wie de levenskunst verstaat God aanwezig te weten in de kleine dingen van elke dag, zal deze kleine dingen als grote dingen ervaren, omdat hij ze zal beleven als gekregen God, met de liefdevolle uitnodiging Hem in al die dingen en mensen te eren, en wel in de liefde van Christus.
Onze dagelijkse maaltijden, onze omgang met partner of kinderen, medezusters- of broeders, onze arbeid thuis of elders, onze zorg voor de medemens, ons gemeenschappelijk en persoonlijk gebed, onze eigen kwetsbaarheid, lijden of broosheid, de pracht van de natuur, onze vriendschap of omgang met zoveel mensen, … In dit alles openbaart God zich, geeft Hij vruchtbaarheid, én appelleert ons om lief te hebben.
Ja hoor, Hij is er. Op elk moment, op elke plaats waar je vandaag zult zijn.
Zie en bemin. Gooi op zijn woorden je netten uit. Anders gezegd: leef.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
ons ziende maken voor Christus
opdat wij in Hem U mogen verheerlijken
door uw liefde te bezingen
naar allen en alles.
Om deze genade bidden wij U,
in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge elke stap die je vandaag zet doordrongen zijn van het gelovig besef dat de Heer zichzelf openbaart in de alledaagse momenten van het leven. Laat de eenvoudige handelingen en ontmoetingen van vandaag een bron van vreugde en verbondenheid met Hem zijn. Gooi je netten maar uit en zie hoe Hij overvloed schenkt aan liefde en genade. Leef in het besef dat Hij aanwezig is in elk moment, en laat je hart vervuld worden met zijn liefdevolle aanwezigheid.
Een gezegende vrijdag, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kan ik me meer bewust worden van de aanwezigheid van God tijdens de maaltijd, mijn werk, mijn omgang met anderen, …?
Welke kleine dingen doorheen de dag kan ik beschouwen als grote tekenen van Gods liefde?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.