woensdag in week 20 door het jaar
Uit het boek Rechters 9, 6-15
De fabel van Jotam maakt het koningschap bijna belachelijk. In parabelvorm laat de schrijver sterk uitkomen hoe het volk met de koningsfiguur spotte. De besten onder hen konden in alle vrijmoedigheid terugvallen op God de Heer, hun enige Koning. De aardse koningen dreigden onduidelijke vertegenwoordigers te zijn van God.
In die dagen kwamen de burgers van Sichem en Bet-Millo bij de eik bij het gedenkteken in Sichem bijeen en riepen Abimelech tot koning uit. Toen Jotam dit vernam, ging hij de Gerizim op en riep met stemverheffing vanaf de top: ‘Hoor mij aan, burgers van Sichem, en God zal u verhoren!
Eens gingen de bomen eropuit om een van hen tot koning te zalven. Ze vroegen de olijfboom: “Wilt u onze koning zijn?”
Maar de olijfboom antwoordde: “Zou ik ophouden mijn olie af te staan, waarmee goden en mensen worden vereerd, om wat te wuiven boven de andere bomen uit?”
Toen vroegen ze het aan de vijgenboom: “En u, wilt u onze koning zijn?”
Maar de vijgenboom antwoordde: “Zou ik ophouden mijn zoete vruchten af te staan, om wat te wuiven boven de andere bomen uit?”
Toen vroegen ze het aan de wijnstok: “En u, wilt u onze koning zijn?”
Maar de wijnstok antwoordde: “Zou ik ophouden mijn sap af te staan, dat goden en mensen verblijdt, om wat te wuiven boven de andere bomen uit?”
Ten slotte vroegen de bomen aan de doornstruik: “En u, wilt u onze koning zijn?”
En de doornstruik antwoordde: “Als u mij werkelijk tot uw koning wilt zalven, kom dan maar hier, in mijn schaduw is het goed toeven. Maar zo niet, dan zal er uit mijn takken een vuur komen dat de ceders van de Libanon zal verteren.”
Psalm 21, 2-7
Refr.: Heer, uw kracht verblijdt de koning.
Heer, uw kracht verblijdt de koning,
luid juicht hij om uw overwinning.
U gaf hem wat zijn hart verlangde,
het verzoek van zijn lippen wees U niet af.
U nadert hem met rijke zegen
en plaatst op zijn hoofd een gouden kroon.
Leven heeft hij gevraagd, U hebt het hem gegeven,
lengte van dagen, voor eeuwig en altijd.
Groot is zijn roem door uw overwinning,
U tooit hem met glans en met glorie,
U schenkt hem voor altijd uw zegen,
U verblijdt hem met het licht van uw gelaat.
Vers voor het evangelie (Heb 4, 12)
Alleluia.
Het woord van God is levend en krachtig,
het dringt diep door
tot het raakpunt van ziel en geest.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 20, 1-16
Wij kunnen maar moeilijk verdragen dat anderen goedheid ondervinden. We wensen dat ze worden behandeld zoals wij. We aanvaarden dikwijls niet dat ze anders zijn dan wij. De parabel van de werkers in de wijngaard stelt ons voor de bezinningsvraag: ‘Zijt gij kwaad omdat ik goed ben?’
Jezus vertelde volgende gelijkenis:
‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een landheer die er bij het ochtendgloren op uit trok om dagloners voor zijn wijngaard te zoeken. Nadat hij met de arbeiders een dagloon van één denarie overeengekomen was, stuurde hij hen naar zijn wijngaard.
Drie uur later trok hij er opnieuw op uit, en toen hij anderen werkloos op het marktplein zag staan, zei hij ook tegen hen: “Gaan jullie ook maar naar mijn wijngaard, de betaling zal rechtvaardig zijn.” En ze gingen erheen.
Rond het middaguur ging hij er nogmaals op uit, en drie uur later weer, en handelde als tevoren.
Toen hij tegen het einde van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond. Hij vroeg hun: “Waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk?” “Niemand heeft ons ingehuurd,” antwoordden ze. Hij zei hun: “Gaan jullie ook maar naar de wijngaard.”
Toen de avond gevallen was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn rentmeester: “Roep de arbeiders bij je en betaal hun het loon uit. Begin daarbij met de laatsten en eindig met de eersten.”
En zij die er vanaf het einde van de dag waren, kwamen naar voren en kregen ieder een denarie.
En toen zij die als eersten waren gekomen naar voren stapten, dachten ze dat zij wel meer zouden krijgen. Maar ook zij kregen ieder die ene denarie.
Toen ze het geld hadden aangenomen, gingen ze bij de landheer hun beklag doen: “Die laatsten hebben één uur gewerkt en u behandelt hen zoals u ons behandelt, terwijl wij het onder de brandende zon de hele dag hebben volgehouden.”
Hij antwoordde een van hen: “Vriend, ik behandel je toch niet onrechtvaardig? Je hebt toch ingestemd met het loon van één denarie? Neem wat je toekomt en ga. Ik wil aan die laatsten hetzelfde geven als aan jou. Of mag ik met mijn geld niet doen wat ik wil? Ben je jaloers omdat ik goed ben?”
Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.’
Van Woord naar leven
BIJ GOD BEN JE ALTIJD WELKOM
Het evangelie van vandaag gaat over de werkers van het laatste uur aan wie evenveel uitbetaald wordt dan aan hen die heel de dag gewerkt hebben.
Niet eerlijk? Voor God wel.
Zelf ben ik werkzaam in een woonzorgcentrum en beroepshalve praat ik als pastoraal medewerker veel met onze bewoners. Het is voor mij een ware eer om dikwijls een hele inkijk te mogen krijgen in hun levensloop. Het is mijn ervaring dat nogal wat van onze bewoners op een later tijdstip in hun leven – en soms is dat zelfs nog maar enkele maanden – vrede hebben gevonden bij en in God.
Ik wil daarmee het volgende zeggen: het gebeurt dat ze in hun leven dingen hebben gedaan, of keuzen hebben gemaakt, waar ze achteraf spijt van hadden. Ik denk aan een crisis binnen een huwelijk met scheiding tot gevolg, of een uittrede als kloosterling in een periode van twijfel, of een ruzie die nooit is kunnen bijgelegd worden omdat de persoon in kwestie overleden is.
Veel mensen dragen een diepe pijn in hun hart omdat er zaken in hun leven gelopen zijn die ze – moest men de tijd kunnen terug draaien – nu anders zouden aanpakken.
Misschien herken je in jezelf ook wel zaken in je leven waar je niet fier op bent. Met als mogelijk gevolg: schaamte, bitterheid, ontgoocheling of zelfs kwaadheid. Vaak beletten deze zaken ons ook vredevol door het leven te gaan. En het gebeurt dat mensen hierdoor moeilijk staan in hun godsrelatie. Zij kunnen, bij wijze van spreken, God niet recht in de ogen kijken. Je kunt dat jammer vinden, en zelfs fout … maar ik beluister bij nogal wat mensen dat dit voor hen een realiteit is. Een realiteit waar ze aan lijden. In de diepte zit daar iets moois in. Het zegt iets over spijt. Het zegt iets over berouw. Het is een houding die in de diepte spreekt van nederigheid.
Maar – denk ik dan – het mag daar niet bij blijven. God is groter dan wat wij zijn, of zijn geworden.
En nu komen we to the point: wat een mens ook heeft uitgespookt in zijn leven, welke mogelijke fouten hij ook gedaan heeft, welke gevoelens van bitterheid of ontgoocheling hij ook in zich draagt … God blijft zijn liefdevol hart schenken, en wel te allen tijde. Of je nu een kind bent dat leeft in onschuld, of je bent er 90 getekend door misstappen in je leven … God geeft zich aan u, onberekend, zonder maat. Altijd, van dag op dag.
Eén ding – denk ik – verlangt Hij. En dat is dat jij je geeft aan Hem. Ook al voel dat je gefaald hebt in je leven, of leef je met bitterheid, of met boosheid. Hij staat te wachten met zijn armen en hart wijd open. Om jou te ontvangen, jou te omhelzen in zijn barmhartigheid, jou zijn leven te schenken in Christus.
Geliefde mensen,
hoe je er ook aan toe bent, waar je in het leven momenteel ook staat, begeef je naar de wijngaard van onze Heer. Of je nu twintig bent of bijna honderd. Ga. Met al zijn liefde zal Hij jou in zijn dienst nemen, je vergevend indien nodig, je genezend daar waar het nodig is. Geef je aan Hem. Hij wacht.
En geniet, in de diepe zin van het woord, van je ontmoeting met Hem; je diepste thuis.
Laten we bidden
Barmhartige God,
uw goedheid gaat naar alle mensen:
naar de trouwe vrienden van het begin,
maar ook naar de werkers van het laatste uur.
Gij hebt ze allen lief;
uw wegen zijn zo wonderbaar!
Een diepe dank om uw barmhartigheid.
Wat zouden we zijn zonder U.
Oh God.
Amen.
Geniet van deze dag.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Rosa van Lima († 1617)
Rosa van Lima is de eerste heilige van de Amerikaanse continenten. Zij staat bekend om haar extreme boetvaardigheid en ascese.
Visioen van Kind Jezus
Rosa werd op 20 april 1586 geboren als Isabel Flores de Olivahad in Lima, Peru. Als kind zou ze een visioen van het Kind Jezus hebben gehad. Die ervaring deed haar besluiten zich totaal aan Jezus toe te wijden.
Versterving
Rosa’s hoogste ambitie was de zuiverheid van de ziel, die zij dacht te bereiken door uiterst zware versterving en boetedoening. Als lid van de Derde Orde van Dominicus leidde ze een leven dat geheel in het teken stond van het Rijk der Hemelen.
Lijden voor de zielen
Rosa kon dagenlang zonder voedsel. Als ze niet meer kon lopen, ging ze liggen in een bed dat ze vulde met scherven, stenen en doornen. Met deze zelfkastijding wilde ze bijdragen aan de bekering van de Indianen en de redding van de zielen uit het vagevuur.
Wonderen
Rosa was ervan overtuigd dat Christus zich regelmatig aan haar bleef openbaren. Daarbij ervoer ze onbeschrijflijke gevoelens van vrede en gelukzaligheid. Na haar dood in Lima, op 24 augustus 1617, vonden er vele wonderen plaats. Paus Clemens X verklaarde haar heilig in 1671. Daarmee was ze de eerste Amerikaanse heilige. Ze is de patrones van Peru, Latijns-Amerika en de Filippijnen. Haar liturgische feestdag is 23 augustus.
Bron: KRO-NCRV
Rosa van Lima
Van Woord naar leven
BIJ GOD BEN JE ALTIJD WELKOM
Het evangelie van vandaag gaat over de werkers van het laatste uur aan wie evenveel uitbetaald wordt dan aan hen die heel de dag gewerkt hebben.
Niet eerlijk? Voor God wel.
Zelf ben ik werkzaam in een woonzorgcentrum en beroepshalve praat ik als pastoraal medewerker veel met onze bewoners. Het is voor mij een ware eer om dikwijls een hele inkijk te mogen krijgen in hun levensloop. Het is mijn ervaring dat nogal wat van onze bewoners op een later tijdstip in hun leven – en soms is dat zelfs nog maar enkele maanden – vrede hebben gevonden bij en in God.
Ik wil daarmee het volgende zeggen: het gebeurt dat ze in hun leven dingen hebben gedaan, of keuzen hebben gemaakt, waar ze achteraf spijt van hadden. Ik denk aan een crisis binnen een huwelijk met scheiding tot gevolg, of een uittrede als kloosterling in een periode van twijfel, of een ruzie die nooit is kunnen bijgelegd worden omdat de persoon in kwestie overleden is.
Veel mensen dragen een diepe pijn in hun hart omdat er zaken in hun leven gelopen zijn die ze – moest men de tijd kunnen terug draaien – nu anders zouden aanpakken.
Misschien herken je in jezelf ook wel zaken in je leven waar je niet fier op bent. Met als mogelijk gevolg: schaamte, bitterheid, ontgoocheling of zelfs kwaadheid. Vaak beletten deze zaken ons ook vredevol door het leven te gaan. En het gebeurt dat mensen hierdoor moeilijk staan in hun godsrelatie. Zij kunnen, bij wijze van spreken, God niet recht in de ogen kijken. Je kunt dat jammer vinden, en zelfs fout … maar ik beluister bij nogal wat mensen dat dit voor hen een realiteit is. Een realiteit waar ze aan lijden. In de diepte zit daar iets moois in. Het zegt iets over spijt. Het zegt iets over berouw. Het is een houding die in de diepte spreekt van nederigheid.
Maar – denk ik dan – het mag daar niet bij blijven. God is groter dan wat wij zijn, of zijn geworden.
En nu komen we to the point: wat een mens ook heeft uitgespookt in zijn leven, welke mogelijke fouten hij ook gedaan heeft, welke gevoelens van bitterheid of ontgoocheling hij ook in zich draagt … God blijft zijn liefdevol hart schenken, en wel te allen tijde. Of je nu een kind bent dat leeft in onschuld, of je bent er 90 getekend door misstappen in je leven … God geeft zich aan u, onberekend, zonder maat. Altijd, van dag op dag.
Eén ding – denk ik – verlangt Hij. En dat is dat jij je geeft aan Hem. Ook al voel dat je gefaald hebt in je leven, of leef je met bitterheid, of met boosheid. Hij staat te wachten met zijn armen en hart wijd open. Om jou te ontvangen, jou te omhelzen in zijn barmhartigheid, jou zijn leven te schenken in Christus.
Geliefde mensen,
hoe je er ook aan toe bent, waar je in het leven momenteel ook staat, begeef je naar de wijngaard van onze Heer. Of je nu twintig bent of bijna honderd. Ga. Met al zijn liefde zal Hij jou in zijn dienst nemen, je vergevend indien nodig, je genezend daar waar het nodig is. Geef je aan Hem. Hij wacht.
En geniet, in de diepe zin van het woord, van je ontmoeting met Hem; je diepste thuis.
Laten we bidden
Barmhartige God,
uw goedheid gaat naar alle mensen:
naar de trouwe vrienden van het begin,
maar ook naar de werkers van het laatste uur.
Gij hebt ze allen lief;
uw wegen zijn zo wonderbaar!
Een diepe dank om uw barmhartigheid.
Wat zouden we zijn zonder U.
Oh God.
Amen.
Geniet van deze dag.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.