woensdag in de 2e paasweek

Uit de Handelingen van de Apostelen 5, 17-26

De Handelingen van de Apostelen verhalen ons tot driemaal toe wonderbare bevrijdingen van de leerlingen uit joodse gevangenissen. Hierin mogen we een teken zien: echte christenen zijn en blijven altijd vrije mensen, niemand kan hen aan banden leggen. De jonge kerk stelt ons de vraag in hoever wijzelf ons christen-zijn ervaren als bevrijdend, in hoever wij ons niet laten intimideren en gevangen zetten.

In die dagen besloten de hogepriester en zijn medestanders, de Sadduceeën, in te grijpen. Vervuld van jaloezie als ze waren, lieten ze de apostelen gevangennemen en opsluiten.
‘s Nachts opende een engel van de Heer echter de deuren van de gevangenis, bracht hen naar buiten en zei: ‘Ga naar de tempel en spreek daar tot het volk over alles wat dit nieuwe leven aangaat.’
De apostelen gaven hieraan gehoor en gingen bij het aanbreken van de dag naar de tempel, waar ze hun onderricht voortzetten.
Toen de hogepriester en de Sadduceeën gearriveerd waren, riepen ze het Sanhedrin bijeen, de hele raad van oudsten van de Israëlieten, en zonden ze tempelwachters naar de gevangenis om de apostelen te halen. Maar toen de wachters daar kwamen, troffen ze hen er niet aan. Ze keerden terug om verslag uit te brengen en zeiden: ‘De gevangenis was zorgvuldig afgesloten en de bewakers stonden bij de deuren, maar nadat we die geopend hadden, troffen we er niemand aan.’
Toen het hoofd van de tempelwacht en de priesters dit hoorden, vroegen ze zich vertwijfeld af wat de gevolgen hiervan zouden zijn.
Kort daarop kwam iemand zeggen: ‘De mannen die u gevangen hebt gezet, zijn in de tempel en onderrichten het volk.’
Daarop ging het hoofd van de tempelwacht hen met zijn wachters halen, maar zonder geweld te gebruiken, omdat ze bang waren dat het volk hen zou stenigen.

Psalm 34, 2-9

Refr.: Proef, en geniet de goedheid van de Heer.

De Heer wil ik prijzen, elk uur van de dag,
mijn mond is altijd vol van zijn lof.
Laat mijn leven een loflied zijn voor de Heer,
de nederigen zullen het met vreugde horen.

Roem met mij de grootheid van de Heer,
sluit u aan om zijn Naam te verheffen.
Ik zocht de Heer en Hij gaf antwoord,
Hij heeft mij van alle angst bevrijd.

Wie naar Hem opzien, stralen van vreugde,
schaamte zal hun gezicht niet kleuren.
In mijn verdrukking riep ik tot de Heer,
Hij heeft geluisterd en mij uit de nood gered.

De engel van de Heer waakt
over wie Hem vrezen, en bevrijdt hen.
Proef, en geniet de goedheid van de Heer,
gelukkig de mens die bij Hem schuilt.

Uit het evangelie volgens Johannes 3, 16-21

Geloven in Christus wil zeggen: geloven dat Hij midden ons ons werd gezonden uit pure liefde, omdat God liefde is. Zo een geloof geeft licht aan het leven dat soms zo duister is. Dat licht is God zelf. Wie leeft in dit licht wordt licht voor anderen.

Jezus sprak tot Nikodemus:
‘God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden.
Over wie in Hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon.
Dit is het oordeel: het licht kwam in de wereld en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht.
Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’

Van Woord naar leven

Vandaag zegt Jezus tot Nikodemus, én tot ons: ‘Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’

Liefde en kwaad zijn tegengesteld, zoals licht en duisternis dat zijn. Wie kwaad doet, leeft in tegenstelling met de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.

Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals het zich vandaag aanbiedt, in de bezigheden waarin God ons vandaag roept.

Evident is dat niet, maar wel mogelijk, de woorden van Maria uit het Lucas-evangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’.
Puur vanuit ons eigen ikje zal het doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning zal al een veel grotere kans tot slagen hebben.

Het is kwestie van het roer van je leven uit handen geven, en wel aan de Heer. Dan wordt er echt veel mogelijk. Niet met gegarandeerd blij succes voor jezelf. Christelijke liefde is liefhebben omwille van de liefde, omwille van de roeping, omwille van God, omwille van het grote geheel. Liefde gaat over het algemeen welzijn, niet over je eigen belang. Als het over jezelf zou gaan zou het wel eens zeer egoïstisch kunnen worden. Liefde heeft altijd met de ander te maken. Soms heeft dat zelfs pijnlijke gevolgen. Een voorbeeld daarvan is de Heer zelf, en vele martelaren na en met Hem.
Maar liefde gaat natuurlijk niet enkel over fysiek martelaarschap. Gewoon liefhebben in het dagelijks leven vraagt ook heel wat van een mens. Soms is liefhebben gewoon heel lastig. Bemin maar eens heel consequent een medehuisbewoner (in een gezinssituatie of een kloostergemeenschap) die vermoeiend doet, die in een moeilijke periode zit, die ‘zaagt’, die slecht gehumeurd is… Hij of zij beminnen… niet evident.

Maar voor alle duidelijkheid: liefhebben is geen verhaal van enkel kommer en kwel; integendeel. In de diepte is de weg van liefde een weg van vrede, van Pasen, hoe lastig of zwaar de consequenties van de liefde ook soms zijn.

Het mooie aan de liefde is dat ze altijd vruchten nalaat; vruchten voor de Kerk, vruchten voor de mensheid; altijd. Of het nu een blij gebeuren is of een gebeuren dat voor de liefhebber niet al te goed afloopt… Het werpt altijd vruchten af voor de ‘ander’. Want liefhebben geeft leven, geeft zin, stelt God aanwezig; en wel in alle omstandigheden.

Lieve mensen, laat ons het lied van liefde naar elkaar toe zingen. En als de ander even niet zingt, laat dit vooral geen reden zijn om zelf niet te zingen.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Goede God,
ga met ons mee en trek ons doorheen Christus in de brand van uw Liefde, opdat wij van U mogen stralen.
In Christus, onze Broer en Heer. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.