woensdag in week 29 door het jaar – C
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 3, 2-12
Het mysterie van Christus is de uitwerking van Gods liefde voor de mensen. In de persoon van zijn Zoon staat God open voor alle mensen. Ieder mens wil Hij de volheid van het goddelijk leven brengen. Wat waar is in de hemel, mogen de mensen op aarde helpen verwerkelijken.
Broeders en zusters,
u hebt gehoord dat God zijn plan verwezenlijkt door de genade die ik met het oog op u ontvangen heb. Mij is het geheim geopenbaard waarover ik hiervoor in het kort heb geschreven. Aan de hand daarvan kunt u zich, wanneer u dat leest, een beeld vormen van mijn inzicht in dit geheim van Christus.
Het is onder vorige generaties niet aan de mensen onthuld, maar nu door de Geest geopenbaard aan zijn heilige apostelen en profeten: ook mensen uit andere volken delen door hun eenheid met Christus Jezus in de erfenis, zij maken deel uit van hetzelfde lichaam en hebben ook deel aan de belofte, door middel van het evangelie.
Van dat evangelie ben ik dienaar geworden door de gave van Gods genade, die ik ontvangen heb door zijn kracht, die in mij werkt. Mij, de allerminste van alle heiligen, is de genade geschonken om de heidense volken de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus te verkondigen, en voor allen in het licht te stellen hoe het geheim dat in alle eeuwen verborgen was in God, de schepper van alle dingen, verwezenlijkt wordt. Zo zal nu door de kerk de wijsheid van God in al haar schakeringen bekend worden aan alle vorsten en heersers in de hemelsferen, naar het eeuwige voornemen dat Hij ten uitvoer heeft gebracht in Christus Jezus, onze Heer.
Door onze eenheid met Hem hebben wij vrijelijk toegang tot God; door ons geloof in Hem mogen wij daarop vertrouwen.
Jes. 12, 2-6
Refr.: Vol vreugde zullen jullie water putten uit de bron van de redding.
God, Hij is mijn redder.
Ik heb een vast vertrouwen,
ik ben niet bang,
want de Heer is mijn sterkte,
Hij is mijn beschermer,
Hij heeft mij redding gebracht.
Vol vreugde zullen jullie water putten
uit de bron van de redding.
Op die dag zullen jullie zeggen:
Loof de Heer, roep zijn Naam uit.
Maak alle volken zijn daden bekend,
verkondig zijn verheven Naam.
Zing een lied voor de Heer,
machtig zijn zijn daden.
Laat heel de aarde dit weten.
Jubel en juich, inwoners van Sion,
want groot is de Heilige van Israël,
die in jullie midden woont.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
De God van onze Heer Jezus Christus
moge ons innerlijk oog verlichten,
om te zien, hoe groot de hoop is
waartoe Hij ons roept.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 39-48
Aan iedereen heeft God mogelijkheden en talenten toevertrouwd, waarop we ook door Hem worden aangesproken. Zowel de talenten als het aangesproken worden, moeten we ernstig nemen.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Besef wel: als de heer des huizes had geweten op welk uur de dief zou komen, dan zou hij niet in zijn huis hebben laten inbreken. Ook jullie moeten klaarstaan, want de Mensenzoon komt op een tijdstip waarop je het niet verwacht.’
Petrus vroeg: ‘Heer, is deze gelijkenis alleen voor ons bedoeld of voor iedereen?’
De Heer antwoordde: ‘Wie is de betrouwbare en verstandige rentmeester die de heer zal aanstellen over zijn knechten om hun op tijd het eten te geven dat hun toekomt? Gelukkig de dienaar die daarmee bezig is wanneer zijn heer komt. Ik verzeker jullie: hij zal hem aanstellen over alles wat hij bezit. Maar als die dienaar bij zichzelf zegt: Mijn heer komt maar niet, en als hij de knechten en dienstmeisjes gaat slaan, en zich te buiten gaat aan voedsel en drank, dan komt de heer van die dienaar op een dag waarop hij het niet verwacht en op een tijdstip dat hij niet kent, en dan zal hij hem de zwaarste straf opleggen en hem het lot van de trouwelozen doen ondergaan. De dienaar die weet wat zijn heer wil, maar geen voorbereidingen treft en niet overeenkomstig zijn wil handelt, zal veel slagen te verduren krijgen. Maar wie niet weet wat zijn heer wil en zo handelt dat hij slaag verdient, zal weinig slagen te verduren krijgen.
Van iedereen aan wie veel gegeven is, zal veel worden geëist, en hoe meer aan iemand is toevertrouwd, des te meer zal van hem worden gevraagd.’
Van Woord naar leven
Van het evangelie ben ik dienaar geworden door de gave van Gods genade, die ik ontvangen heb door zijn kracht, die in mij werkt.
Zo lezen we bij Paulus vandaag.
Je kan het evangelie handen en voeten geven op twee manieren: los van de Heer, of vanuit de Heer. Het mag duidelijk zijn dat we geroepen zijn tot het tweede. Wanneer we het trachten te doen los van de Heer, eigenen we in feite ‘het handen en voeten geven’ ons toe. We maken er iets ‘van ons’ van. Het gevaar bestaat er al snel in dat we ons heer en meester gaan weten over wat we doen, vaak met heel specifieke verlangens (ook al ontkennen we ze): waardering, applaus, respect,…
Wie het evangelie beleeft vanuit Christus’ inwoning, vanuit Gods genade, heeft lief zonder eigenbelang. Dan gaat het om liefde, om de ander graag zien, om (gods)dienst; los van welke vorm van eigenbaat ook.
Dit is natuurlijk zeer zwart-wit gesteld. De realiteit leert ons dat er méér dan vijftig tinten grijs zijn in ons leven. Onze liefde is niet altijd zo zuiver. We dragen de intentie vanuit de Heer lief te hebben, we slagen daar voor een groot stuk ook in, maar dat tikkeltje eigenbelang, de begeerte naar waardering, speelt zo vaak mee. Ach ja… des mensen.
Toch is het niet verboden te willen groeien. Dat leert het evangelie ons ook, én de Heer is – onder andere – daarvoor bij ons. Sleutel is ons biddend toevertrouwen aan Christus’ aanwezigheid, met de uitdrukkelijke vraag dat Hij ons wil genezen van welke vorm van eigenbelang ook. Om uiteindelijk met Paulus te kunnen zeggen: ‘Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij’ (Gal.2,20a). Natuurlijk leef je zelf nog, maar het oppervlakkige ik dat zo streeft naar het krijgen van waardering en applaus is gestorven in de Heer, opdat het ware ik – waarvan God heeft gezegd dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis – ten volle tot leven kan komen.
Van het evangelie ben ik dienaar geworden door de gave van Gods genade, die ik ontvangen heb door zijn kracht, die in mij werkt. Een citaat met heel veel diepgang. Om mee te nemen doorheen de dag. Moge het ons aanzetten ons biddend en dankbaar toe te vertrouwen aan Christus’ aanwezigheid in en onder ons, zodat we inderdaad kunnen leven ‘door zijn kracht die in ons werkt’.
Een gezegende woensdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
genees ons wanneer we het moeilijk klaarspelen om zuiver te beminnen. Mogen we ons toevertrouwen aan Jezus die zo graag door ons heen uw liefdeslied wil zingen.
Om deze genade bidden wij, in zijn naam.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Paulus van het Kruis († 1775)
Paulus van het Kruis (1694-1775) was een Italiaanse mysticus, kloosterling en volksprediker. Centraal in zijn spiritualiteit stond de overweging van het Lijden van Christus. Hij is de stichter van de Passionisten en Passionistinnen.
Passie en compassie
Sint Paulus van het Kruis werd in 1694 als Francesco Paolo Danei geboren in het Noord-Italiaanse plaatsje Ovada. Na een tijd bij zijn vader in de handel te hebben gewerkt, besloot Paolo zijn leven in dienst van Christus te stellen. Het besef van Jezus’ martelgang en wrede kruisdood hadden hem zo zwaar aangegrepen dat hij kluizenaar werd om dieper tot de zin ervan door te dringen. Al spoedig kwam hij tot het inzicht dat bezinning op het lijden van Christus leidt tot compassie met de mensen die in ellendige omstandigheden verkeren. Hij deed daarop afstand van al zijn bezittingen en begon een leven van ascese, boete en naastenliefde.
Maria-verschijning
Naar eigen zeggen zou Paolo een verschijning hebben gehad van de Heilige Maagd Maria. Gekleed in een zwart habijt zou zij hem hebben opgedragen een gemeenschap te stichten die permanent rouwt om de dood van haar Kind. Paolo verbleef toen in het stadje Castallazzo in het bisdom Alessandria. Hij vertelde de plaatselijke bisschop, Arborio di Gattinara, wat hij had ervaren. Die geloofde hem en bekleedde hem op 22 november 1720 met het zwarte habijt dat Maria hem had opgedragen te dragen uit rouw om haar zoon. Vanaf dat moment droeg hij de naam Paolo della Croce (Paulus van het Kruis).
Passionisten
Aangemoedigd door bisschop Arborio trok Paolo zich in de maanden november en december 1720 terug in een torenkamertje van de kerk van Castallazzo voor een veertigdaagse retraite. Daar schreef hij een leefregel voor zijn toekomstige communiteit: de door hem gestichte Congregatie van het Lijden van Jezus Christus, beter bekend onder de naam Passionisten. Deze leefregel vormde de basis van zijn kloosterregel, die in 1741 door paus Benedictus XIV zou worden goedgekeurd. Ook schreef in Castallazzo zijn geestelijke ervaringen op in een soort dagboek, dat onder de klassieke teksten van de mystiek wordt gerekend.
Pauselijk missionaris
Paolo werd in 1727 tot priester gewijd. Een jaar later trok hij zich met zijn broer Giovanni Battista terug op de berg Argentaro op het Toscaanse schiereiland Orbetello. Daar stichtte hij samen met enkele volgelingen het eerste passionistenklooster. Steeds meer begonnen de eerste passionisten zich toe te leggen op de prediking onder de armen in de toenmalige Pauselijke Staten en Toscane. Paus Clemens XII bevestigde hen daarin en verleende hun de titel ‘apostolisch missionaris’; dat betekende dat zij in diens naam het evangelie verkondigden. In 1771 stichtte Paolo de vrouwelijke en zuiver comtemplatieve tak van de congregatie: de Passionistinnen.
Mysticus
Paulus van het Kruis staat bekend als een groot mysticus. Meer dan 45 jaar ging hij de spirituele weg van de verlatenheid om uiteindelijk steeds meer verenigd te raken met de gekruisigde Christus. Als geestelijk leidsman en biechtvader oefende hij veel invloed uit op het leven van geestelijken en leken.
Verering
Paulus van het Kruis stierf op 18 oktober 1775 in Rome. Zijn lichaam ligt begraven in de Romeinse basiliek SS. Giovanni e Paolo, de kerk van het gelijknamige klooster dat door paus Clemens XIV aan hem geschonken was. Paus Pius IX verklaarde hem in 1852 zalig en in 1867 heilig. Zijn liturgische gedachtenis werd volgens de oude Romeinse kalender gevierd op 28 april; nu staat zijn feest op 19 oktober, daags na zijn sterfdag.
Bron: KRO-NCRV
Paulus van het Kruis
Laten wij bidden
Vader,
genees ons wanneer we het moeilijk klaarspelen om zuiver te beminnen. Mogen we ons toevertrouwen aan Jezus die zo graag door ons heen uw liefdeslied wil zingen.
Om deze genade bidden wij, in zijn naam.
Amen.