zondag 11 door het jaar – A
Uit het boek Exodus 19, 2-6a
Door bemiddeling van Mozes vertrouwt de God van het Verbond aan zijn volk een zending toe voor alle naties. Zij zullen getuigen van de goddelijke heiligheid, die eens moet stralen over heel de wereld.
De Israëlieten waren vanuit Refidim verder getrokken en in de Sinaiwoestijn gekomen. Daar sloegen de zij hun kamp op, vlak bij de berg. Mozes ging de berg op, naar God.
De Heer riep hem vanaf de berg toe: Zeg tegen het volk van Jakob, laat de kinderen van Israël weten: “Jullie hebben gezien hoe Ik ben opgetreden tegen Egypte, en hoe Ik je op adelaarsvleugels gedragen heb en je hier bij mij heb gebracht. Als je mijn woorden ter harte neemt en je aan het verbond met Mij houdt, zul je een kostbaar bezit voor Mij zijn, kostbaarder dan alle andere volken – want de hele aarde behoort Mij toe. Een koninkrijk van priesters zul je zijn, een heilig volk.”
Gezongen antwoordpsalm 100
(tekst onder geluidsfragment)
Refr.: God is de Schepper en Meester, wij zijn de kudde, zijn volk.
Juich voor de Heer, alle landen,
dien met blijdschap de Heer,
treed voor zijn aanschijn met jubel.
Waarlijk, de Heer is God,
Hij is de Schepper en Meester,
wij zijn kudde, zijn volk.
Hij is ons goed gezind,
eindeloos is zijn erbarmen,
zijn trouw van geslacht op geslacht.
Uit de brief van Paulus aan de Romeinen 5, 6-11
In Christus’ dood vinden wij het bewijs van Gods oneindige liefde en de bron van onze verzoening met Hem. In zijn verrijzenis hebben wij de belofte en het onderpand van het eeuwig leven.
Broeders en zusters,
toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven.
Maar God bewijst ons zijn liefde, doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij Hem gered zullen worden en niet veroordeeld.
Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met Hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met Hem zijn verzoend, gered zullen worden door diens leven. En meer nog: we mogen ons hierbij laten voorstaan op God, dankzij onze Heer Jezus Christus, door wie wij nu al met God zijn verzoend.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Uw woord is waarheid, Heer,
wijd ons toe in uw waarheid.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 9, 36 – 10, 8
De zending die aan de leerlingen is toevertrouwd, vloeit voort uit Jezus’ medelijden met de verlaten menigte. Is die zending aanvankelijk nog beperkt tot Israël alleen, zij zal zich, onder stuwing van de Geest van de Verrezene, weldra uitbreiden tot alle volkeren.
Toen Jezus de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze uitgeput en hulpeloos waren, als schapen zonder herder.
Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Dit zijn de namen van de twaalf apostelen: als eerste Simon, die Petrus genoemd wordt, en zijn broer Andreas, Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes, Filippus en Bartolomeüs, Tomas en de tollenaar Matteüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Taddeüs, Simon Kananeüs en ten slotte Judas Iskariot, die Hem zou uitleveren.
Dit waren de twaalf die Jezus uitzond, en Hij gaf hun de volgende instructies: ‘Neem niet de weg naar de heidenen en ga geen Samaritaanse stad binnen. Ga liever op zoek naar de verloren schapen van het volk van Israël en verkondig hun dat het koninkrijk van de hemel nabij is. Genees zieken en wek doden op, reinig mensen die door een huidziekte onrein zijn, en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!’
Van Woord naar leven
ROEPING EN ZENDING
Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Wat opvalt is dat de Heer de twaalf leerlingen eerst bij zich riep. Zo gaat het bij roeping en zending. Jezus wijst nooit iemand van verre aan om hem vanop afstand te zenden. Nee, Hij roept de geroepene eerst bij zich. Jezus verwacht intimiteit met Hem. Hij vraagt dat de geroepene zich hecht aan zijn persoon. Opdat de woorden die hij zal spreken en de daden die hij zal verrichten hun thuis en wortels zullen hebben in Hem.
Bovendien zal de geroepene in Hem kracht en genade ontvangen te doen wat hij te doen heeft. ‘Om niet hebben jullie ontvangen …’ De gezondene zal gehoor geven aan zijn roeping in een kracht die niet van hemzelf uitgaat, noch van zijn traditie, noch van zijn familieachtergrond of van persoonlijke bekwaamheden. Het gaat hier over een kracht die de Heer zelf in hem heeft gelegd. Anders gezegd: de gezondene is geroepen te spreken en te handelen vanuit en in genade.
Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen. Dát is dus wat de geroepene te doen staat: het kwaad uitdrijven, en ziekten en kwalen genezen. Het is in genade, en met de liefde van de Heer, naar ieder mens toegaan. En wel op zo’n wijze dat de Heer door de gezondene spreekt en aanraakt. Laat Hij het mogelijke kwade in de mens maar aanraken; door en mét de gezondene. Zo liep Hij destijds zelf rond, zo wil Hij al weldoende rondtrekken door hen die door Hem gezonden worden anno 2023.
En die gezondenen … dat zijn wij allemaal, zonder uitzondering. Ieder van ons roept Hij bij name, roept Hij bij zich, en wordt gezonden. Ieder naar zijn of haar specifieke roeping, met zijn of haar expliciete gaven. Maar állen worden en zijn we gezonden. Of het nu naar steegjes is in steden, in woonzorgcentra of ziekenhuizen, of zelfs als patiënt op het ziekebed … állen zijn we geroepen. Om biddend en handelend de liefde Gods het eerste en het laatste woord te geven.
Laten we bidden
Heer Jezus,
maak ons tot instrument
van Gods liefde en vrede.
Leef door ons heen.
In uw naam.
Amen.
Veel zegen over deze zondag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Raniero Scacceri († 1160)
Raniero Scacceri, Pisa, Italië; pelgrim & kluizenaar
Raniero Scacceri was afkomstig uit Pisa. Hij reisde rond als troubadour en liedjeszanger waarbij hij zichzelf op de violine begeleidde. Zelf zegt hij van die periode in zijn leven dat hij elke gelegenheid tot zonde steeds met beide handen aangreep… Eens kwam hij een vrome kluizenaar tegen die zijn leven in de eenzaamheid aan God toewijdde. Onverhoeds zei hij tegen hem: “Pater, doe voor mij een gebedje, want ik ben lang zo gelukkig niet als ik er van buiten uitzie.” Dat gebed veranderde zijn leven. Want hij kwam er door tot inkeer; hing zijn instrument aan de wilgen en beweende zijn zonden zo intens dat hij er nagenoeg blind van werd.
Nu werd hij marskramer. Hij wilde iets verdienen om een pelgrimstocht naar het Heilige Land te kunnen maken. Maar toen hij op een dag in zijn beurs tastte, kwam daar een stank vandaan, zo afgrijselijk als alleen de duivel zelf kan veroorzaken. Dat was het moment waarop hij zich voornam nooit meer een vinger naar geld uit te steken. Nu leefde hij alleen nog van aalmoezen en giften. Op de boot die hem naar Jezus’ geboorteland bracht nam hij plaats tussen de roeiers. Alles deed hij met hen samen: roeien, eten, bidden en grappen maken. Hij wist de arme drommels onderweg zo te vermaken dat ze er waren voor ze er erg in hadden.
Na terugkomst trad hij als oblaat in bij de benedictijnen van het St-Andreasklooster te Pisa. Oblaat wil zeggen dat iemand binnen de kloostermuren woont en de levenswijze van de monniken deelt, echter zonder zich geheel aan het klooster te verbinden. Daartoe achtte hij zich in alle eenvoud niet waardig genoeg; hij vond van zichzelf dat hij er niet echt bij hoorde. Later verhuisde hij in dezelfde stad naar het Sint-Vitusconvent. Hij mocht van zichzelf geen hoge dunk hebben, voor de mensen van de stad was hij van onschatbare waarde. Liep hij over straat, dan wisselde hij een vriendelijk woord met ze; speelde soms even met de kinderen en maakte grapjes. Wie in nood zat wist hem te vinden: hij luisterde in alle ernst, leefde mee en stond bekend om de goede raad die hij wist te geven. Men zegt van hem dat hij in staat was bepaalde ziekten te genezen: waarschijnlijk ziekten die te maken hadden met zwaarmoedigheid. Waar hij kwam, begon de zon te schijnen en sloeg de geest van pessimisme en wanhoop op de vlucht. Hij stierf in 1160. Bij wijze van eerbetoon droegen de stadsbestuurders hem ten grave.
In 1591 werd zijn gebeente opgegraven en plechtig bijgezet in een nieuwe vleugel van de kathedraal van Pisa.
Hij is patroon van de stad Pisa; daarnaast van de kluizenaars en van reizigers.
Bron: Heiligen.net
Raniero Scacceri
Van Woord naar leven
ROEPING EN ZENDING
Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Wat opvalt is dat de Heer de twaalf leerlingen eerst bij zich riep. Zo gaat het bij roeping en zending. Jezus wijst nooit iemand van verre aan om hem vanop afstand te zenden. Nee, Hij roept de geroepene eerst bij zich. Jezus verwacht intimiteit met Hem. Hij vraagt dat de geroepene zich hecht aan zijn persoon. Opdat de woorden die hij zal spreken en de daden die hij zal verrichten hun thuis en wortels zullen hebben in Hem.
Bovendien zal de geroepene in Hem kracht en genade ontvangen te doen wat hij te doen heeft. ‘Om niet hebben jullie ontvangen …’ De gezondene zal gehoor geven aan zijn roeping in een kracht die niet van hemzelf uitgaat, noch van zijn traditie, noch van zijn familieachtergrond of van persoonlijke bekwaamheden. Het gaat hier over een kracht die de Heer zelf in hem heeft gelegd. Anders gezegd: de gezondene is geroepen te spreken en te handelen vanuit en in genade.
Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen. Dát is dus wat de geroepene te doen staat: het kwaad uitdrijven, en ziekten en kwalen genezen. Het is in genade, en met de liefde van de Heer, naar ieder mens toegaan. En wel op zo’n wijze dat de Heer door de gezondene spreekt en aanraakt. Laat Hij het mogelijke kwade in de mens maar aanraken; door en mét de gezondene. Zo liep Hij destijds zelf rond, zo wil Hij al weldoende rondtrekken door hen die door Hem gezonden worden anno 2023.
En die gezondenen … dat zijn wij allemaal, zonder uitzondering. Ieder van ons roept Hij bij name, roept Hij bij zich, en wordt gezonden. Ieder naar zijn of haar specifieke roeping, met zijn of haar expliciete gaven. Maar állen worden en zijn we gezonden. Of het nu naar steegjes is in steden, in woonzorgcentra of ziekenhuizen, of zelfs als patiënt op het ziekebed … állen zijn we geroepen. Om biddend en handelend de liefde Gods het eerste en het laatste woord te geven.
Laten we bidden
Heer Jezus,
maak ons tot instrument
van Gods liefde en vrede.
Leef door ons heen.
In uw naam.
Amen.
Veel zegen over deze zondag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.