vrijdag in week 3 door het jaar
Als christenen zijn we geroepen om te zingen op de golven van Gods hoop, ook wanneer de storm woedt en de nacht donker lijkt. De Schrift roept ons vandaag op tot volharding in geloof en tot vertrouwen in Gods belofte die ons een blijvende toekomst schenkt. Zoals een klein zaadje in de aarde groeit door Gods kracht, zo mogen ook wij leven in de zekerheid dat zijn Koninkrijk in ons midden ontkiemt. In een wereld vol gebrokenheid mogen wij dragers zijn van het licht van Christus. Laten we samen die vreugde en hoop bewaren, en in geloof blijven zingen – als een bron van troost, kracht en leven.
Uit de brief aan de Hebreeën 10, 32-39
Deze lezing houdt ons voor hoe belangrijk volharding en geloof zijn in tijden van beproeving. We worden aangemoedigd om standvastig te blijven, wetende dat Gods belofte ons een blijvend en kostbaar bezit schenkt.
Broeders en zusters,
herinner u de dagen van weleer, toen u, door het licht beschenen, in een moeizame worsteling met het lijden hebt standgehouden: enerzijds kreeg u publiekelijk smaad en verdrukking te verduren, anderzijds was u solidair met hen die hetzelfde moesten doormaken. U hebt meegeleefd met de gevangenen onder u, en toen u van uw bezittingen beroofd werd, hebt u dat in vreugde aanvaard, in de wetenschap dat u iets beters bezit, een blijvend bezit voor uzelf. Geef die onbeschroomdheid dus niet op, u zult er rijk voor worden beloond. Blijf juist volharden, want als u de wil van God doet, zult u ontvangen wat u beloofd is.
Immers: ‘Nog een heel korte tijd, dan komt Hij die komen zal, Hij blijft niet lang meer weg, en dan zullen mijn rechtvaardigen leven door hun geloof,’ maar ook: ‘Wie terugdeinst ben Ik niet langer welgezind.’ Wij echter behoren niet tot degenen die terugdeinzen en ten onder gaan, maar tot hen die door hun geloof behouden blijven.
Tussenzang: Psalm 37, 3-6 + 23-24 + 39-40
Refr.: De rechtvaardigen vinden redding bij de Heer.
Vertrouw op de Heer en doe het goede,
bewoon het land en leef er veilig.
Zoek je geluk bij de Heer,
Hij zal geven wat je hart verlangt.
Leg je leven in de handen van de Heer,
vertrouw op Hem, Hij zal dit voor je doen:
het recht zal dagen als het morgenlicht,
de gerechtigheid stralen als de middagzon.
Wie de Heer welgevallig is,
mag zijn weg gaan met vaste tred.
Al komt hij ten val, hij blijft niet liggen,
want de Heer richt hem op.
De rechtvaardigen vinden redding bij de Heer,
Hij is hun toevlucht in tijden van nood.
De Heer heeft hen altijd geholpen en bevrijd,
Hij bevrijdt hen ook nu van de zondaars,
Hij redt hen, want zij schuilen bij Hem.
Vers voor het evangelie (Mt 4, 4b)
Alleluia.
De mens leeft niet van brood alleen,
maar van ieder woord
dat klinkt uit de mond van God.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 4, 26-34
Jezus gebruikt beeldende gelijkenissen om het koninkrijk van God te beschrijven. Hij toont hoe Gods koninkrijk, net als een zaadje, klein begint maar door Gods kracht uitgroeit tot iets groots en levengevends.
Jezus sprak: ‘Het is met het koninkrijk van God als met een mens die zaad uitstrooit op de aarde: hij slaapt en staat weer op, dag in dag uit, terwijl het zaad ontkiemt en opschiet, ook al weet hij niet hoe. De aarde brengt uit zichzelf vrucht voort, eerst de halm, dan de aar, en dan het rijpe graan in de aar. Maar zo gauw het graan het toelaat, slaat hij er de sikkel in, omdat het tijd is voor de oogst.’
En Hij zei: ‘Waarmee kunnen we het koninkrijk van God vergelijken en door welke gelijkenis kunnen we het voorstellen? Het is als een zaadje van de mosterdplant, het kleinste van alle zaden op aarde wanneer het gezaaid wordt. Maar als het na het zaaien opschiet, wordt het het grootste van alle planten en krijgt het grote takken, zodat de vogels van de hemel in zijn schaduw kunnen nestelen.’
Met zulke en andere gelijkenissen verkondigde Hij hun Gods boodschap, voor zover ze die konden begrijpen; Hij sprak uitsluitend in gelijkenissen tegen hen, maar wanneer Hij alleen was met zijn leerlingen, verklaarde Hij hun alles.
Van Woord naar leven
BLIJVEN ZINGEN OP DE GOLVEN VAN HOOP
Te midden van de donkere realiteit van oorlog en geweld – in Oekraïne, het Heilig Land en Congo – en de gebrokenheid die we in onze eigen omgeving ervaren, rijst de vraag: hoe gaan we hier als christen mee om? Hoe kunnen we standhouden, trouw blijven aan ons geloof en tegelijk de christelijke vreugde bewaren en een bron van hoop zijn voor de wereld om ons heen?
De schrijver van de Hebreeënbrief herinnert er ons vandaag aan dat lijden en vervolging geen onbekenden zijn in het leven van gelovigen. De oproep is helder: houd vol, want er is een blijvende belofte. De geciteerde passage verwijst naar Habakuk 2, 3-4, waarin wordt beloofd dat de Heer spoedig zal komen en dat de rechtvaardigen door hun geloof zullen leven. Deze boodschap verwijst zeker naar iets wat nog moet komen, maar tegelijk wijst ze ons ook op het nu; op het heden. De komst van de Heer is niet alleen een toekomstige verwachting, maar een werkelijkheid die zich in ons leven voltrekt, vandaag en elke dag. Het is een oproep om de Heer nu welkom te heten, om zijn aanwezigheid in het heden te omarmen. Hierin ligt de ware betekenis van hoop: niet wachten op betere tijden, maar God nu welkom heten in ons leven en de hoop handen en voeten geven door een geëngageerd leven te leiden in de liefde.
Onze vraag blijft: hoe kan een christen vreugdevol leven – daar roept het evangelie toch toe op – in een wereld vol onrecht en pijn? Is het geoorloofd om te zingen terwijl anderen lijden? Ja – en dit kan merkwaardig klinken – dit is geoorloofd. Maar niet als een oppervlakkige blijdschap die leed negeert of bagatelliseert. Christelijke vreugde is geworteld in Pasen, in de opstanding van Christus, die het ultieme antwoord is op lijden en dood. We zijn geroepen om die vreugde te dragen, niet als ontkenning van het kwaad, maar als een kracht die heling en hoop brengt.
De pijn in de wereld overstemt veel, maar we hoeven niet te wanhopen. Wat we kunnen doen, is alvast persoonlijk in onze kleine kring de liefde bewaren.
Allereerst door gebed. Vanuit Gods inwoning kunnen we zelf heel persoonlijk kiezen om in Gods liefde te leven. Zoals Hij in ons is, mogen wij in Hem zijn. Dit is een diepe waarheid die ons in staat zal stellen in de liefde te blijven. Het leed van zoveel mensen, en zelfs ons eigen leed, mag ons niet van Gods liefde wegtrekken. Dit is geen evidentie, maar ook geen onmogelijkheid. Het is zelfs van wezensbelang.
Vanuit dit gebeuren kunnen we bidden voor vrede in de wereld, voor bekering, voor het ophouden van het kwaad. In de stilte van het gebed wordt de wereld neergelegd in de schoot van de Vader. Mensen, we mogen deze vorm van naastenliefde niet onderschatten. Moge dit tot uitdrukking komen in de tijd die we daarvoor nemen, een tijd die we bewust inbouwen in ons leven.
Maar uiteraard ook door liefde in de daad. Hoewel onze persoonlijke liefde naar de naaste de spanningen of oorlogen in de wereld niet direct zal oplossen, maakt ze toch een verschil. Er is tenminste iemand die de liefde bewaart. Iemand die verder kijkt dan de donkerte. Meer nog: iemand die het licht toelaat in de duisternis. Een christen is hiertoe geroepen: licht brengen in de wereld, beginnend in het kleine.
En natuurlijk doen we dit niet alleen. Als christenen zijn we geroepen dit samen te doen, als Kerk, met alle christelijke gemeenschappen. Laten we ons aansluiten bij alle mensen van goede wil, ook als zij jood of moslim zijn, andersgelovig of zelfs niet-gelovig. Laten we het Licht belichamen, gelovend dat dit licht de genade in zich draagt waardoor God helend aanwezig is in deze wereld.
Geliefde mensen, nogmaals: laten aub blijven zingen. Want als een christen niet meer zingt … wie zal dan nog zingen? En zoals gezegd: wij zingen niet om het leed in de wereld niet te zien, maar om hoop en heling te brengen. Laten we het samen doen, als Kerk, geworteld in het Pasen van de Heer.
Laten we bidden
Heer,
in een wereld vol pijn en duisternis,
laat ons uw licht niet verliezen.
Geef ons moed om lief te hebben,
kracht om te volharden,
en vreugde om te zingen,
ook wanneer de storm woedt.
Moge ons lied een teken van hoop zijn,
een lofzang op de liefde,
een brug van vrede in een gebroken wereld.
Blijf bij ons, Heer,
zodat wij blijven zingen,
op de golven van trouw en hoop.
Amen.
Geliefde mensen, laten we de hoop levend houden, tegen alle wanhoop in. Kom, laten we zingen, liefhebben en bruggen bouwen.
Met een genegen groet,
kris
Om mee op weg te gaan
Merk je soms dat het lied in jou verstilt? Misschien door de duisternis in de wereld, de gebrokenheid om je heen of in jezelf? Beschuldig vooral jezelf niet, maar kniel in je hart neer voor God. Laat toe dat Hij de diepste snaren van je ziel betokkelt, zodat zijn melodie langzaam maar zeker opnieuw mag ontluiken – eerst in je hart, en van daaruit in je leven, in je omgang met anderen, in je blik op de wereld.
Moge zijn lied jou dragen, jou zelf doen zingen en anderen hoop brengen. Kom, we doen het samen.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.