woensdag in week 12 door het jaar
Uit het tweede boek Koningen 22, 8-13 + 23, 1-3
Ten tijde van koning Jojakin wordt het boek van het Verbond opnieuw ontdekt. Onder leiding van de koning gaat men het weer lezen en opnieuw in praktijk brengen. Het is voor ons een aansporing de Schrift steeds opnieuw te ontdekken in zijn frisse betekenis.
De hogepriester Chilkia zei tegen hofschrijver Safan: ‘Ik heb hier in de tempel van de Heer een boekrol gevonden met de tekst van de wet.’ Safan nam het boek in ontvangst en las het. Daarop ging hij terug naar de koning om verslag uit te brengen. Hij zei: ‘Uw dienaren hebben het zilver dat in de tempel bewaard wordt, tevoorschijn gehaald en overhandigd aan de bouwmeesters die belast zijn met de herstelwerkzaamheden aan de tempel van de Heer.’ Vervolgens vertelde hij dat de hogepriester Chilkia hem een boekrol had gegeven, en hij begon de koning eruit voor te lezen. Bij het horen van de tekst van het wetboek scheurde de koning zijn kleren. Hij beval de hogepriester Chilkia, Achikam, de zoon van Safan, Achbor, de zoon van Micha, de hofschrijver Safan en zijn persoonlijke dienaar Asaja: ‘Ga ter wille van mij en heel het volk van Juda de Heer raadplegen over de inhoud van deze boekrol, die we gevonden hebben, want het kan niet anders of de Heer is in hevige woede ontstoken omdat onze voorouders zich niet hebben gehouden aan wat er in dit boek staat en niet hebben gedaan wat ons is voorgeschreven.’
De koning ontbood de oudsten van Juda en Jeruzalem. Met alle inwoners van Juda en Jeruzalem, de priesters en de profeten, kortom de hele bevolking, van hoog tot laag, begaf hij zich naar de tempel van de Heer. Daar las hij hun de hele tekst voor van het verbondsboek dat in de tempel was gevonden. Staande op het podium bekrachtigde hij ten overstaan van de Heer het verbond. Hij beloofde dat ze de Heer zouden volgen en zich geheel en al zouden houden aan zijn geboden, voorschriften en bepalingen, om zo het verbond dat in deze boekrol was vastgelegd met hart en ziel na te leven. Heel het volk trad toe tot dit verbond.
Psalm 119, 33 + 34 + 35 + 36 + 37 + 40
Refr.: Wijs mij, Heer, de weg van uw wetten.
Wijs mij, Heer, de weg van uw wetten,
dan volg ik die tot het einde toe.
Geef mij inzicht, en ik zal uw wet volgen,
hem onderhouden met heel mijn hart.
Laat mij het pad gaan van uw geboden,
dat is mij het liefst.
Neig mijn hart naar uw richtlijnen
en niet naar winstbejag.
Houd mijn ogen af van wat leeg is,
laat mij uw wegen gaan, en leven.
Hoe verlang ik naar uw regels,
doe mij leven in uw gerechtigheid.
Vers voor het evagelie (Ps. 145, 17)
Alleluia.
Rechtvaardig is de Heer in alles wat Hij doet,
heel zijn schepping blijft Hij trouw.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 7, 15-20
Woorden alleen zijn niet doorslaggevend om de echte profeten of de echte christenen te onderkennen. Wat is trouwens een woord ? Ook in onze tijd zijn de daden van mensen van zeer groot belang om hun geloofwaardigheid te laten blijken. Een zieke boom kan geen goede vruchten dragen.
Jezus zei tot zijn leerlingen:
‘Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar in wezen roofzuchtige wolven zijn. Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels? Zo brengt elke goede boom goede vruchten voort, maar een slechte boom brengt slechte vruchten voort. Een goede boom kan geen slechte vruchten voortbrengen, evenmin als een slechte boom goede vruchten. Elke boom die geen goede vruchten voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen. Zo kunnen jullie hen dus aan hun vruchten herkennen.
Van Woord naar leven
Een tweetal maanden geleden gebruikte Poetin een citaat uit de het Johannesevangelie om zijn soldaten die Oekraïne binnenvielen een hart onder de riem te steken. ‘Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden’, zo sprak hij over en tot hen in een sportstadion. De Bijbel misbruiken om een dergelijke invasie te rechtvaardigen is niet alleen walgelijk en degoutant, maar ook heiligschennend en godslasterlijk.
En nee, dit heeft niets met oordeel te maken. Het is pure vaststelling. Je moet een kat een kat noemen.
Of zoals de kerk in de middeleeuwen de christenen opriep om gewapenderhand het heilig land te heroveren op de ‘Moren’. Even verwerpelijk en godgeklaagd.
Religie, Kerk, Bijbel, Koran, mag nooit gebruikt worden om oorlog en geweld te rechtvaardigen.
Zij die vanuit Bijbel of Koran hiertoe oproepen kunnen vroom overkomen in hun religieuze beargumentering. Het kan goed klinken, ze tonen zich gehuld in schapenkleren. De waarheid is dat het valse profeten zijn en roofzuchtige wolven… om de woorden van Jezus te gebruiken.
En laten we vooral niet enkel kijken naar Poetin of de oproep van de kerk in de middeleeuwen tot de kruistochten. Ook wijzelf doen ons maar al te graag naar de buitenwereld voor als vrome mensen, terwijl we diep vanbinnen ook dikwijls op rooftocht zijn: boven de ander willen staan, de ander willen veroveren met harde en kwade woorden, door roddel en kwaadsprekerij de ander in een slecht daglicht plaatsen, anderen ‘lastige’ klusjes laten doen,… Oh de boze wolf schuilt zo vaak in ieder van ons.
Lieve mensen,
we hebben allemaal gebed nodig, aanraking door de Heer, genezing. Geen mens moet hard roepen. Laten we niemand aan de schandpaal slaan, ook onszelf niet. Maar laten we met heel veel liefde bidden voor elkaar. Moge er vrede zijn, en waarheid. Moge de liefde bemind worden, de vrede gekoesterd, het gemeenschapsleven bevorderd. Opdat God een gezicht mag krijgen, op alle plekken in deze wereld, ook in ons persoonlijk leven.
Een gezegende woensdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
maak ons tot vredevolle mensen, die in waarheid en liefde iedereen beminnen. Zegen deze wereld, en vergeef haar van ongerechtigheid.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Paulinus van Nola († 431)
Paulinus van Nola (ook de Barmhartige of de Genaderijke), Italië; schrijver & bisschop
Pontius Meropius Anicius Paulinus werd rond 353 in de Zuid-Franse stad Bordeaux geboren. Hij was een oom van Sint Melania de Jongere († 439; feest 31 december), huwde met een Spaanse vrouw, Theresia, erfde een vermogen aan grootgrondbezit en werd tot Romeins consul benoemd. Het was bisschop Delphinus van Bordeaux († 404; feest 24 december), die hem tot het christendom bracht. In diezelfde tijd stierf hun enig kind, een zoon: 390. Het echtpaar trok zich terug aan de Spaanse kant van de Pyreneeën. In 391 liet Paulinus zich dopen. Drie jaar later was hij al zo populair dat de bevolking van Barcelona hem dwong zich priester te laten wijden. Nu trok hij zich met zijn vrouw terug in het plaatsje Nola in de buurt van de Italiaanse stad Napels.
Vanaf dat moment leidde hij in de eenzaamheid een leven als kluizenaar. Intussen was hij met zijn vrouw Theresia overeengekomen, dat zij in onthouding zouden leven. Rond de gedachteniskapel van Sint Felix van Nola († ca 260; feest 14 januari) stichtte hij een kloostergemeenschapje. In 409 of 410 werd hij tot plaatselijke bisschop gekozen. Hij had veel zorg voor armen en hulpbehoevenden; ieder die een beroep op hem deed vond een open deur en open hart. Hierdoor verwierf hij de bijnaam ‘de Barmhartige’ of ‘de Genaderijke’. Intussen leidde zijn vrouw een soort retraitehuis, een tehuis voor mensen die zich voor kortere of langere tijd wilden terugtrekken om in het gebed God te zoeken.
Hij liet een kathedraal bouwen ter nagedachtenis aan zijn heilige voorganger Felix van Nola. Ook de vijfendertig ‘Carmina’ (Gedichten) die hij naliet, zijn voor een deel aan Felix gewijd.
Paulinus stond in contact met een aantal grote bisschoppen van zijn tijd, zoals Ambrosius van Milaan († 397; feest 4 april), Martinus van Tours († 397; feest 11 november) en Augustinus van Hippo († 430; feest 28 augustus).
Toen de Goten op hun veroveringstochten ook Nola onder de voet liepen, namen ze Paulinus gevangen. Hij was zelfs bereid zichzelf uit te leveren om zo de gevangen genomen zoon van een arme weduwe vrij te kopen. Twintig jaar later stierf hij, diep betreurd door zijn gelovigen.
Zijn relieken kwamen via overbrengingen naar Benevento en Rome in 1908 weer terug in Nola.
Hij is patroon van de Italiaanse stad Nola en de Duitse stad Regensburg; daarnaast van de molenaars.
Hij wordt afgebeeld als bisschop (mijter, staf, tabberd), terwijl hij aalmoezen uitdeelt; met een gebroken keten (gaf zichzelf als losprijs voor de zoon van een arme weduwe); met een spade vanwege zijn bouwactiviteiten.
Bron: Heiligen.net
Paulinus van Nola
Laten wij bidden
Vader,
maak ons tot vredevolle mensen, die in waarheid en liefde iedereen beminnen. Zegen deze wereld, en vergeef haar van ongerechtigheid.
Door Christus, onze Heer.
Amen.