zaterdag in week 22 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen 1, 21-23
Zich bekeren en zich verzoenen is moeilijk. Meestal denken wij de moeilijkste stap zelf te moeten zetten. In het christendom is het echter omgekeerd. God verzoent zich met ons. Hij neemt het initiatief en wil het ondanks onze fouten toch opnieuw met ons proberen. Wij moeten alleen geloven in dit gebeuren.
Broeders en zusters,
eerst was u van God vervreemd en was u Hem in al het kwaad dat u deed vijandig gezind, maar nu heeft Hij u door de dood van zijn aardse lichaam met zich verzoend om u heilig, zuiver en onberispelijk bij zich te brengen. Maar dan moet u blijven geloven, onwrikbaar gegrondvest zijn in de hoop die het evangelie brengt, het evangelie dat u gehoord hebt en dat aan alle schepselen onder de hemel verkondigd is, en waarvan ik, Paulus, de dienaar ben geworden.
Psalm 54, 3 + 4 + 6 + 8
Refr.: Treed onbezorgd voor Gods Aanschijn.
God, bevrijd mij door uw Naam,
verschaf mij recht door uw macht.
God, luister naar mijn gebed,
hoor de woorden van mijn mond.
Zie, God is mijn helper,
de Heer is het die mijn leven draagt.
Van harte zal ik U offers brengen
en uw Naam loven, Heer, want Hij is goed.
Uit het evangelie volgens Lucas 6, 1-5
Wetten zijn er nodig en voorschriften ook. Maar ze mogen niet gehandhaafd worden ten koste van mensen, noch ten koste van de persoonlijke ontmoeting tussen God en mensen. Daarom moeten voorschriften en wetten als hulpmiddel gezien worden om tot de echte evangelische geest te komen.
Toen Jezus op sabbat eens door de korenvelden liep, begonnen zijn leerlingen aren te plukken. Ze wreven die stuk tussen hun handen en aten ervan.
Enkele Farizeeën zeiden echter: ‘Waarom doet u iets dat op sabbat niet mag?’
Jezus antwoordde: ‘Hebt u dan niet gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen honger hadden, hoe hij het huis van God binnenging, de toonbroden nam, ervan at en ze uitdeelde aan zijn mannen, ook al mogen alleen de priesters van die broden eten?’
En Hij voegde eraan toe: ‘De Mensenzoon is heer en meester over de sabbat.’
Van Woord naar leven
Geliefde mensen,
bij Paulus lezen we vandaag: ‘U moet blijven geloven, onwrikbaar gegrondvest zijn in de hoop die het evangelie brengt, het evangelie dat u gehoord hebt en dat aan alle schepselen onder de hemel verkondigd is.’
Ik wil met u vandaag nadenken over dat woordje ‘hoop’. Over welke ‘hoop’ heeft Paulus het hier? Bestaat er zoiets als een christelijke hoop?
Wel, de hoop waarover Paulus spreekt is de absolute zekerheid dat God ieder van ons ten diepste en onvoorwaardelijk bemint. Hij koestert ons, laat ons nooit los, is altijd bereid ons weer te ontvangen in zijn onmetelijke barmhartigheid. Op deze zekerheid mogen wij ons leven bouwen. Dat is christelijke hoop.
Niet voor niets brengt Paulus deze hoop in verband met geloof. Wij gaan maar deze hoop in onze kunnen dragen wanneer wij een geloof hebben dat diep geworteld is in God zelf. Het gaat hier over een geloof dat veel verder en dieper reikt dan een belijdenis met onze lippen. Het gaat hier over geloof als gave van de Geest en tegelijk als act van de mens; een zich geven aan Gods aanwezigheid, en wel in liefde en vrijheid. Wie deze stap in zijn leven kan zetten is een hoopvol mens, want Hij leeft in de diepe gelovige overtuiging dat God van hem houdt, ten allen tijde en in alle omstandigheden.
Jezus is de belichaming van deze hoop, zowel in zijn persoon als in zijn daden en woorden. Ons nodigt Hij uit in zijn naam ons te geven aan de Vader. Hij vraagt ons ons kleine ‘ja’ te leggen in zijn groot ‘ja’ tot de Vader. In Hem mogen en kunnen we God naderen, zoals God ons in Hem nadert. Met God mogen we ons verinnigen in Christus.
Om vanuit dit ‘feest’ ons hart te openen, in naam van Christus, voor al wat is. Ja, om broederschap te vormen met alles en allen: met de mensen, de dieren, de bloemen, en de hele schepping.
Laat ons leven in Gods hoop; in dat diepe en blijde besef dat God elke mens, ieder van ons, bemint als geen ander.
Mogen wij deze hoop, op onze beurt, verinnigd in Christus, zijn voor elkaar; voor iedere mens, voor elk schepsel, zonder onderscheid.
Een mooi en gezegend weekend voor ieder van u.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
levend in het blijde besef dat God ons allen ten diepste bemint, bidden wij U om genade: Mogen wij, verenigd met U, deze liefde belichamen naar alles en allen, zonder onderscheid. Vandaag, en tot in lengte van dagen.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Pastoor van Ars († 1859)
Ars-sur-Formans (bij Villefrance-sur-Saône), Frankrijk; pastoor
Hij werd op 8 mei 1786 geboren te Dardilly (niet ver van Lyon) als vierde kind in een eenvoudig boerengezin. Hij wilde dolgraag priester worden, maar had te weinig talent om de opleiding te volgen. Op het eindrapport van het eerste jaar stond vermeld: ‘debilissimus’ (‘ontzettend zwak’). Daar stonden echter zoveel andere, pastorale capaciteiten tegenover dat men hem toch toeliet voor de priesterwijding, 1815.
Drie jaar was hij kapelaan Écully. Toen werd hij benoemd tot pastoor van het zestig huizen tellende dorpje Ars. Hier ontpopte hij zich als een ware zielenherder. Hij was een begaafd biechtvader. Van heinde en verre kwamen jaarlijks zo’n honderdduizend personen `de pastoor van Ars’ om raad vragen. Het gebeurde wel dat hij achttien uur achtereen in de biechtstoel zat om biecht te horen. Hij toonde zich barmhartig en vergevingsgezind, met veel begrip voor de menselijke zwakheden, waar hij tegelijkertijd onder leed, en waarvoor hij zich in zijn persoonlijk gebedsleven allerlei vormen van boete en versterving oplegde.
Naar het schijnt leed hij ook onder allerhande verzoekingen van de duivel, die hij `mijn vriend de duivel’ noemde. Zijn leven is een aaneenschakeling van gebedsverhoringen, genezingen en voorspellingen. Daarbij had hij een bijzondere verering voor de pas in de Romeinse catacomben teruggevonden heilige martelares Filomena († 4e eeuw; feest 10 augustus).
Er wordt over hem een even aardige als diepzinnige anekdote verteld. Elke ochtend las hij in zijn kerk de Heilige Mis voor een handjevol gelovigen. Op een goed moment werd zijn aandacht getrokken door een oud boertje dat sinds enkele dagen aanwezig was, helemaal achterin de kerk. Hij deed niet mee met de Mis, had geen gebedenboekje, ging niet te communie, en was na afloop onmiddellijk weer verdwenen: hij zat er alleen maar stil voor zich uit te staren. De Pastoor van Ars kende hem niet, en was nieuwsgierig. Na enige aarzeling stapte hij op het mannetje af met de vraag wat hij nu daar zo achter in de kerk zat te doen. Het antwoord luidde: “Hij kijkt naar mij, en ik kijk naar Hem…”.
Hij rust in de basiliek van Ars-sur-Formans; zijn hart bevindt zich in een reliekschrijn in de Chapelle du Cœur.
Heiligverklaard in 1925.
Sinds 1929 is hij patroonheililige van alle zielzorgers.
Hij wordt afgebeeld als kleine, magere man met smal gezicht en lang grijs haar. Vooral als biechtvader in superplie met paarse stola om de hals.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus,
levend in het blijde besef dat God ons allen ten diepste bemint, bidden wij U om genade: Mogen wij, verenigd met U, deze liefde belichamen naar alles en allen, zonder onderscheid. Vandaag, en tot in lengte van dagen.
Amen.