woensdag in week 3 door het jaar
Beide lezingen vandaag wijzen ons op de kracht en vruchtbaarheid van Gods genade: in de brief aan de Hebreeën wordt Christus’ offer getoond als de bron van onze vergeving en heiliging, terwijl de gelijkenis van de zaaier uit het evangelie laat zien hoe dit Woord vrucht draagt in een ontvankelijk hart. Samen nodigen ze ons uit om ons hart open te stellen, zodat Gods genade in ons leven zichtbaar wordt.
Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 10, 11-18
Christus’ eenmalig offer heeft de zonden voorgoed vergeven, waardoor gelovigen geheiligd zijn en verdere offers niet langer nodig zijn.
Broeders en zusters,
de priesters blijven dagelijks hun dienst verrichten en steeds opnieuw dezelfde offers opdragen, die de zonden nooit kunnen wegnemen, terwijl Hij, na zijn eenmalig offer voor de zonden, voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen, waar Hij wacht tot van zijn vijanden een bank voor zijn voeten is gemaakt. Door deze ene offergave heeft Hij hen die zich door Hem laten heiligen voorgoed tot volmaaktheid gebracht.
Hiervan legt ook de heilige Geest voor ons getuigenis af, want nadat Hij gezegd heeft: ‘Dit is het verbond dat Ik in de toekomst met hen zal sluiten,’ spreekt de Heer: ‘In hun hart zal Ik mijn wetten leggen, in hun verstand zal Ik ze neerschrijven, en aan hun zonden en hun wetteloosheid zal Ik niet meer denken.’ Waar dat alles vergeven is, daar is geen offer voor de zonde meer nodig.
Tussenzang: Psalm 110, 1-4
Refr.: Je bent priester voor eeuwig,zoals Melchisedek.
De Heer spreekt tot mijn heer:
‘Neem plaats aan mijn rechterhand,
Ik maak van je vijanden
een bank voor je voeten.’
Uit Sion reikt de Heer u
de scepter van de macht,
u zult heersen over uw vijanden.
Uw volk staat klaar op de dag
dat u ten strijde trekt.
Op de heilige bergen,
uit de schoot van de dageraad,
komt tot u de dauw van uw jeugd.
De Heer heeft gezworen,
en komt op zijn eed niet terug:
‘Je bent priester voor eeuwig,
zoals Melchisedek.’
Vers voor het evangelie
Alleluia.
De Heer is betrouwbaar in alles wat hij zegt,
en liefdevol in alles wat hij doet.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 4, 1-20
Jezus vertelt de gelijkenis van de zaaier om het geheim van het koninkrijk van God te onthullen. Hij legt uit dat de vruchtbaarheid van het woord van God afhankelijk is van hoe het wordt ontvangen in iemands hart.
Weer ging Jezus naar het meer om de mensen te onderwijzen; er kwam een enorme menigte om Hem heen staan. Daarom ging Hij in de boot op het meer zitten, terwijl de menigte op de oever bleef staan. Hij onderwees hen en sprak hen toe in allerlei gelijkenissen.
Hij zei: ‘Luister. Een zaaier ging eropuit om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en de vogels kwamen en aten het op. Een ander deel viel op rotsachtige grond, waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen; en toen de zon opkwam verschroeide het, en doordat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en de distels schoten op en verstikten het en het bracht geen vruchten voort. Maar er was ook zaad dat in goede grond viel en wel vruchten voortbracht: het schoot op en groeide en droeg vrucht, dertig-, zestig- en honderdvoudig.’ En Hij zei: ‘Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren!’
Toen Hij weer alleen was met zijn volgelingen en met de twaalf leerlingen, stelden ze Hem vragen over de gelijkenissen.
Hij zei tegen hen: ‘Aan jullie is het geheim van het koninkrijk van God onthuld; maar zij die buiten staan, krijgen alles te horen in gelijkenissen, “opdat ze scherp zien, maar geen inzicht hebben, opdat ze goed horen, maar niets begrijpen, anders zouden ze tot inkeer komen en vergeving krijgen.”’
Hij zei tegen hen: ‘Begrijpen jullie deze gelijkenis niet? Hoe zullen jullie alle andere gelijkenissen dan begrijpen? De zaaier zaait het woord. Sommigen zijn als het zaad dat op de weg valt: het woord wordt wel gezaaid, maar wanneer ze het gehoord hebben, komt meteen Satan om het woord weg te graaien dat in hen gezaaid is. Anderen zijn als het zaad dat op rotsachtige grond is gezaaid: wanneer zij het woord gehoord hebben, nemen ze het meteen met vreugde aan. Maar doordat het geen wortel schiet in hen, is dat van korte duur. Worden ze vanwege het woord verdrukt of vervolgd, dan komen ze meteen ten val. Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. Maar er zijn ook mensen die zijn als het zaad dat op goede grond is gezaaid: zij horen het woord en aanvaarden het en dragen vrucht, sommigen dertig-, anderen zestig- en weer anderen honderdvoudig.’
Van Woord naar leven
OFFER UIT LIEFDE
(Bij Heb 10,11-18)
Beste mensen, allerlei woorden in onze taal hebben betekenissen die vanzelfsprekend zijn zonder uitleg. Toch zijn er ook woorden die een dubbele betekenis hebben, of zelfs een driedubbele. Ook kan eenzelfde woord in een geheel andere context gebruikt worden. Neem nu het woord ‘offer’ waar we vandaag in onze eerste lezing mee te maken hebben. Je hoeft er geen woordenboek op na te slaan of internet voor te raadplegen om te weten dat het woord ‘offer’ mede over iets moeilijks gaat. Er zijn echter mensen die juist kracht putten uit ‘offeren’. Zo zal bijvoorbeeld iemand die grote zorg heeft voor een ziek familielid blij zijn iets voor dat familielid te mogen doen, gewoon omdat deze persoon dat werk met liefde doet. De zwaarte die er ook is, valt in het niet bij de liefde die er tegenover staat.
In de eerste lezing van vandaag uit de Brief aan de Hebreeën, wordt over offers gesproken. In het Oude Testament, in het boek Leviticus, komen veel wetten voor die te maken hebben met het brengen van offers bij allerlei verschillende gelegenheden. Zo zijn er ook offers om aan te geven dat we vragen om vergeving van de begane zonden. Ze noemen die offers Hersteloffers.
De priesters blijven dagelijks hun dienst verrichten en steeds opnieuw dezelfde offers opdragen, die de zonden nooit kunnen wegnemen, terwijl Hij [Jezus] na zijn eenmalig offer voor de zonden voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen. (Heb 10, 11-12)
Er wordt in deze brief aan de Hebreeën het verschil uitgelegd tussen de veelvuldig, telkens herhaalde offers van de levitische priesters én tussen het offer dat Jezus bracht aan het kruis. Door zijn zelfgave worden voor eens en voor altijd alle zonden vergeven.
Het zou niet meer nodig zijn dat telkens opnieuw een offer wordt gebracht om vergeven te worden van hetgeen al door Jezus zelfgave vergeven is.
Hoe zit het dan met het Misoffer, de Eucharistie- of een andere viering, waarin het vragen om vergeving, een plaats inneemt aan het begin van de dienst: Heer, ontferm U over ons. Soms gepaard gaand met tot driemaal toe, een klop op eigen borst. In de hele wereld wordt dit dagelijks gevraagd. Is dit dan overbodig?
Wij geloven dat Jezus de vergeving van onze zonden eenmalig heeft volbracht, maar hoort daar dan geen eigen werk bij? Het gaat over het herstellen van de relatie met God. Als die relatie met God verstoord is, dan is het logisch dat die relatie hersteld moet worden. Dit in de zekerheid dat onze God een vergevende God is. Wij weten bij voorbaat dat God ons vergeeft, maar die vergeving komt niet uit een automaat. Wel uit het levende en liefdevolle hart van God. Het enige wat nodig is, en altijd zal nodig zal blijven, is de vraag en het sterke verlangen van degene (een persoon of groep) die tekortgeschoten is. Jezus is de middelaar tussen de Vader en ons. Hij heeft ons al alles vergeven, maar de spijtbetuiging moet wel uit het hart van de mensen komen.
Sta even stil bij de openbare spijtbetuigingen van landen ten opzichte van elkaar. Je ziet het op tv, dat volkeren jaren later nog lijden onder fouten die begaan zijn door andere landen.
Zo heeft waarschijnlijk ieder van ons persoonlijk wel ooit een conflict gehad met iemand anders zonder dat het misschien ooit ten opzichte van die ander echt is goedgemaakt. Een bloemetje alleen is wel heel povertjes. Sorry zeggen ook wat zuinig. De ander wil voelen dat het gemeend is. Soms heb je er meer woorden of gebaren voor nodig, om tot een echt herstel te komen. Omgekeerd is dat natuurlijk ook waar als je zelf lijdt om iets wat de ander jou heeft aangedaan.
Het voorbeeld van Jezus zelf kan helpen om de stap te zetten. Het hele evangelie staat vol met woorden rond vergeving. Vergeven en vergeven worden hoort bij de kern van ons geloof. En is ook de weg naar vrede. De weg die Jezus al geopend heeft toen Hij stierf aan het kruis.
Laten we bidden
Vader, vergevende en barmhartige God,
vergeef ons onze schuld zoals ook wij
aan onderen hun schuld vergeven.
Mogen onze harten openstaan voor herstel
van onze relatie met U en ook voor de relatie
met onze broeders en zusters,
dichtbij en veraf.
Moge uw vrede neerdalen in ons hart,
en in heel onze wereld.
Door Jezus uw Zoon
en onze broeder en verlosser.
Amen
Beste mensen, ga op vredesweg zonder aarzelen, vandaag en alle dagen.
Ricky
Suggesties voor onderweg
Niemand kan doen voor jou wat er op je eigen weg is gebeurd. Aan wie denk je als je dit leest? Soms lijken relaties onherstelbaar. Je hebt er misschien al vele keren energie in gestoken. Wat zou je beletten om het nog een keer te proberen? Stel dat jij het initiatief neemt, bid dan eerst om de nabijheid van de Geest van liefde die in jou zucht van verlangen en laat het resultaat los. Geef je maar over! Voeg dat offer bij het offer van Jezus zelf, ook als het moeite kost en pijn doet. Vergeven en vergeven worden is een genade, een rijkdom.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Sabinianus van Troyes († 270)
Sabinianus (ook Savinianus of Savinien) van Troyes, Frankrijk; martelaar tezamen met zijn zus de belijder Sabina
Hij was afkomstig van het eiland Samos. Op een dag las hij het psalmvers “Neem weg van mij Heer, met hysop mijn zonden; was mij en ik zal witter worden als sneeuw” (Psalm 51). Dit zou het begin geweest zijn van zijn bekering tot het christendom. Hij kwam daardoor in conflict met zijn heidense vader, Sabinus. Hij vertrok van huis, doorkruiste Griekenland, Dalmatië en Italië om uiteindelijk in Troyes uit te komen. Daar zou hij van Sint Patroclus het doopsel hebben ontvangen.
Toen braken de christenvervolgingen uit onder keizer Aurelianus. Omdat hij zijn geloofsgenoten tot steunen toeverlaat was, werd ook hij opgepakt en in de gevangenis geworpen. Daar wist hij door zijn overtuigende levenswijze de twaalf gevangenbewaarders allen tot Christus te bekeren! Dat kwam hun op de doodstraf te staan. Sabinianus moest eerst een aantal afschuwelijke martelingen ondergaan, vooraleer ook hij de geest gaf.
De plaats waar hij begraven werd, groeide al snel uit tot een bedevaartsplaats. Zo kreeg de weduwe Syra daar op haar gebed haar gezichtsvermogen terug.
Na enige tijd ging verliet ook zijn zus Sabina het ouderlijk huis om in gezelschap van haar zoogzuster Maximiniola naar haar broer op zoek te gaan. Te Rome ontving zij het doopsel uit handen van de latere paus Eusebius. Daarna vervolgde zij haar weg tot in Troyes. Haar ouders waren nog geen christen en zij wilde proberen ze daartoe over te halen. Bij haar aankomst hoorde ze hoe Sabinianus zojuist omwille van Christus de marteldood had ondergaan. Ze was trots op hem. En ze bad dat zij bij hem in de hemel mocht zijn. Het verhaal zegt dat ze na haar gebed in vrede stierf.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
OFFER UIT LIEFDE
(Bij Heb 10,11-18)
Beste mensen, allerlei woorden in onze taal hebben betekenissen die vanzelfsprekend zijn zonder uitleg. Toch zijn er ook woorden die een dubbele betekenis hebben, of zelfs een driedubbele. Ook kan eenzelfde woord in een geheel andere context gebruikt worden. Neem nu het woord ‘offer’ waar we vandaag in onze eerste lezing mee te maken hebben. Je hoeft er geen woordenboek op na te slaan of internet voor te raadplegen om te weten dat het woord ‘offer’ mede over iets moeilijks gaat. Er zijn echter mensen die juist kracht putten uit ‘offeren’. Zo zal bijvoorbeeld iemand die grote zorg heeft voor een ziek familielid blij zijn iets voor dat familielid te mogen doen, gewoon omdat deze persoon dat werk met liefde doet. De zwaarte die er ook is, valt in het niet bij de liefde die er tegenover staat.
In de eerste lezing van vandaag uit de Brief aan de Hebreeën, wordt over offers gesproken. In het Oude Testament, in het boek Leviticus, komen veel wetten voor die te maken hebben met het brengen van offers bij allerlei verschillende gelegenheden. Zo zijn er ook offers om aan te geven dat we vragen om vergeving van de begane zonden. Ze noemen die offers Hersteloffers.
De priesters blijven dagelijks hun dienst verrichten en steeds opnieuw dezelfde offers opdragen, die de zonden nooit kunnen wegnemen, terwijl Hij [Jezus] na zijn eenmalig offer voor de zonden voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen. (Heb 10, 11-12)
Er wordt in deze brief aan de Hebreeën het verschil uitgelegd tussen de veelvuldig, telkens herhaalde offers van de levitische priesters én tussen het offer dat Jezus bracht aan het kruis. Door zijn zelfgave worden voor eens en voor altijd alle zonden vergeven.
Het zou niet meer nodig zijn dat telkens opnieuw een offer wordt gebracht om vergeven te worden van hetgeen al door Jezus zelfgave vergeven is.
Hoe zit het dan met het Misoffer, de Eucharistie- of een andere viering, waarin het vragen om vergeving, een plaats inneemt aan het begin van de dienst: Heer, ontferm U over ons. Soms gepaard gaand met tot driemaal toe, een klop op eigen borst. In de hele wereld wordt dit dagelijks gevraagd. Is dit dan overbodig?
Wij geloven dat Jezus de vergeving van onze zonden eenmalig heeft volbracht, maar hoort daar dan geen eigen werk bij? Het gaat over het herstellen van de relatie met God. Als die relatie met God verstoord is, dan is het logisch dat die relatie hersteld moet worden. Dit in de zekerheid dat onze God een vergevende God is. Wij weten bij voorbaat dat God ons vergeeft, maar die vergeving komt niet uit een automaat. Wel uit het levende en liefdevolle hart van God. Het enige wat nodig is, en altijd zal nodig zal blijven, is de vraag en het sterke verlangen van degene (een persoon of groep) die tekortgeschoten is. Jezus is de middelaar tussen de Vader en ons. Hij heeft ons al alles vergeven, maar de spijtbetuiging moet wel uit het hart van de mensen komen.
Sta even stil bij de openbare spijtbetuigingen van landen ten opzichte van elkaar. Je ziet het op tv, dat volkeren jaren later nog lijden onder fouten die begaan zijn door andere landen.
Zo heeft waarschijnlijk ieder van ons persoonlijk wel ooit een conflict gehad met iemand anders zonder dat het misschien ooit ten opzichte van die ander echt is goedgemaakt. Een bloemetje alleen is wel heel povertjes. Sorry zeggen ook wat zuinig. De ander wil voelen dat het gemeend is. Soms heb je er meer woorden of gebaren voor nodig, om tot een echt herstel te komen. Omgekeerd is dat natuurlijk ook waar als je zelf lijdt om iets wat de ander jou heeft aangedaan.
Het voorbeeld van Jezus zelf kan helpen om de stap te zetten. Het hele evangelie staat vol met woorden rond vergeving. Vergeven en vergeven worden hoort bij de kern van ons geloof. En is ook de weg naar vrede. De weg die Jezus al geopend heeft toen Hij stierf aan het kruis.
Laten we bidden
Vader, vergevende en barmhartige God,
vergeef ons onze schuld zoals ook wij
aan onderen hun schuld vergeven.
Mogen onze harten openstaan voor herstel
van onze relatie met U en ook voor de relatie
met onze broeders en zusters,
dichtbij en veraf.
Moge uw vrede neerdalen in ons hart,
en in heel onze wereld.
Door Jezus uw Zoon
en onze broeder en verlosser.
Amen
Beste mensen, ga op vredesweg zonder aarzelen, vandaag en alle dagen.
Ricky
Suggesties voor onderweg
Niemand kan doen voor jou wat er op je eigen weg is gebeurd. Aan wie denk je als je dit leest? Soms lijken relaties onherstelbaar. Je hebt er misschien al vele keren energie in gestoken. Wat zou je beletten om het nog een keer te proberen? Stel dat jij het initiatief neemt, bid dan eerst om de nabijheid van de Geest van liefde die in jou zucht van verlangen en laat het resultaat los. Geef je maar over! Voeg dat offer bij het offer van Jezus zelf, ook als het moeite kost en pijn doet. Vergeven en vergeven worden is een genade, een rijkdom.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.