zaterdag na aswoensdag
Uit de profeet Jesaja 58, 9b-14
De profeet Jesaja verbindt de waarde van de Dag van de Heer met de naastenliefde als waarachtige boetvaardigheid. Als wij zo leven, zal de Heer ons blijven geleiden en zullen wij vreugde vinden bij Hem.
Zo spreekt God de Heer:
‘Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij, wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukte gul onthaalt, dan zal je licht in het donker schijnen, je duisternis wordt als het licht van het middaguur. De Heer zal je voortdurend leiden, Hij zal je verkwikken in dorre streken, Hij maakt je botten sterk en krachtig.
Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt. Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; fundamenten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld. Dan zal men je noemen Hersteller van muren, Herbouwer van straten.
Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de Heer als een heilige dag, wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, dan vind je vreugde in de Heer.
Ik zal je voeren over de hoogste bergen en je laten genieten van het land dat Ik je voorvader Jakob in bezit heb gegeven.’
De Heer heeft gesproken!
Tussenzang: Psalm 86, 1-6
Refr.: Leer mij uw weg, Heer, om die trouw te volgen.
Hoor mij, Heer, en antwoord mij,
ik ben verzwakt en arm.
Behoed mij, want ik ben U toegewijd,
red uw dienaar, die op U vertrouwt,
U bent mijn God.
Wees mij genadig, Heer,
heel de dag roep ik tot U,
verblijd het hart van uw dienaar,
naar U verlang ik, Heer.
U, Heer, bent goed en tot vergeving bereid,
uw trouw is groot voor ieder die U aanroept.
Hoor mijn gebed, Heer,
luister naar mijn smeken.
In dit uur van mijn nood roep ik U aan,
want U geeft mij antwoord.
Vers voor het evangelie
Breek met het zondige leven
dat jullie hebben geleid,
zegt de Heer,
en vernieuw je hart en je geest.
Uit het evangelie volgens Lucas 5, 27-32
Jezus roept iedereen, zelfs tollenaars of andere publieke zondaars. Tijdens de maaltijd bij Levi verduidelijkt Hij zijn zending. Levi zal dat in praktijk brengen en alles achter laten om Jezus te volgen.
Jezus zag bij het tolhuis een tollenaar zitten die Levi heette. Hij zei tegen hem: ‘Volg Mij!’
Levi stond op, liet alles achter en volgde Hem.
Hij richtte in zijn huis een groot feestmaal voor Hem aan, waarbij een groot aantal tollenaars en anderen samen met Jezus aanlagen. De farizeeën en hun schriftgeleerden zeiden morrend tegen zijn leerlingen: ‘Waarom eet en drinkt u met tollenaars en zondaars?’
Maar Jezus antwoordde: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot inkeer op te roepen, maar zondaars.’
Van Woord naar leven
KYRIE ELEISON
(Bij Lc 5, 22-37)
Dat Jezus kiest om in te gaan op de uitnodiging van Levi om bij hem thuis te gast te zijn, zegt álles over hoe God met de zondaar omgaat. God heeft namelijk een bijzondere liefde en genegenheid voor de zondaar. Niet voor de zonde! Wel voor de zondaar. En dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat God het beste voorheeft met de mens. En ‘het beste’ in de ogen van God is, dat de mens ten diepste gelukkig is. En gelukkig is hij of zij die beantwoordt aan de droom van God voor de mens. Hieraan gehoor geven is het beste wat een mens kan overkomen. Wanneer iemand afdwaalt van deze weg, om welke reden ook, zal God alles op alles zetten deze mens terug ’tot de rede van het hart’ te brengen. En zo dus ook bij de zondaar. Hij kijkt naar hem uit, zal hem opzoeken, zal met hem maaltijd houden, zal hem dragen en begeleiden naar het hart van het leven. Dat noemt men liefde. Dat noemt men barmhartigheid. Zo is God.
En voor alle duidelijkheid: állemaal zijn we zondaar. En daarvoor hoeven we echt geen moordenaars of verkrachters te zijn. Het zit heel vaak in zeer kleine dingen waarvan we goed weten dat ze niet juist zijn. Laat ons vooral niet schijnheilig doen. Wat niet wil zeggen dat we nu – zoals vroeger tevéél gedaan werd – met z’n allen heel de veertigdagentijd zonder ophouden moeten zeggen: ‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld’. We moeten geen onnodige schuldenlast op onze schouders leggen die ons volledig onderuit haalt. Dat is destructief aan ons mens-zijn. Anderzijds is een gezond bewustzijn wat betreft onze zonden of tekortkomingen een belangrijk iets op onze weg af te stappen van onze hoogmoed en God de ruimte te bieden ons door Hem te laten aanraken in ons onvermogen.
Bij Lucas zegt Jezus: ‘Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is’ (Lc 6, 36). Onze roeping bestaat er dus in die barmhartigheid aan de dag te leggen naar zondaars toe zoals God dit doet, of zoals Jezus dit doet in het evangelie van vandaag. Verbinding maken met de zondaar, hem of haar ten diepste beminnen, en trachten het zo aan boord te leggen dat de zondaar zich niet veroordeeld weet maar aangespoord voelt zijn of haar leven te veranderen. Dit laatste is niet makkelijk en niet evident. Maar dat wil niet zeggen dat we er niet over moeten nadenken.
Toen gisteren bekend werd gemaakt dat Navalny overleden was in de Siberische strafkolonie in Charp kreeg ik een sms-bericht van iemand die zei: ‘Die Poetin, die moesten ze onmiddellijk ophangen’. Ik begrijp deze reactie, maar het zou niet de reactie van Jezus zijn. Jezus zou zijn dood niet willen. Hij zou hem wel gaan opzoeken en met hem aan tafel gaan – bij wijze van spreken. Ik denk dat de westerse wereld alles op alles moet zetten om met die man te praten. Ook al lijkt dit onmogelijk. De weg van de diplomatie is nog altijd de beste én meest geweldloze weg om mensen terug tot redelijkheid te brengen.
Laten we bidden
Vader,
kom in uw Zoon in ieder van ons
en raak ons aan in onze zondigheid,
in ons niet kunnen, in ons onvermogen.
Draai al wat duister is
om naar uw licht.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooi weekend.
Van harte,
kris
Vragen om mee op weg te gaan
Kan ik een oprecht berouw beleven als een opening naar God toe om zijn genezing toe te laten?
Kijk ik met de ogen van Jezus naar de zondaar rondom mij? Of anders gezegd: Ben ik barmhartig zoals God barmhartig is?
Ben ik bereid mijn eigen hardheid in mezelf te laten varen om plaats te maken voor de tederheid van God voor ieder medemens?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Omdat er zich wel eens kapers op de kust voordoen worden de reacties na ‘goedkeuring’ geplaatst.
De terugkeer van de verloren zoon, door Rembrandt van Rijn (1636)
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Zeven Stichters van de Servietenorde († vóór 1310)
Zeven Stichters van de Servietenorde; stichters
De Servieten vormen een religieuze orde, die in 1233 op grond van een gezamenlijk Maria-visioen door zeven vooraanstaande burgers van Florence als bedelorde in het leven werd geroepen. De zeven waren:
Giovanni di Buonagiunt, Buonfiglio dei Monaldi, Bartolomeo degli Amidei, Benedetto dell’ Antella, Ricoverino dei Lippi-Uggocioni, Gherardino di Sostegno, Alessio de’Falconieri.
Zij vormden een reactie op de materialistische mentaliteit en de teloorgang van religieus besef zoals die steeds meer zichtbaar werden in het rijke Florence van hun dagen.
Aanvankelijk bewoonden zij een burgerhuis in de stad. In 1334 trokken zij zich als kluizenaars terug op de Monte Senario bij Florence. Hun regel ontleenden zij aan de geschriften van Sint Augustinus († 430; feest 28 augustus), waar ze een aantal elementen aan toevoegden uit de regel van de dominicanen.
De officiële naam van hun orde luidt: ‘Servi Beatissimae Mariae Virginis’ (= ‘Slaven van de Allerzaligste Maagd Maria’ of ‘Ordo Servorum Mariae’ (= ‘Orde van Slaven van Maria’), afgekort als s.b.m.v. of o.s.m. Paus Innocentius IV († 1254) gaf in 1249 en 1252 officieel zijn goedkeuring aan hun regel.
Er is ook een contemplatieve vrouwelijke tak en een derde orde, de mantellaten of mantellatinnen. Zij werden eveneens te Florence gesticht door Juliana Falconieri in 1341.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
KYRIE ELEISON
(Bij Lc 5, 22-37)
Dat Jezus kiest om in te gaan op de uitnodiging van Levi om bij hem thuis te gast te zijn, zegt álles over hoe God met de zondaar omgaat. God heeft namelijk een bijzondere liefde en genegenheid voor de zondaar. Niet voor de zonde! Wel voor de zondaar. En dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat God het beste voorheeft met de mens. En ‘het beste’ in de ogen van God is, dat de mens ten diepste gelukkig is. En gelukkig is hij of zij die beantwoordt aan de droom van God voor de mens. Hieraan gehoor geven is het beste wat een mens kan overkomen. Wanneer iemand afdwaalt van deze weg, om welke reden ook, zal God alles op alles zetten deze mens terug ’tot de rede van het hart’ te brengen. En zo dus ook bij de zondaar. Hij kijkt naar hem uit, zal hem opzoeken, zal met hem maaltijd houden, zal hem dragen en begeleiden naar het hart van het leven. Dat noemt men liefde. Dat noemt men barmhartigheid. Zo is God.
En voor alle duidelijkheid: állemaal zijn we zondaar. En daarvoor hoeven we echt geen moordenaars of verkrachters te zijn. Het zit heel vaak in zeer kleine dingen waarvan we goed weten dat ze niet juist zijn. Laat ons vooral niet schijnheilig doen. Wat niet wil zeggen dat we nu – zoals vroeger tevéél gedaan werd – met z’n allen heel de veertigdagentijd zonder ophouden moeten zeggen: ‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld’. We moeten geen onnodige schuldenlast op onze schouders leggen die ons volledig onderuit haalt. Dat is destructief aan ons mens-zijn. Anderzijds is een gezond bewustzijn wat betreft onze zonden of tekortkomingen een belangrijk iets op onze weg af te stappen van onze hoogmoed en God de ruimte te bieden ons door Hem te laten aanraken in ons onvermogen.
Bij Lucas zegt Jezus: ‘Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is’ (Lc 6, 36). Onze roeping bestaat er dus in die barmhartigheid aan de dag te leggen naar zondaars toe zoals God dit doet, of zoals Jezus dit doet in het evangelie van vandaag. Verbinding maken met de zondaar, hem of haar ten diepste beminnen, en trachten het zo aan boord te leggen dat de zondaar zich niet veroordeeld weet maar aangespoord voelt zijn of haar leven te veranderen. Dit laatste is niet makkelijk en niet evident. Maar dat wil niet zeggen dat we er niet over moeten nadenken.
Toen gisteren bekend werd gemaakt dat Navalny overleden was in de Siberische strafkolonie in Charp kreeg ik een sms-bericht van iemand die zei: ‘Die Poetin, die moesten ze onmiddellijk ophangen’. Ik begrijp deze reactie, maar het zou niet de reactie van Jezus zijn. Jezus zou zijn dood niet willen. Hij zou hem wel gaan opzoeken en met hem aan tafel gaan – bij wijze van spreken. Ik denk dat de westerse wereld alles op alles moet zetten om met die man te praten. Ook al lijkt dit onmogelijk. De weg van de diplomatie is nog altijd de beste én meest geweldloze weg om mensen terug tot redelijkheid te brengen.
Laten we bidden
Vader,
kom in uw Zoon in ieder van ons
en raak ons aan in onze zondigheid,
in ons niet kunnen, in ons onvermogen.
Draai al wat duister is
om naar uw licht.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooi weekend.
Van harte,
kris
Vragen om mee op weg te gaan
Kan ik een oprecht berouw beleven als een opening naar God toe om zijn genezing toe te laten?
Kijk ik met de ogen van Jezus naar de zondaar rondom mij? Of anders gezegd: Ben ik barmhartig zoals God barmhartig is?
Ben ik bereid mijn eigen hardheid in mezelf te laten varen om plaats te maken voor de tederheid van God voor ieder medemens?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Omdat er zich wel eens kapers op de kust voordoen worden de reacties na ‘goedkeuring’ geplaatst.
De terugkeer van de verloren zoon, door Rembrandt van Rijn (1636)