zaterdag in de 5e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 16, 1-10
Paulus was een wereldreiziger voor God. De Geest leidde hem. De lezing wijst op het dringend karakter van die leiding. Een nieuw werelddeel wacht op de boodschap van Jezus: langs Macedonië komt Paulus het evangelie brengen aan Europa. Dank zij deze beslissing breekt het christendom uit de grenzen van de oosterse wereld.
Paulus kwam ook in Derbe en Lystra. In Lystra ontmoette hij een leerling die Timoteüs heette, de zoon van een gelovig geworden Joodse vrouw en een Griekse vader. Timoteüs stond goed aangeschreven bij de gelovigen in Lystra en Ikonium, en Paulus wilde hem met zich meenemen op reis. Hij liet hem eerst besnijden ter wille van de Joden in Lystra en Ikonium, die immers allen wisten dat Timoteüs een Griekse vader had.
Op hun tocht langs de steden stelden ze de gemeenteleden op de hoogte van de besluiten die door de apostelen en de oudsten in Jeruzalem waren genomen en droegen hun op zich daaraan te houden.
De gemeenten werden steeds sterker in het geloof en het aantal leerlingen nam dagelijks toe.
Ze trokken door Frygië en Galatië, omdat ze door de heilige Geest werden verhinderd Gods woord in Asia te verkondigen. Toen ze bij de grens van Mysië kwamen, wilden ze doorreizen naar Bitynië, maar dat stond de Geest van Jezus hun niet toe. Daarom trokken ze door Mysië tot ze de kustplaats Troas bereikten.
Daar kreeg Paulus ’s nachts een visioen, waarin een man uit Macedonië hem toeriep: ‘Steek over naar Macedonië en kom ons te hulp!’ Toen Paulus dit visioen had gezien, wilden we meteen naar Macedonië vertrekken, omdat we eruit opmaakten dat God ons geroepen had om aan de mensen daar het evangelie te verkondigen.
Tussenzang: Ps 100, 2 + 3 + 5
Refr.: Juich voor de Heer, alle landen.
Dien de Heer met vreugde,
kom tot Hem met jubelzang.
Erken het: de Heer is God.
Hij heeft ons gemaakt,
Hem behoren wij toe,
zijn volk zijn wij,
de kudde die Hij weidt.
De Heer is goed,
zijn liefde duurt eeuwig,
zijn trouw van geslacht op geslacht.
Vers voor het evangelie (Ap. 1, 5)
Alleluia.
Jezus Christus, betrouwbare getuige,
eerstgeborene uit de dood,
heerser over de vorsten van de aarde.
U hebt ons lief
en hebt ons van onze zonden
bevrijd door uw bloed.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 15, 18-21
De Kerk heeft de roeping zich gelovig in te zetten voor de wereld. Zij is in de wereld, maar niet van de wereld. De Kerk zal zich niet binden aan de wereld, ze zal er ook niet van vervreemden.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Wanneer de wereld je haat, bedenk dan dat ze Mij eerder haatte dan jullie. Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want Ik heb jullie uit de wereld weggeroepen. Daarom haat ze jullie.
Denk aan wat Ik gezegd heb: een slaaf is niet meer dan zijn meester. Ze hebben Mij vervolgd, dus zullen ze ook jullie vervolgen; maar wie zich gehouden heeft aan wat Ik zeg, zal zich ook houden aan wat jullie zeggen.
Dit alles zullen ze jullie vanwege Mij aandoen, want ze kennen Hem niet die Mij gezonden heeft.’
Van Woord naar leven
LEVEN IN DE WERELD ZONDER VAN HAAR TE ZIJN
Jezus zegt ons vandaag: ‘Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want Ik heb jullie uit de wereld weggeroepen.’
Wie zijn christen-zijn serieus neemt, zal altijd het kruis van de Heer aan zijn of haar zijde weten. Vroeg of laat komt men namelijk in conflict met de ‘wereld’, waar de drang naar macht en geld, status, het spel der competitie, en de verheerlijking van het ‘ik’ vaak de overhand hebben. Het vergt moed om daar afstand van te nemen en afstand te houden.
Tegelijkertijd worden we wel degelijk door de Heer naar de wereld gezonden. Daar, en alleen daar, zijn we geroepen om in zijn naam de liefde van God gestalte te geven. De wereld is ons werkterrein. Maar het is volkomen mogelijk om Gods liefde in de wereld te belichamen door de wereld met haar mensen te omarmen, terwijl we toch onthecht zijn aan haar en tegelijk gehecht zijn aan Christus.
Let op: die wereld met haar verleidingen kan zich buiten ons afspelen, maar evenzeer binnen in ons. Het feit dat we gedoopt zijn betekent niet dat het ‘kwaad’ zich niet kan manifesteren binnen in onszelf. Dat kan het zeker wel. Dit vraagt om voortdurende innerlijke waakzaamheid. En het zal zeker gebeuren dat we toegeven aan het kwaad, zelfs terwijl we beweren en menen dat we alleen de Heer willen dienen. Dat is menselijk en overkomt ons allen. Maar weet dat Jezus u te allen tijde in die momenten weer bij de hand neemt en opricht, u opneemt in zijn barmhartigheid, om, gehecht aan Hem, de draad weer op te pakken.
Lieve mensen, laten we vandaag ons richten op Hem: Jezus die ons ten diepste bewoont, zoals Hij ook in anderen woont, en waar Hij bedelt om liefde.
Laten we leven vanuit het hart van de Kerk, waar Christus ons zal bevruchten met zichzelf om Gods liefde te belichamen.
Laten we heel bewust mét Hem leven ‘in’ deze wereld, zonder van haar te zijn.
Laten we bidden
Vader,
moge U, midden in deze wereld,
de ziel zijn van ons leven;
onthecht aan haar,
gehecht aan Christus.
In zijn naam.
Amen.
Geliefde mensen, moge ons pad in deze wereld geweven zijn met de draad van Gods liefde, waarbij we haar schoonheid en haar mensen omarmen zonder onszelf te verliezen in haar verleidingen.
Een mooi weekend voor jullie allen.
Genegen, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Sta ik volledig toe dat Christus mij in zichzelf opneemt?
Hoe kan ik, verbonden met Jezus, Gods liefde belichamen, midden in een wereld die haar eigen agenda lijkt te hebben?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Richard Reynolds († 1535)
Richard Reynolds brigittijn, monnik & martelaar, Tyburn Engeland
Hij moet rond 1487 geboren zijn, wellicht te Pinhoe in Devon. In ieder geval waren de Reynoldsen daar familie van hem. Hij studeerde aan het Corpus-Christi-College te Cambridge, waar hij in 1513 zijn graad behaalde. In datzelfde jaar trad hij in bij de brigittijnen van Syon Abbey in Isleworth. Hij moet een begenadigd predikant geweest zijn en een kundig docent in de theologie. Thomas More en Joh Fisher behoorden tot zijn persoonlijke kennissenkring.
Hij weigerde de eed af te leggen, dat de Engelse koning aan het hoofd stond van de kerk, werd dientengevolge ter dood veroordeeld. Op 4 mei 1535 werd hij terechtgesteld tesamen met de kapelaan van Isleworth John Hale en drie Carthuizer priors. Richard was de laatste van die vijf die aan de beurt kwam. Toen hij zag hoe hardhandig zijn collega’s werden opgehangen, hoe ze nog leefden als ze weer werden losgesneden, hoe ze werden weggesleept en gevierendeeld, probeerde hij ze nog moed in te spreken: “Ik wens jullie een prettige middag- en avondmaaltijd straks in de hemel, nu het ontbijt hier op aarde zo slecht verzorgd is…”
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
LEVEN IN DE WERELD ZONDER VAN HAAR TE ZIJN
Jezus zegt ons vandaag: ‘Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want Ik heb jullie uit de wereld weggeroepen.’
Wie zijn christen-zijn serieus neemt, zal altijd het kruis van de Heer aan zijn of haar zijde weten. Vroeg of laat komt men namelijk in conflict met de ‘wereld’, waar de drang naar macht en geld, status, het spel der competitie, en de verheerlijking van het ‘ik’ vaak de overhand hebben. Het vergt moed om daar afstand van te nemen en afstand te houden.
Tegelijkertijd worden we wel degelijk door de Heer naar de wereld gezonden. Daar, en alleen daar, zijn we geroepen om in zijn naam de liefde van God gestalte te geven. De wereld is ons werkterrein. Maar het is volkomen mogelijk om Gods liefde in de wereld te belichamen door de wereld met haar mensen te omarmen, terwijl we toch onthecht zijn aan haar en tegelijk gehecht zijn aan Christus.
Let op: die wereld met haar verleidingen kan zich buiten ons afspelen, maar evenzeer binnen in ons. Het feit dat we gedoopt zijn betekent niet dat het ‘kwaad’ zich niet kan manifesteren binnen in onszelf. Dat kan het zeker wel. Dit vraagt om voortdurende innerlijke waakzaamheid. En het zal zeker gebeuren dat we toegeven aan het kwaad, zelfs terwijl we beweren en menen dat we alleen de Heer willen dienen. Dat is menselijk en overkomt ons allen. Maar weet dat Jezus u te allen tijde in die momenten weer bij de hand neemt en opricht, u opneemt in zijn barmhartigheid, om, gehecht aan Hem, de draad weer op te pakken.
Lieve mensen, laten we vandaag ons richten op Hem: Jezus die ons ten diepste bewoont, zoals Hij ook in anderen woont, en waar Hij bedelt om liefde.
Laten we leven vanuit het hart van de Kerk, waar Christus ons zal bevruchten met zichzelf om Gods liefde te belichamen.
Laten we heel bewust mét Hem leven ‘in’ deze wereld, zonder van haar te zijn.
Laten we bidden
Vader,
moge U, midden in deze wereld,
de ziel zijn van ons leven;
onthecht aan haar,
gehecht aan Christus.
In zijn naam.
Amen.
Geliefde mensen, moge ons pad in deze wereld geweven zijn met de draad van Gods liefde, waarbij we haar schoonheid en haar mensen omarmen zonder onszelf te verliezen in haar verleidingen.
Een mooi weekend voor jullie allen.
Genegen, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Sta ik volledig toe dat Christus mij in zichzelf opneemt?
Hoe kan ik, verbonden met Jezus, Gods liefde belichamen, midden in een wereld die haar eigen agenda lijkt te hebben?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.