vrijdag in week 3 van de veertigdagentijd
Uit het boek Hosea 14, 2-10
God is opnieuw bereid zijn liefde te schenken, maar daartoe moet Israël berouw tonen. Oprechtheid van hart is meer waard dan offerdieren. Tegen het maaksel van hun handen zullen zij nooit meer zeggen: U bent onze God. In dichterlijke bewoordingen en beelden schildert de profeet de tedere en bijna jaloerse liefde van God voor zijn volk.
Zo spreekt de Heer:
‘Keer terug, Israël, naar de Heer, je God! Door je eigen wandaden ben je ten val gekomen. Kom met woorden van berouw en keer terug naar de Heer. Zeg tegen Hem: “Vergeef ons al onze misdaden. Neem wat goed is van ons aan. Als offer brengen wij U oprechte woorden. Onze redding verwachten we niet langer van Assyrië, op paarden en strijdwagens zullen wij niet meer vertrouwen, wat we zelf gemaakt hebben niet meer onze god noemen. Immers, bij U vindt een wees ontferming!”
Ik genees hen van hun ontrouw, mijn hart gaat naar hen uit. Mijn toorn heb Ik van hen afgewend. Ik zal voor Israël zijn als de dauw. Het zal bloeien als een lelie, wortelen als een ceder op de Libanon; zijn jonge loten zullen uitlopen. Het zal als een prachtige olijfboom pronken en geuren als de ceders op de Libanon. Dan is het weer goed toeven in zijn schaduw en wordt er weer koren verbouwd. Het zal bloeien als een wijnstok, befaamd zijn als de wijn van de Libanon.
Dan zegt Efraïm: “Wat heb ik nog met afgoden te maken? Ik wil zijn liefde beantwoorden, mijn oog op Hem richten. Dan ben ik als een cipres, altijd groen; het zijn uw vruchten die ik draag.”
Wie inzicht heeft doorgrondt deze woorden, wie wijs is neemt ze ter harte. Want de wegen van de Heer zijn recht: wie rechtvaardig is verlaat ze niet, maar wie zich verzet komt ten val.’
Tussenzang: Ps 81, 9-11 + 14 + 17
Refr.: Luister, mijn volk, als Ik je vermaan.
Hoor, mijn volk, Ik moet je vermanen,
Israël, luister naar Mij.
Laat geen andere god bij je toe,
buig je niet voor een vreemde god.
Ik ben de Heer, je God,
die je wegleidde uit Egypte –
open wijd je mond,
Ik zal hem vullen.
Ach, wilde mijn volk maar horen,
wilde Israël mijn wegen maar volgen.
Maar Israël zou Hij voeden
met de edelste tarwe –
ja, jou zou Ik spijzigen
met honing uit de rots.
Vers voor het evangelie (Ps 95, 7c + 8a)
Luister vandaag naar Gods stem
en wees niet halsstarrig.
Uit het evangelie volgens Marcus 12, 28b-34
Wat is er wezenlijk voor het christelijk leven? Jezus herinnert ons er aan: de liefde! De christen volgt een dubbel gebod van liefde tot God en tot de naaste. Maar dit vormt slechts één liefde om tot het koninkrijk van God te naderen.
Een schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’
Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’
De schriftgeleerde zei tegen Hem: ‘Inderdaad, meester, wat U zegt is waar: Hij alleen is God en er is geen andere god dan Hij, en Hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers.’
Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: ‘U bent niet ver van het koninkrijk van God.’
En niemand durfde Hem nog een vraag te stellen.
Van Woord naar leven
JE NAASTE LIEFHEBBEN ALS JEZELF
(Bij Mc 12, 28b-34)
Vandaag worden we geconfronteerd met een van de meest wezenlijke vragen van ons geloof, gesteld door een schriftgeleerde aan Jezus: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’ Het antwoord van Jezus vormt de kern van ons geloof en roept ons op tot een diepgaande liefde voor God en onze medemens.
“Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’
Deze woorden zijn geen simpele instructies, maar een oproep tot een transformerende liefde die ons hele wezen doordringt en onze relaties met God en onze medemens vormgeeft. Liefhebben met heel ons hart, ziel, verstand en kracht betekent dat onze liefde voor God allesomvattend moet zijn. Het is een liefde die ons verheft boven onze eigen belangen en ons verbindt met de diepte van Gods genade.
Maar Jezus gaat verder. Hij benadrukt dat liefde voor onze naaste net zo belangrijk is als liefde voor God. Deze liefde overstijgt alle grenzen van ras, religie, sociale status en culturele achtergrond. Het is een liefde die actief is, die zich uitstrekt naar degenen die lijden, die eenzamen bezoekt, die de behoeftigen ondersteunt en die vergeving schenkt aan degenen die ons hebben gekwetst.
Het is belangrijk op te merken dat Jezus niet alleen spreekt over het gebod om onze naaste lief te hebben, maar ook om onszelf lief te hebben. Dit is geen egoïsme, maar een erkenning van onze eigen waarde als geliefde kinderen van God. Als we onszelf niet kunnen liefhebben, zullen we moeite hebben om anderen lief te hebben zoals Jezus ons heeft opgedragen.
Bovendien is ieder van ons geroepen. Jezelf beminnen betekent je roeping beminnen, haar koesteren, dankbaar omdat God je persoonlijk heeft gekozen om een bepaalde weg in je leven te gaan.
Als we deze dubbele geboden in ons leven naleven – liefde voor God en liefde voor onze naaste als onszelf – zullen we merken dat ons geloof levendiger wordt, onze relaties rijker worden en onze wereld een betere plek wordt om te wonen. Laten we daarom vastberaden zijn om deze liefde in praktijk te brengen, wetende dat het de kern vormt van ons christelijk getuigenis en ons leven vervult met Gods vrede en zegen.
Moge de Heer ons helpen om deze geboden van liefde in ons leven te verankeren, opdat we ware leerlingen van Christus kunnen zijn.
Laten we bidden
Vader,
leer ons U lief te hebben
vanuit de diepte van ons hart,
met heel onze ziel, met heel ons verstand
en met al onze kracht.
Laat onze liefde voor U de bron zijn
van al onze daden en beslissingen.
Help ons om onze naasten lief te hebben
zoals we zelf ook onze diepste kern beminnen.
Moge onze liefde voor de naaste
uw grenzeloze liefde weerspiegelen.
In Jezus Christus, onze Heer.
Amen.
Geniet van het zonnetje vandaag.
Van harte, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe zou je jouw liefde voor God beschrijven? Op welke manieren toon je deze liefde in je dagelijks leven?
Hoe kun je groeien in liefde voor God en je naaste? Welke stappen kun je nemen om deze liefde te versterken en te verdiepen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Johannes de Deo († 1550)
Johannes de Deo (Portugees: João de Deus), Portugal, ordestichter
Jeugd
João Cidade Duarte werd op 8 maart 1495 in Montemor-o-Novo (Portugal) geboren in een gezin van zeer gelovige ouders. Op achtjarige leeftijd verdween hij onder nooit opgehelderde omstandigheden van huis. Of hij vrijwillig vertrok, dan wel werd ontvoerd vermeldt de historie niet. Hij belandde uiteindelijk in Oropeza, in Castilië. Daar werkte hij als herder. Hij vertrok daar weer als jonge man, nadat de eigenaar van de kudde hem – tevergeefs – de hand van zijn dochter had aangeboden.
In het leger van Karel V
Na zijn herderschap diende Johannes in het leger van keizer Karel V. Hij vocht eerst tegen de Fransen in de slag bij Hondarribia en later in Hongarije tegen de Turken. Na zijn diensttijd keerde hij terug naar Portugal, waar hij tot zijn grote verdriet vernam dat zijn moeder al kort na zijn verdwijning was overleden. Hierna werkte hij nog enkele jaren als herder in Sevilla.
Bekering
Hij vestigde zich vervolgens in Gibraltar. Hier werkte hij in een drukkerij, waar met de net uitgevonden drukpers Bijbels werden gedrukt. Het was in deze tijd dat zijn definitieve bekering plaatsvond. Op een zekere dag kreeg verscheen het kindje Jezus hem in een visioen. Deze gaf Johannes de naam ‘De Deo’ (Van God) en beval hem naar Granada te gaan. Hier hoorde hij Johannes van Avila preken. Hiervan was hij zo onder de indruk dat hij onmiddellijk al zijn wereldlijke goederen onder de armen verdeelde. Wekenlang liep hij vervolgens door de stad en smeekte God, terwijl hij zichzelf op de borst sloeg, om vergeving van zijn zonden. Aan zijn mentale gesteldheid werd door sommigen getwijfeld.
Hospitaalbroeders
Door een geestelijke werd hem aangeraden op een andere manier boete te toen. Hierop besloot Johannes op bedevaart te gaan naar Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe in Extramadura (niet die van Mexico). Waar hem door de Heilige Maagd zelf onthuld zou zijn, wat zijn roeping precies inhield. Hij keerde terug naar Granada waar hij zich zou toeleggen op de zorg voor armen, en (psychisch) zieken. Hij richtte daartoe een Orde van Hospitaalbroeders van Barmhartigheid op en stichtte in Granada een hospitaal. De bisschop van Tui kende Johannes nu officieel de naam “de Deo” toe. Tijdens een brand in het ziekenhuis zou Johannes erin geslaagd zijn, onaangetast door de vlammen, alle zieken zelf naar buiten te dragen.
Overlijden
Johannes de Deo overleed uiteindelijk precies op zijn vijfenvijftigste verjaardag, aan de gevolgen van een longontsteking die hij had opgedaan toen hij – tevergeefs – een jongetje uit het water had trachten te redden. De magistraten van de stad Granada hadden zich rond zijn sterfbed verzameld. Zij betuigden Johannes dank voor het vele dat hij voor de armen en zieken van de stad had gedaan. Hij werd in 1690 heilig verklaard door paus Alexander VIII.
Iconografie en patronaat
Johannes de Deo wordt meestal afgebeeld in een bruine pij. Hij draagt een baard en in zijn hand heeft hij vaak een granaatappel als verwijzing naar Granada. Soms zit er een bedelaar aan zijn voeten. Vaak heeft hij een doornenkroon op. Johannes de Deo is patroonheilige van de zieken, ziekenhuizen, verpleegsters, brandweerlieden, alcoholisten en boekverkopers. In Nederland zijn verschillende ziekenhuizen naar hem genoemd.
Bron: KRO-NCRV
Van Woord naar leven
JE NAASTE LIEFHEBBEN ALS JEZELF
(Bij Mc 12, 28b-34)
Vandaag worden we geconfronteerd met een van de meest wezenlijke vragen van ons geloof, gesteld door een schriftgeleerde aan Jezus: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’ Het antwoord van Jezus vormt de kern van ons geloof en roept ons op tot een diepgaande liefde voor God en onze medemens.
“Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’
Deze woorden zijn geen simpele instructies, maar een oproep tot een transformerende liefde die ons hele wezen doordringt en onze relaties met God en onze medemens vormgeeft. Liefhebben met heel ons hart, ziel, verstand en kracht betekent dat onze liefde voor God allesomvattend moet zijn. Het is een liefde die ons verheft boven onze eigen belangen en ons verbindt met de diepte van Gods genade.
Maar Jezus gaat verder. Hij benadrukt dat liefde voor onze naaste net zo belangrijk is als liefde voor God. Deze liefde overstijgt alle grenzen van ras, religie, sociale status en culturele achtergrond. Het is een liefde die actief is, die zich uitstrekt naar degenen die lijden, die eenzamen bezoekt, die de behoeftigen ondersteunt en die vergeving schenkt aan degenen die ons hebben gekwetst.
Het is belangrijk op te merken dat Jezus niet alleen spreekt over het gebod om onze naaste lief te hebben, maar ook om onszelf lief te hebben. Dit is geen egoïsme, maar een erkenning van onze eigen waarde als geliefde kinderen van God. Als we onszelf niet kunnen liefhebben, zullen we moeite hebben om anderen lief te hebben zoals Jezus ons heeft opgedragen.
Bovendien is ieder van ons geroepen. Jezelf beminnen betekent je roeping beminnen, haar koesteren, dankbaar omdat God je persoonlijk heeft gekozen om een bepaalde weg in je leven te gaan.
Als we deze dubbele geboden in ons leven naleven – liefde voor God en liefde voor onze naaste als onszelf – zullen we merken dat ons geloof levendiger wordt, onze relaties rijker worden en onze wereld een betere plek wordt om te wonen. Laten we daarom vastberaden zijn om deze liefde in praktijk te brengen, wetende dat het de kern vormt van ons christelijk getuigenis en ons leven vervult met Gods vrede en zegen.
Moge de Heer ons helpen om deze geboden van liefde in ons leven te verankeren, opdat we ware leerlingen van Christus kunnen zijn.
Laten we bidden
Vader,
leer ons U lief te hebben
vanuit de diepte van ons hart,
met heel onze ziel, met heel ons verstand
en met al onze kracht.
Laat onze liefde voor U de bron zijn
van al onze daden en beslissingen.
Help ons om onze naasten lief te hebben
zoals we zelf ook onze diepste kern beminnen.
Moge onze liefde voor de naaste
uw grenzeloze liefde weerspiegelen.
In Jezus Christus, onze Heer.
Amen.
Geniet van het zonnetje vandaag.
Van harte, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe zou je jouw liefde voor God beschrijven? Op welke manieren toon je deze liefde in je dagelijks leven?
Hoe kun je groeien in liefde voor God en je naaste? Welke stappen kun je nemen om deze liefde te versterken en te verdiepen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.